به گزارش مسیر اقتصاد مواجهه با تقاضای یکنواخت یا کاهشی محصولات پالایشگاهی، پالایشگاه‌ها را در حوزه سود و فروش دچار مشکل کرده است درحالیکه بازار محصولات پتروشیمیایی به روند صعودی خود بخاطر تقاضای افزایشی ادامه خواهد داد. پالایشگاه‌ها می‌توانند از طریق تجمیع واحدهای پتروشیمی و پالایشگاه از این روند به نفع کسب و کار خود استفاده کنند.
روند کاهشی تقاضای سوخت در برابر روند افزایشی محصولات پتروشیمیایی
محصولات پالایشگاه شامل بنزین، سوخت جت و گازوئیل است. سوخت‌های مورد استفاده در حمل و نقل مثل گازوئیل و دیزل، سهم زیادی از محصولات پالایشگاه را در بر می‌گیرند. تقاضای جهانی محصولات پالایشگاه با نرخی حدود ۱.۳ درصد به صورت سالیانه از سال ۲۰۰۰ در حال رشد است. انتظار می‌رود این عدد برای سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۳۰ به طور متوسط به نصف مقدار خود در دهه قبل برسد. این کندی تا دهه ۲۰۳۰ ادامه خواهد یافت و رشد تقاضا در نیمه دوم دهه به اوج خود رسیده و سپس در دهه ۲۰۴۰ دچار کاهشی تدریجی می‌شود.
با افزایش سطح استانداردهای خودروسازی توسط دولت‌ها، خودروهای سبک برای فروش انتخاب به صرفه‌تر می‌شوند. علاوه بر آن نیز افزایش فروش خودروهای برقی و هیبریدی منجر به کمتر شدن موتورهای احتراق داخلی و در نتیجه کاهش تقاضای دیزل و گازوئیل می‌شود. تمایل بیشتر به حمل و نقل عمومی نیز تاثیرات مشابهی دارد. افزایش مصرف برق در حمل و نقل، سوخت‌هایی مثل CNG ، LNG، LPG، هیدروژن و تجدیدپذیرهایی همچون بایو سوخت به کم‌شدن سهم سوخت‌های سنتی و متداول در حمل و نقل کمک می‌کند. سیاستگذاران نیز با به کار بستن روش‌هایی چون مالیات، ابتکارات را برای کاهش آلودگی محیط زیستی برانگیخته‌اند.
روند رشد جمعیت باعث افزایش تقاضای محصولات پتروشیمیایی خواهد شد
در صنعت پتروشیمی، روندهای گوناگون رشد بازار را شکل می‌دهند. تقاضای این حوزه مشتقات مونومری شامل اتیلن، پروپیلن، بوتادین و مواد آروماتیک مثل بنزن پروکسیلن را در برمی‌گیرد. جمعیت یک عامل محرک است و از اهمیتی بالایی برخوردار است. در سال ۲۰۴۰ انتظار می‌رود ۹.۲ میلیارد انسان در جهان زندگی کنند که این عدد در مقایسه با سال ۲۰۱۷ حدود ۱.۶ میلیارد بیشتر خواهد بود.
حتی اگر سرانه مصرف محصولات پتروشیمی در سطحی برابر با سال ۲۰۱۷ ثابت بماند، حجم کلی محصولات مصرفی به عنوان پی‌آمد بیشتر شدن خدمت‌رسانی به مردم افزایش چمشگیری خواهد داشت. دلیل دیگر می‌تواند رشد جابجایی مردم از طبقات پایین به طبقات متوسط باشد. تحرک طبقاتی به سمت بالا منجر به تغییر مصرف از نیازهای اساسی به محصولاتی می‌شود که زندگی را آسان‌تر و سالم‌تر می‌کنند.
تصمیم‌گیری درمورد تجمیع پتروشیمی و پالایشگاه و محل احداث آن نیاز به بررسی دقیقی دارد. علاوه بر دانستن محرک‌های بازار محصولات پالایشگاهی و پتروشیمی، مجریان و تصمیمگیران باید در نظر داشته باشند که کجا انعطاف‌پذیری و بازدهی در عملیات با توجه به هزینه سرمایه‌گذاری می‌تواند ارزش افزوده بیشتری ایجاد کند.
حفظ مزیت اقتصادی پتروپالایشگاه در گرو تحقق شروطی گوناگون
پالایشگاه‌ها با تولید محصولاتی چون پروپان، بوتان یا نفتا و یا حتی افزایش پروپیلن به عنوان خوراک می‌توانند با پتروشیمی‌ها ارتباط برقرار کنند و فارغ از انتقال هیدروکربن‌ها، نیرو، بخار، هیدورژن، تامین نیروی کار و مدیریت یکپارچه می‌تواند از مزایای واحدهای تجمیعی باشد. ساخت پتروپالایشگاه‌ها می‌تواند در هزینه‌های طراحی و ساخت و ساز مهندسی باعث صرفه‌جویی شود. همچنین کاهش در تکرار تجهیزات واحدها، تجمیع واحدهای یوتیلیتی و دسترسی به نفت خام ارزان نوید بخش خلق ارزش افزوده بیشتر با هزینه کمتر است.
عدم اطمینان درمورد بازار سوخت‌های فسیلی متداول و اطمینان از رشد بازار پتروشیمی توجه بسیاری را به سمت انعطاف‌پذیری حاصل از یکپارچگی جلب کرده است. استفاده از مزایای یکپارچگی پالایشگاه و پتروشیمی می‌تواند از آسیب‌پذیری این واحدها در حالت مستقل بکاهد و در عین حال مقوم تقاضا در مناطق رشد پتروشیمی‌ها باشد. در این مسیر علاوه بر فراوانی فناوری و مسیرهای پیشرفت گوناگون خطراتی نیز وجود دارد.
برای ساخت و بهره‌برداری از واحدهای پتروپالایشگاهی باید به این موارد توجه کرد: مجاورت و میزان نزدیکی دارایی‌ها به واحدها‌های عملیاتی اهمیت دارد. گاهی فاصله زیاد توجیه اقتصادی را خدشه‌دار می‌کند. تجمیع پالایشگاه و پتروشیمی باید بتواند انتقال هیدروکربن و یوتیلیتی را پشتیبانی کند. باید میزان صرفه اقتصادی واحد تجمیعی بررسی شود و همچنین امکان اجرای عملیات ترکیبی با درجات مختلف نفت خام مد نظر قرار گیرد.
منبع: پایگاه خبری و تحلیلی آی اچ اس مارکیت
انتهای پیام/ انرژی
