به گزارش مسیراقتصاد تولیدکنندگان جهانی نفت مخصوصا در منطقه غرب آسیا، با در نظر گرفتن تلاطم تقاضای سوخت در حال تغییر محصولات خود از گازوئیل و دیزل به محصولاتی با آینده‌ای بهتر و رشد بالاتر مثل مواد پتروشیمیایی هستند. در انتهای همین دهه، صنعت پتروشیمی مخصوصا از همین منطقه و چین، به عنوان هاب تولیدکننده این محصولات، بیشترین تقاضای نفت را خواهد داشت. تولید صنعت پتروشیمی آسیا در سال‌های آینده با تولید غرب این منطقه رقابت خواهد کرد زیرا هر دو آماده تبدیل شدن به مراکز مهم این صنعت هستند.
صنعت پتروشیمی چین با وجود موانع اعتباری و محیط زیستی به رشد خود ادامه می‌دهد
در طی دو دهه گذشته در صنعت پتروشیمی کشور چین رشدی سریع بوقوع پیوسته است که باعث شهرت آن به صنعتی با سرمایه‌گذاری سریع و رقابتی قوی شده است. برداشتن گام‌های بلند در ساخت تجهیزات و تاسیسات بزرگ در چین، عامل پیشرفت سریع فناوری تولید محصولات پتروشیمیایی بوده است.
سهولت دسترسی به مواد خام و تامین مالی آسان، از نقاط قوت چین بوده اند که باعث شده است این صنعت به سمت تولید محصولاتی خاص حرکت کند که نشان‌دهنده روند تقاضا و پیچیدگی فزاینده محصولات کشور است. اگرچه چینی‌ها خودشان را با محدودیت‌های جدید وضع شده از جانب دولت درمورد کاهش اعتبار تطبیق داده اند اما این امر ممکن است مانعی بر سر راه صنایع سرمایه‌بری مثل پتروشیمی باشد. افزایش مقررات محیط زیستی نیز تاثیراتی منفی روی هزینه‌های عملیاتی می‌گذارد.
چین سیاست متمرکز کردن واحدهای پتروشیمی را پیش می‌گیرد
تولید محصولات پتروشیمیایی در چین به شکل بسیار پراکنده که از منظر جغرافیایی در ۶۵۰ گروه بزرگ که به تنهایی به این صنعت تعلق دارد، صورت می‌گیرد. با این حال از این دهه به بعد سرمایه‌گذاری‌های عمده اکثرا در ۵ گروه انجام می‌شوند و تاکید سیاستگذاران این کشور بر متمرکز کردن پروژه‌های جدید و بزرگ مقیاس و همچنین انتقال پروژه‌های موجود به مناطق محدودتر خواهد بود.
سیاست چین دنبال کردن ایده پالایشگاه و پتروشیمی یکپارچه (پتروپالایشگاه) بوده است که نسبت به سودآورترین پالایشگاه‌های دنیا درآمد قابل مقایسه‌ای را ایجاد می‌کند.در طی دهه گذشته این کشور در ایجاد مجتمع‌های پتروپالایشگاهی بزرگ و نسل جدید با بازدهی بالا و همچنین سرمایه‌گذاری‌های جدید و در حال انجام در چندین منطقه مختلف، پیشتاز بوده است.
ایجاد مشکل برای مازاد ظرفیت محصولات در کنار بی‌نیازی از واردات در چین
شایان ذکر است که در چین، محرک بازیگران بخش خصوصی بیشتر مشوق‌های دولتی هستند تا آینده رشد صنعت، به این معنی که دولت با در نظر گرفتن نرخ مالیات پایین‌تر نسبت به صنایع دیگر، باعث سرازیر شدن سرمایه به این صنعت شده است.
مگاپروژه‌های این صنعت می‌توانند به بی‌نیازی چین از واردات محصولات پتروشیمیایی کمک کنند اما ممکن است وضعیت مازاد فرآورده‌های سوختی پالایش شده را بدتر کند. این کشور در حال حاضر با مشکل مازاد ظرفیت تقطیر دست و پنجه نرم می‌کند. واحدهای جدید می‌توانند پالایشگاه‌های حوزه اقیانوس اطلس را با میزان صادرات بنزین خود دچار مشکل کنند و تعطیلی پالایشگاه‌ها در اروپا و آمریکا را در این دهه سرعت ببخشند.
افزایش سرمایه‌گذاری در منطقه غرب آسیا در جهت توسعه صنعت پتروشیمی
منطقه غرب آسیا سرمایه‌گذاری قابل توجهی به منظور افزایش ظرفیت بهره‌برداری از نفت خام در دو دهه اخیر انجام داده است که تا اوایل ۲۰۲۰ ادامه خواهد داشت. سرمایه‌گذای‌های انجام شده در منطقه بیشتر به منظور تجمیع پالایشگاه و پتروشیمی به عنوان ابزاری برای خلق ارزش افزوده بیشتر از منابع نفت خام و تنوع بخشی محصولات پتروشیمیایی بوده است که باعث افزایش چشمگیر تولید محصولات پتروشیمیایی در آینده خواهد شد.
چالش اساسی برای غرب آسیا در آینده کمبود خوراک گازی جدید و کم‌هزینه است. پروژه های جدید پتروشیمی در این منطقه بر مواد اولیه پالایشگاهی مثل LPG و نفتا متکی خواهند بود. این امر منجر به افزایش سطح تجمیع پالایشگاه‌ها و پتروشیمی‌ها از طریق کراکرهای الفین مخلوط و واحدهای وابسته خواهد شد.
بازیگران غرب آسیا بیش از بقیه جهان از مزیت خوراک پتروشیمی برخوردار بوده اند اما در عین حال آنها کاهش جریان خوراک مبتنی بر گاز که منجر به قابلیت اطمینان پایین‌تر و افزایش احتمالی قیمت می‌شود را پیش‌بینی می‌کنند. همین موضوع باعث شده است که تولیدکنندگان، کراکرها را تغییر داده و از خوراک پالایشی مثل نفتا و LPG استفاده کنند.
منبع: پایگاه خبری و تحلیلی آی اچ اس مارکیت
انتهای پیام/ انرژی
