به گزارش مسیر اقتصاد به نقل از مشرق نیوز، بر اساس آمار بانک جهانی، در دوره پهلوی به ازای هر ۴۰۰۰ ایرانی، یک پزشک وجود داشت. اما اکنون به ازای هر ۶۷۰ نفر یک پزشک وجود دارد. به عبارتی شاخص پزشک به جمعیت در دوره پس از انقلاب ۶ برابر بهبود یافته است.
افزایش قدرت خرید خانوارهای ایرانی
سرانه هزینه مصرف خانوارها شاخصی است که نشان می‌دهد قدرت خرید هر خانوار در طول زمان چطور بوده است.
برای مقایسه این شاخص در طول سال‌های مختلف، ارقام آن متناسب با تورم تعدیل می‌شود. بانک جهانی در آمارهای خود سرانه هزینه مصرف خانوارهای ایرانی را بر اساس رقم ثابت سال ۲۰۱۰ تعدیل کرده است؛ یعنی ارقام هزینه خانوارها در سال ۱۹۶۰ را به رقم واقعی ۲۰۱۰ حساب کرده است.
بر اساس این آمار، سرانه قدرت خرید خانوارهای ایرانی بر اساس ارقام ثابت سال ۲۰۱۰، در دوران پیش از انقلاب اسلامی همواره زیر ۱۰۰۰ دلار بوده است. اما این شاخص در سالیان اخیر به بین ۲۵۰۰ تا ۳۰۰۰ دلار افزایش یافته که نشان می‌دهد قدرت خرید خانوارها نسبت به قبل از انقلاب ۲.۵ تا ۳ برابر بیشتر شده است.
افزایش ۱۰۰۰ درصدی صادرات کالا
صادرات کالای ایران در دوران پس از انقلاب، رشدهای خیره‌کننده‌ای نسبت به قبل از انقلاب داشته است.
بر اساس آمارهای بانک جهانی، صادرات کالای ایران در سال پایانی رژیم پهلوی ۸ میلیارد دلار بوده است. اما در شرایط فعلی ارزش صادرات کالای ایران با رشد هزار درصدی نسبت به قبل از انقلاب، رکوردهای ۸۸ میلیارد دلار را نیز گذرانده است.
سرانه درآمد ملی
سرانه درآمد ناخالص ملی شاخصی است که از تقسیم مجموع درآمد ناخالص ملی یک کشور بر تعداد جمعیت آن به دست می‌آید.
بر اساس آمارهای بانک جهانی، در دوران پهلوی سرانه درآمد ملی ایرانیان بین ۲۶۰ تا ۲۲۰۰ دلار بوده است. اما در دوران پس از انقلاب با وجود دو سه برابر شدن جمعیت کشور، سرانه درآمد ملی ایرانیان به رکوردهای بالاتر از ۷۰۰۰ دلار هم رسیده است که نشانه افزایش چند صد درصدی نسبت به قبل از انقلاب است.
درآمد ناخالص ملی
بر اساس آمار بانک جهانی، درآمد ناخالص ملی ایران از ۳۱۶ هزار میلیارد تومان در سال ۱۹۷۹ (به قیمت‌های ثابت امروز) به حدود ۶۰۰ هزار میلیارد تومان در سال‌های اخیر افزایش یافته که رشد حدوداً ۲ برابری نشان می‌دهد.
تولید ناخالص داخلی
تولید ناخالص داخلی ایران (تعدیل شده بر اساس نرخ‌های ثابت سال ۲۰۱۰) از قبل انقلاب تاکنون تقریباً سه برابر شده است. تولید ناخالص داخلی ایران در سال‌های پایانی دوران رژیم پهلوی (تعدیل‌شده به نرخ سال ۲۰۱۰) بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیارد دلار بود.
این شاخص در سالیان اخیر از ۵۴۰ میلیارد دلار هم عبور کرده است. لازم به توجه است که ارقام فوق، بر اساس نرخ‌های واقعی تولید ناخالص داخلی کشور است، وگرنه بر اساس نرخ‌های جاری، تولید ناخالص داخلی ایران نسبت به قبل از انقلاب که حداکثر ۹۰ میلیارد دلار بود که در سال‌های اخیر به رکورد ۶۰۰ میلیارد دلار هم رسیده و رشد ۷-۶ برابری نشان می‌دهد.
ارزش افزوده بخش صنعت
ارزش افزوده بخش صنعت به معنای ارزش مجموع تولیدات بخش‌های صنعتی کشور است.
بانک جهانی بر اساس قیمت‌های ثابت سال ۲۰۱۰، از رشد ۷-۶ برابری ارزش افزوده بخش صنعت ایران در سالیان اخیر نسبت به قبل از انقلاب خبر داده است.
بر اساس قیمت‌های ثابت سال ۲۰۱۰، ارزش افزوده بخش صنعت ایران در دوره رژیم پهلوی کمتر از ۱۰ میلیارد دلار بوده که اکنون به حدود ۷۰ میلیارد دلار افزایش یافته است (رشد ۶۰۰ درصدی).
رشد ۳۰۰ درصدی بخش کشاورزی
بخش کشاورزی از جمله بخش‌های اقتصادی است که پس از انقلاب اسلامی، احیا شد. در دوران پهلوی به علت اتخاذ سیاست‌های نادرست مثل انقلاب سفید، بخش کشاورزی ایران تقریباً نابود شد و ایران به واردکننده بزرگ محصولات کشاورزی تبدیل شد.
پس از انقلاب اسلامی با توجه ویژه نظام به توسعه بخش کشاورزی، ایران به سمت خودکفایی در کالاهای استراتژیک مثل گندم حرکت کرد. این سیاست‌ها خود را در آمارهای بانک جهانی نشان می‌دهد به طوری که با محاسبه ارزش افزوده بخش کشاورزی به قیمت ثابت سال ۲۰۱۰، شاهد رشد ۳۰۰ درصدی این شاخص نسبت به اواخر رژیم پهلوی هستیم.
مرگ و میر نوزادان
به مدد بهبود چشمگیر خدمات بهداشتی و درمانی در ایران پس از انقلاب اسلامی، آمار مرگ و میر نوزادان به شدت نسبت به قبل از انقلاب، افت کرده است.
در دوران رژیم پهلوی سالانه بیش از ۱۴۰ هزار نوزاد جان خود را از دست می‌دادند که این رقم در سالیان اخیر به زیر ۲۰ هزار نوزاد کاهش یافته یعنی یک هفتم آن دوران کاهش یافته است.
استفاده مردم از سفرهای هوایی
قبل از انقلاب سالانه بین ۲ تا ۳ میلیون نفر از مردم ایران از سفرهای هوایی استفاده می‌کردند که این رقم در دوران فعلی با رشد ۵۰۰-۴۰۰ درصدی به ۱۷ میلیون نفر در سال رسیده است. این شاخص به خوبی افزایش سطح رفاه را در جامعه نشان می‌دهد.
رشد سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها
تشکیل سرمایه ثابت ناخالص به معنای میزان سرمایه‌گذاری انجام‌شده در یک کشور است.
در سیستم حساب های ملی تشکیل سرمایه ناخالص همان مفهوم سرمایه گذاری در کالاهای سرمایه ای است که شامل ماشین آلات، ساختمان، جاده و سایر اقدامات زیرساختی یک کشور است.
تشکیل سرمایه ناخالص میزان اضافه شده به موجودی سرمایه ساختمان ها، تجهیزات و موجودی انبار یا بعبارت دیگر میزان اضافه شده به ظرفیت تولید کالاها را اندازه گیری می کند.
بانک جهانی با محاسبه میزان سرمایه‌گذاری انجام‌شده در ایران بر اساس قیمت‌های ثابت از سال ۱۹۶۰ بدین سو، نشان داده که پس از انقلاب، سالانه ۳-۲ برابر قبل از انقلاب بوده است. رشد سرمایه‌گذاری‌ها پس از انقلاب، در توسعه زیرساخت‌های و خدمات عمرانی کشور به خوبی مشخص است.
گسترش بخش خدمات
ارزش افزوده بخش خدمات به قیمت‌های ثابت سال ۲۰۱۰ از اول انقلاب تاکنون ۵ برابر شده است. ارزش افزوده بخش خدمات در ایران در سال‌های قبل از انقلاب به نرخ روز سال ۲۰۱۰ همواره کمتر از ۵۰ میلیارد دلار بود اما در سالیان اخیر به رکورد ۲۵۰ میلیارد دلار رسیده است.
تقویت بخش خصوصی
پس از انقلاب، میزان تسهیلات پرداختی به بخش خصوصی از منابع داخلی، به طور چشمگیری رشد کرده است که نشاندهنده توجه ویژه به بخش خصوصی در ایران دوران است.
بانک جهانی بر مبنای شاخص نسبت تسهیلات پرداختی به بخش خصوصی نسبت به تولید ناخالص داخلی، از رشد چشمگیر توسعه بخش خصوصی در دوران پس از انقلاب خبر داده است.
