به گزارش مسیر اقتصاد اکثر دولت ها برای جبران کسری بودجه خود تحت فشار هستند، در واقع بعد از سال ۲۰۰۸ چالش های تامین منابع بودجه بیشتر شده است.
مطالعات صورت گرفته بیانگر آن است که اغلب تلاش های دولت به منظور کاهش هزینه های خود با شکست مواجه می شود. همچنین دولت ها تنها توانسته اند هزینه های خود را در کوتاه مدت در سطح پایینی نگه دارند؛ اما بعد از مدتی مجددا مخارج روند صعودی به خود می گیرد.
۵ اقدام راهبردی به منظور کاهش پایدار هزینه‌های دولت
با وجود این می توان اقداماتی را در دستور کار قرار داد که کاهش هزینه‌های دولت را پایدار کند. بدین منظور می بایست محرک های افزایش هزینه‌های غیر ضروری را به درستی شناسایی و بر اساس اهمیت، زمان و سازمان مربوطه ان را مدیریت کرد.
از جمله اقداماتی که می تواند هزینه های دولت را به صورت دائمی کاهش دهد، به شرح زیر است:
۱- ابلاغ آیین نامه افزایش بهره وری و کاهش هزینه در دستگاه های اجرایی: بر خلاف بخش خصوصی، مدیریت صورت گرفته در دستگاه‌های اجرایی به گونه است که چون اعتبارات و منابع درآمدی خود را متصل به بودجه دائمی می بینند، لذا مدیریتی دقیقی بر روی مصارف خود در یک سازمان و دستگاه اجرایی ندارد. از این رو به مرور زمان و هر ساله هزینه ها بیشتر از عملکردی که داشته اند، افزایش می یابد.
نتایج یک تحقیق نشان می دهد که در مدت ۱۰ سال کاهش ۲۰ درصدی هزینه ها تنها موجب شد در دو سال ابتدایی این برنامه ۲ درصد از هزینه‌های دولت کاهش یابد و در سال سوم هزینه ها با ضریب بیشتری افزایش یافته است. بنابراین ایجاد یک قانون دائمی برای کاهش مستمر هزینه‌ها در دستگاه های اجرایی ضروری است.
۲- پرهیز از کلی گویی و اشراف اطلاعاتی بر هزینه کرد دستگاه های اجرایی: لازم است دولت در زمان ارائه برنامه خود به منظور کاهش هزینه ها از برداشتی های کلی در مورد دستگاه های اجرایی خودداری کند و به منظور درک صحیح از هزینه کرد نهادهای دولتی بر ساختار هزینه‌ای این نهادها اشراف کامل داشته باشد که متاسفانه اغلب اینگونه نیست.
از این رو بهتر است دولت از مصارف هر دستگاه به صورت کامل مطلع بوده و بر اساس شواهد و مصارف موجود، برنامه ای را مطابق با مصارف هر دستگاه به منظور کاهش هزینه هایش ارائه دهد. کاهش ۱۴ درصدی هزینه‌های جاری در وزارتخانه فناوری اطلاعات و ارتباطات در بریتانیا از نتایج بدست آمده این اقدام است.
۳- ارجحیت رویکرد کاهش مستمر هزینه های غیرضروری نسبت به قطع ناگهانی بودجه: تجربه نشان داده است که قطع ناگهانی منابع مالی نهادهای دولتی رویکرد مناسبی نیست و ممکن است یک آسیب سیاسی و یا انگیزشی را به بدنه دولت و کشور وارد نماید.
اقدامی که در این زمینه پیشنهاد می شود این است که دولت با رویکرد کاهش مستمر هزینه های غیر ضروری دستگاه های اجرایی بتواند در بودجه اختصاص داده شده به دستگاه در سال های پیش رو صرفه جویی های مناسبی را صورت دهد. تجربه این رویکرد در مناطقی از اروپا نشان می دهد که به طور متوسط بیش از ۷ درصد از هزینه های جاری دستگاه ها به طور دائمی کاهش پیدا کرده است.
۴- نظارت مستمر بر رفتار مالی مدیران دولتی: یکی دیگر از اقدامات مهم در زمینه کاهش هزینه‌های دولت نظارت بر رفتار مالی مدیران دولتی است. زیرا آنان می توانند هزینه و مصارف دستگاه های ذیل خود را تعدیل کرده و کاهش دهند.
۵- برداشتن تله افزایش مخارج: در برخی کشورها، بودجه اختصاص یافته به هر نهاد مختص همان سال است و مدیران این دستگاه ها به منظور از دست ندادن منابع اختصاص یافته، همه آن را از دولت درخواست و هزینه می کنند. یکی از روش های برداشتن تله افزایش مخارج این است که هزینه های دستگاه های اجرایی در ابتدای سال به صورت جزئی مشخص شده و به دستگاه ابلاغ شود که منابع که کانال بندی شده است را نمی تواند در امور دیگر هزینه کند. نتایج مطالعات نشان داده است که این اقدام کاهش هزینه‌های دولت را نیز در پی دارد.
غلبه فرهنگ صرفه جویی در دستگاه های اجرایی از طریق نظارت و کنترل منابع اختصاص یافته به آنان و افزایش مسئولیت پذیری و پاسخگویی در این زمینه از طریق تعیین یک مسئول برای کاهش هزینه‌های دولت از دیگر راهکارهای کاهش مستمر هزینه ها در دولت است.
از این رو با توجه به فشارهای مالی و کسری بوجه دولت اتخاذ رویکردی های دقیق و برنامه ریزی هدفمند و مبتنی بر رویکردهای واقعی بدور از کلی گویی می تواند هزینه‌های دولت را کاهش داده و موجب کاهش کسری بودجه شود.
منبع: پایگاه بی سی جی yon.ir/VdmPn
انتهای پیام/ اقتصاد بین الملل
