به گزارش مسیر اقتصاد بانکداری عمومی نوعی از بانکداری است که از طریق موسساتی که دولت ها به نمایندگی از مردم مالک آن هستند، اداره می شود. بانک های عمومی می توانند در تمام سطوح محلی، ملی و حتی بین المللی وجود داشته باشند. هر نهاد دولتی که بتواند الزامات بانکداری محلی را برآورده کند، می تواند چنین نهاد مالی ای را ایجاد کند.
تفاوت‌های بانکداری عمومی و خصوصی
تفاوت بانکداری عمومی با بانکداری خصوصی این است که مسئولیت آن در راستای منافع عموم مردم است. در مقابل، بانک های خصوصی دارای سهامدارانی هستند که عموما به دنبال سودهای کوتاه‌مدت به عنوان بالاترین اولویت خود هستند.
هزینه پروژه های عمومی انجام شده توسط بانک های عمومی به شدت کاهش می یابد؛ چرا که بانک های عمومی نیازی به پرداخت بهره به خود ندارند. حذف بهره هزینه پروژه ها را به طور میانگین تا ۵۰ درصد کاهش می دهد.
بانکهای خصوصی درخدمت اقتصاد سوداگرانه
امروزه شهرها و ایالت های آمریکا پول خود را در بانک های وال‌استریت قرار داده و به آنها اجازه می دهند تا به جای سرمایه گذاری مجدد این پول ها در آن منطقه، از سرمایه های عمومی برای تسلط بر اقتصاد سوداگرانه استفاده کنند.
به طور هم زمان، شهرها و ایالت ها از موسسات و سهام داران وال استریت با نرخ های بهره بالا قرض می گیرند و هزینه های زیادی را برای نگهداری پول در بانک های خود می پردازند. این یک روش مقرون به صرفه برای کسب و کار نیست. شهرها و ایالت ها می توانند دلارهای عمومی خود را نگه داشته و از آن برای نیازهای منطقه خود استفاده کنند.
بانکهای عمومی در راستای منافع مردم عمل می‌کنند
بانک های شهری و ایالتی واسطه گری وال استریت را از بین خواهند برد. بدین ترتیب هزینه های بانکی حذف می شود، هزینه بهره کاهش می یابد و سودهای بانک عمومی مجددا در جامعه سرمایه گذاری می شود.
بانک های عمومی به ایجاد جامعه مورد علاقه مردم کمک می کنند. مردم به پارک ها، جاده های مناسب، انرژی پاک و مسکن متناسب با توان مالی نیاز دارند. مردم خواهان نرخ بهره کمتر برای وام های کسب‌و‌کار کوچک محلی، کنترل محلی دلارهای مالیاتی و موسسات مالی شفاف برای اداره وجوه عمومی هستند.
منبع: موسسه بانکداری عمومی yon.ir/hQd41
انتهای پیام/ نظام مالی
