به گزارش مسیر اقتصاد بسیاری از بانک های بزرگ بین المللی با بانک های محلی در شهرهای مهم جهان، روابط بانکی گارگزاری ایجاد کرده اند. این نوع پیوند دوطرفه ای که میان بانک ها در جهان شکل گرفته است، بدین منظور است که که یک بانک اصلی و بزرگ به سایر بانک ها و مؤسسات مالی خدمات مالی مرتبط با انتقال وجه بین المللی را ارائه کند.
بانکداری کارگزاری معاملات بین المللی را پیچیده کرده است
در واقع بانک بزرگ در این رابطه، نقش بانک کارگزار یا واسطه را ایفا می کند. بانک های دیگری که از این بانک ها دریافت خدمات مالی بین المللی می کنند نیز بانک های پایین دست هستند. اما حضور این بانک های واسطه، معاملات بین المللی را دچار پیچیدگی هایی کرده است. در نتیجه کشورها تدابیری را برای حل این مشکل در پیش گرفته اند.
در سال های اخیر حجم جریان های مالی افزایش یافته است و بسیاری از مؤسسات مالی در بازارهای پرداخت های بین المللی فعالتر شده اند و این امکان را فراهم کرده اند که پرداخت ها با استفاده از چندین ارز متعدد و بدون واسطه های غیرضروری فراهم شود. درواقع لزوم کاهش هزینه های معاملات بین المللی و افزایش سرعت پرداخت ها، کشورها را بر آن داشته است که راهکارهایی را برای تجارت دوجانبه مستقیم انتخاب کنند.
کشورهای جهان در مسیر حذف بانک‌های کارگزار از معاملات بین‌المللی
اخیراً پیشرفت های متنوعی در کاهش استفاده از روش بانکداری واسطه ای در معاملات بین المللی حاصل شده است. این پیشرفت ها که به منظور ساده سازی و مستقیم نمودن معاملات میان بانک ها صورت گرفته است، طیف وسیعی از کشورها را شامل می شود.
به عنوان نمونه آلمان، هنگ کنگ و سوئیس ترتیبات جدیدی را فراهم کرده اند که پرداخت ها از شیوه کاملاً کارگزاری خارج شود و به وسیله بانک های محلی انجام شود. اصلی ترین ویژگی مشترک این ترتیبات پرداختی این است که در آن ها پرداخت ها از طریق وجوه نگهداری شده در حساب های نزد بانک های تجاری یا عامل و منطبق با مقررات مشخصی انجام می شود.
از دیگر ویژگی های اصلی این شیوه ها، انجام پرداخت ها در لحظه و با سرعت بالا است. چراکه در بانکداری کارگزاری وجوه پرداختی باید از بانک‌های کارگزار و اصلی متعددی عبور کند تا به مقصد برسد که این خود زمان پرداخت ها را بسیار طولانی می کند.
در هنگ کنگ یکی از انواع این شیوه های پرداخت ایجاد شده است که در آن پرداخت ها با ارزهای اصلی از قبیل دلار آمریکا و یورو انجام می شود که در عین استفاده از این ارزها، نیازی به حضور بانک های واسطه ای نیست. بانک های هنگ کنگ برای عملیاتی کردن این شیوه و افزایش سرعت معاملات از روش پرداخت در مقابل پرداخت یا PVP استفاده می کنند.
سازوکار تجارت با ارزهای ملی جهت کاهش پیچیدگی معاملات بین المللی
مدل های دیگر کشورها برای حذف بانک های واسطه ای یا کارگزار از زنجیره معاملات بین المللی، استفاده از سازوکار تجارت با ارزهای ملی است. در این شیوه کشورها نه تنها با حذف بانک‌های کارگزار، فرآیند تجارت میان خود را مستقیم می کنند، بلکه به جای استفاده از دلار و یورو از ارزهای ملی در معاملات استفاده می کنند.
به عنوان نمونه چهار کشور اندونزی، مالزی، تایلند و فیلیپین اقدام به راه اندازی سازوکار معامله با ارزهای ملی نموده اند تا وابستگی خود به دلار آمریکا در معاملات را کاهش دهند. در سازوکار راه اندازی شده توسط این کشورها بانک های عامل تعیین شده به طور مستقیم معاملات را مدیریت خواهند کرد و تبادلات مالی مبتنی بر سازوکار ارزهای ملی و بدون نیاز به انتقال ارز خارجی صورت خواهد گرفت.
منابع:
دانشگاه جرج واشنگتن yon.ir/v9mdc
بانک مرکزی اندونزی yon.ir/ZwFWk
انتهای پیام/ اقتصاد بین الملل
