به گزارش مسیر اقتصاد از هر پنج واحد مسکونی در چین یک خانه، خالی است و علت اصلی این مسئله دامن زدن دلالان و سوداگران به گرانی سرسام‌آور ایجاد شده است.
سیاست‌گذاران چین معتقدند در صورت ایجاد فشار به صاحبان این واحدها، هزینه سوداگری بالا رفته و واحدهای خالی هر چه سریع‌تر به فروش خواهد رفت.
در همین خصوص شی جینپینگ، رئیس‌جمهور چین، می‌گوید که خانه‌ها برای زندگی و سکونت است؛ اما گوش شنوایی وجود ندارد و ده‌ها میلیون آپارتمان و خانه در سراسر کشور خالی مانده است.
لی استاد دانشکده اقتصاد دانشگاه جنوب غربی چنگدو معتقد است که در هیچ کشور دیگری چنین نرخ خانه خالی بالایی وجود ندارد. جدول زیر نرخ خانه‌های خالی چین را با ۴ کشور دیگر مقایسه می‌کند.
بیش از ۵۰ میلیون واحد مسکونی خالی در چین وجود دارد
تحقیقی که به سرپرستی جان لی، استاد اقتصاد و با کمک هزاران دستیار تحقیق در گوشه و کنار چین انجام شده، نشان می‌دهد بیشتر خانه‌های خالی در این کشور در اختیار کسانی است که یک خانه دیگر نیز دارند.
نتایج تحقیق نشان داد که نرخ خانه‌های خالی در حال حاضر به ۲۲.۴ درصد رسیده و در حال حاضر معادل بیش از ۵۰ میلیون واحد مسکونی در چین خالی هستند.
سوداگری مسکن موجب شده بخشی از سرمایه‌داران چینی ترجیح دهند پول‌شان را به جای بازار‌های متلاطم مانند بورس، در بخش مسکن که مطمئن‌تر است، بخوابانند و این مسئله باعث شده که میلیون‌ها نفر از بازار املاک خارج شوند و نابرابری اجتماعی تشدید گردد.
بر اساس آمارگیری سراسری مسکن، مردم چین نزدیک به سه چهارم پس‌انداز خود را صرف هزینه خرید مسکن می‌کنند که تقریباً دو برابر مردم آمریکاست و وام‌های مسکنی که به این خانه‌های خالی اختصاص یافته تقریباً هزار پانصد میلیارد دلار است که ۴۷ درصد از کل وام‌های مسکن چین را شامل می‌شود.
افزایش قیمت مسکن ناشی از سوداگری در واحدهای خالی
بر اساس آمار منتشر شده توسط دکتر جان لی، خانه‌های تعطیلاتی و خانه‌هایی که به منظور مهاجرات افراد برای اشتغال در نقاط دیگر خالی می‌مانند نیز جزو مساکن خالی در نظر گرفته شده است؛ اما عامل کلیدی رشد این واحدها، خرید مسکن برای سرمایه‌گذاری و سوداگری است.
شکل زیر نسبت تعداد خانه خریداری شده توسط افراد از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۸ را نشان می‌دهد. مطابق این نمودار در دهه اخیر، خرید خانه دوم و سوم رشد چشمگیری داشته و از ۳۰ درصد در سال ۲۰۰۸ به ۶۹ درصد در سال ۲۰۱۸ افزایش یافته است و در مقابل خرید خانه اول روند کاهشی به خود گرفته است.
این بدین معناست که افراد خاصی به سمت خرید خانه‌های بیشتر و غیر مصرفی رفته‌اند و در مقابل برخی از اقشار جامعه از خرید خانه مصرفی خود نیز بازمانده‌اند.
به گفته کایجی چن که با بانک فدرال سنت لوییس در مقاله‌ای با عنوان «رونق بزرگ مسکن در چین» همکاری داشته است؛ هزینه اقتصادی بالایی به دلیل وجود خانه‌های خالی ایجاد می‌شود؛ زیرا عدم عرضه این واحدها موجب افزایش قیمت‌ها و کاهش قدرت خرید جمعیت جوان و خروج آن‌ها از بازار شده است.
مالیات بر خانه های خالی راهکار تعادل در بازار مسکن چین
پروفسور لی در شرح نتایج تحقیق خود نیز می‌گوید: «خانواده‌های کم بضاعت نه تمایل کافی برای پا گذاشتن به بازار مسکن دارند، نه از استطاعت مالی کافی برای این اقدام برخوردارند؛ بنابراین روشن است که قیمت خانه‌ها به خاطر تقاضای کسانی که می‌خواهند از خانه پول دربیاورند (سوداگران) بالا می‌رود و بیشتر خریداران بیش از یک خانه دارند.»
کارشناسان چین معتقدند اخذ مالیات بر خانه‌های خالی یکی از راهکارهای مقابله با این مسئله است که دولت می‌تواند از آن برای تعادل بین عرضه و تقاضا استفاده کند.
بهار سال گذشته، قانون‌گذاران چینی یکی از اولویت‌های پنج سال بعدی را مالیات بر خانه‌های خالی اعلام کردند. تبعا این طرح به مذاق مالکان، به ویژه مالکان ثروتمند، خوش نخواهد آمد؛ اما دولت چین در همان زمان یک بانک اطلاعات مربوط به مالکیت زمین راه انداخت که مسیر مالیات ملک را هموار کند.
پروفسور لی در این باره می‌گوید: «سال‌هاست که اقتصاددانان آگاه در دولت بر ضرورت اعمال مالیات بر مسکن اجماع دارند و مشکل سیاسی است. هیچ‌کس نمی‌خواهد مسئولیت ترکیدن حباب بازار مسکن به گردنش بیفتد.»
منابع:
خبرگزاری بلومبرگ linkp.ir/njop
خبرگزاری بی بی سی linkp.ir/mgn3
خبرگزاری سی تی لب linkp.ir/njjp
انتهای پیام/ اقتصاد بین الملل
