به گزارش مسیر اقتصاد هارش واردان وزیر محیط زیست کشور هند در هفته گذشته در نشست وزیران کشور های هند، چین، برزیل و آفریقای جنوبی خاطرنشان کرد: که بیشتر وعده های کشورهای توسعه یافته تحت موافقتنامه آب و هوایی پاریس در سال ۲۰۱۵ در زمینه حمایت مالی از کشورهای در حال توسعه محقق نشده است.
وی با بیان اینکه که حرف ها و تعهدات بسیاری بر روی کاغذ وجود دارد، افزود: در زمینه پشتیبانی مالی و تکنولوژی توسط کشور های توسعه یافته دنیا، تعهدات بسیار ناچیزی بر روی زمین محقق شده است.
این صحبت های وزیر محیط زیست هند در نشست رسانه ای ۲۷ امین دیدار وزرای کشور های BASIC (برزیل، آفریقای جنوبی، هند و چین) و در آستانه کنفرانس بعدی کنوانسیون تغییر اقلیم موسوم به COP-24 که در روز ۳ دسامبر (۱۲ آذر) در لهستان برگزار می شود، گفته شد.
اجرای تعهدات توافقنامه پاریس بدون تامین مالی امکانپذیر نیست
وی در این نشست گفت: در حالی که کشورهای توسعه یافته موفق به انجام تعهدات خود تا قبل از سال ۲۰۲۰ نشده اند، انجام تعهدات پس از سال ۲۰۲۰، نیازمند بازنگری در اهداف درازمدت و جبران تاخیرها خواهد بود.
وزیر محیط زیست هند در این نشست می افزاید: اکثر وعده هایی که از سوی کشورهای توسعه یافته تا سال ۲۰۲۰ پیش بینی شده است، باید بگوئیم تا به امروز انجام نشده است. حتی اگر این تعهدات تا پیش از سال ۲۰۲۰ انجام نشود، آنها باید این کار را پس از سال ۲۰۲۰ انجام دهند.
بر اساس موافقت نامه آب و هوایی پاریس ذیل کنوانسیون تغییرات اقلیمی سازمان ملل متحد (UNFCCC)، کشورهای توسعه یافته تعهد داده اند که تا سال ۲۰۲۰، ۱۰۰ میلیارد دلار در سال به کشورهای متعهد کمک کنند. این مقدار پس از سال ۲۰۲۰ نیز با کمک های اضافی ادامه خواهد یافت.
انجام تعهدات هند در توافق پاریس نیازمند ۱۰۰۰ میلیارد دلار سرمایه است
کشورهای عضو BASIC ضمن تاکید بر بر تجهیز ۱۰۰ میلیارد دلاری صندوق سبز از طریق کشورهای توسعه یافته، خواستار تجدید نظر در اهداف پیش بینی شده در سال ۲۰۲۵ شدند.
وزیر محیط زیست هند در این زمینه گفت: اهداف جدید باید در زمانی که بررسی و نظارت جهانی در سال ۲۰۲۳ برگزار می شود، تعیین گردد.
وی می افزاید: در حالیکه کشورهای توسعه یافته در زمینه تعهدات مالی خود صحبت می کنند، کشورهای در حال توسعه، هیچ پولی دریافت نکرده اند.
توافقنامه پاریس با هدف محدود کردن گرم شدن کره زمین به میزان کمتر از ۲ درجه سانتیگراد و تلاش برای محدود کردن آن تا ۱.۵ درجه سانتیگراد است.
برای انجام این کار کشورهای در حال توسعه، برنامه های ملی تعیین شده خود را (NDC) که شامل اقدامات مختلف مانند انرژی خورشیدی و غیره را که نیاز به حمایت های مالی و فنی دارد، تدوین کرده اند.
برای عملیاتی شدن برنامه ملی تعیین شده (NDC) هند به بیش از ۱۰۰۰ میلیارد دلار دارد سرمایه نیاز است. (۱)
ابهام در نحوه تامین منابع اجرای تعهدات توافق پاریس
بر خلاف هند که تعهدات (NDC) خود را منوط به کمک های بین المللی کرده است، ایران در پیش نویس اولیه تعهدات خود که به کنوانسیون ارائه کرده است، کاهش ۴ درصدی انتشار دی اکسید کربن را بدون پیش شرط اعلام کرده است که مطابق با INDC ایران، همین میزان کاهش به ۱۷.۵ میلیارد دلار سرمایه گذاری در سال و ۱۷۵ میلیارد دلار سرمایه گذاری در طول سال های ۲۰۲۰ تا ۲۰۳۰ دارد.
همچنین اگر بنا به اجرای تعهدات مربوط به کاهش ۱۲ درصدی طبق تعهدات حداکثری ایران باشد، این نیاز به طور سالانه به ۵۲.۵ میلیارد دلار و در طول سال های اجرای برنامه به ۵۲۵ میلیارد دلار افزایش پیدا خواهد کرد.
در حالی که کشور ایران به طور معمول در جذب سرمایه گذار خارجی با مشکل مواجه بوده است و در بهترین حالت در طول ۲۰ سال گذشته، ۵ میلیارد دلار سرمایه گذاری مستقیم خارجی (FDI) را توانسته است جذب کند، ابهام جدی در خصوص تامین مالی اجرای طرح های مربوط به توافقنامه پاریس وجود دارد.
تبعات اقتصادی اجرای توافقنامه پاریس در کنار ابهام در خصوص تامین منابع مالی مورد نیاز آن، نیاز به بررسی دقیق و کارشناسی تعهدات ایران در این توافقنامه را بیش از پیش نمایان می سازد.
گفتنی است علیرغم ابهامات موجود، وزیر نفت و امور خارجه به همراه رئیس سازمان محیط زیست با درخواست از رئیس جمهور، خواستار تصویب هرچه سریع تر این توافقنامه در مجلس شده اند؛ در حالی که به نظر می رسد، تامین منافع ملی متضمن پرهیز از هرگونه اقدام شتاب زده در این زمینه است.
منبع:
(۱) بیزینس استاندارد yon.ir/RVSpb
انتهای پیام/ اقتصاد بین الملل
