تاکید بر اهمیت فناوری های نرم در حرکت به سمت اقتصاد دانش بنیان و نیز چگونگی مداخله دولت در کمک به شرکت های تولیدی برای به کارگیری فنون فناوری های نرم، موضوعی بود که در یادداشت های پیشین مورد بحث قرار گرفت.
یکی از نکات کلیدی در این بحث این است که محور مداخلات دولت باید بر اساس “توانمندسازی شرکت ها” قرار داشته باشد. بدین معنا که برای به کارگیری و تسلط بر فناوری های نرم، شایستگی های محوری و بینش های مورد نیاز به شرکت ها تزریق شود.
در یادداشت پیش رو، تلاش می شود تا به برخی از این محورهای کلیدی اشاره شود.
۱- تقویت توانمندی “هوشیاری” (Awareness):
منظور این است که شرکت ها متوجه بشوند که تا چه میزان فناوری نرم در شرایط فعلی، حتی به صورت ناخواسته، در پیش برد فعالیت ها و اهداف ایشان نقش دارد. پس از کسب این آگاهی اولیه، دولت باید از طریق سازوکارهایی که در یادداشت پیشین اشاره شدند، به شرکت ها در تعیین و شناسایی اولویت دار ترین فناوری های نرم مورد نیازشان کمک کند. این فعالیت می بایست بر اساس مرحله بلوغ شرکت انجام شود.
۲- تقویت توانمندی “جستجوگری” (Search):
بدین معنا که شرکت ها باید بتوانند از فرصت ها و تهدیدهایی که انتخاب و پیاده سازی یک فناوری نرم می تواند برای آن ها به دنبال داشته باشد، مطلع بوده و به عبارتی فناوری های نرم را پیش از اکتساب، ارزیابی کنند. برای این امر، وجود یک فرد یا تیم آگاه در داخل سازمان ضروریست تا بتواند به صورت مستمر به ارزیابی و پایش فناوری نرم بپردازد.
۳- تقویت توانمندی “آموزش استراتژی تکنولوژی” (Teaching Technology):
شرکت ها باید بدانند که برنامه ایشان برای تقویت توانمندی های فناوری نرم چه باید باشد و به تدریج می بایست چه فناوری های نرمی را اکتساب و پیاده سازی کنند. کسب چنین بینشی، نیازمند همگرا کردن استراتژی کسب و کار با استراتژی فناوری نرم است؛ بدین معنا که حوزه های اصلی کسب و کار شرکت باید در آینده تعیین شوند و سپس برای دستیابی به اهداف هر حوزه، مبادرت به شناسایی فناوری های نرم مورد نیاز گردد.
۴- تقویت توانمندی “انتخاب فناوری نرم” (Selecting Technology):
وجود تنوع در مسائل و نیازمندی های شرکت از یک سو و نیز فنون مختلف فناوری های نرم از سوی دیگر، باعث می شود تطبیق دادن این دو باهم، پیچیده گردد. شرکت ها در بسیاری از موارد قادر به تشخیص مناسب ترین فناوری نرم برای نیازهای خود نیستند و لذا مبادرت به انتخاب و پیاده سازی فناوری های نرم فراتر از نیازها و توانمندی های خود می کنند و این یکی از علل اصلی شکست در بهره برداری مناسب از فناوری های نرم نیز محسوب می گردد.
۵- تقویت توانمندی “اکتساب فناوری نرم” (Technology Acquisition):
وجود تامین کنندگان متنوع فناوری های نرم مانند نهادهای صادرکننده گواهی های استاندارد (CB) باعث می شود مسئله انتخاب تامین کننده مناسب، یکی از چالش های اصلی شرکت ها در اکتساب فناوری های نرم محسوب گردد. با توجه به فعالیت طیف وسیعی از شرکت های فاقد صلاحیت لازم در ارائه خدمات فناوری های نرم در بازار ایران، مداخله دولت برای پایش فعالیت ایشان و نیز کمک به شرکت های تولیدی در انتخاب مناسب ترین تامین کنندگان، یک گام بلند رو به جلو در حمایت از شرکت های تولیدی می باشد.
