مسیر اقتصاد/ از جمله مباحث حوزه حمل و نقل ریلی که مورد توجه کارشناسان و رسانه ها قرار گرفته، تولید ریل ملی برای اولین بار توسط شرکت ذوب آهن اصفهان است. هر چند سابقه این مساله به دهه های قبل باز می گردد، اما مطالعه اخبار منتشر شده طی یکی دو سال گذشته حکایت از فراز و فرودهای بیشتر و سریعتر این اقدام دارد.
تسریع این مسئله با اقدام ذوب آهن برای خرید یک خط تولید ریل اروپایی آغاز شد؛ تا پیش از این بحث های مفصلی در مورد توانایی این مجموعه برای تولید ریل بود که ناشی از تکنولوژی قدیم ذوب آهن بود.
اما به هر ترتیب تجهیزات خریداری شده در سال ۹۳ وارد و نصب شد و چندی بعد اولین قرارداد رسمی خرید ریل داخلی توسط شرکت راه آهن منعقد گردید و خرداد ۹۷ نیز اولین محموله به حجم ۵۰۰ تن از مجموعه ۴۰ هزار تن که در قرارداد قید شده بود، تحویل راه آهن شد. اما ظاهرا این پایان کش و قوس ها نبود.
ذوب آهن ادعا کرده است که از توان تولید روزانه ۱۰۰ تن ریل برخوردار است و این در حالی است که از آبان ۹۵ که قرارداد منعقد شده تا خرداد ۹۷ یعنی طی حدود ۱۹ ماه تنها توانست ۵۰۰ تن ریل تولید و تحویل دهد. اکنون یک ماه از تحویل محموله ۵۰۰ تنی می گذرد و ذوب آهن حتی محموله ۵۰۰ تنی دیگری را نیز تولید نکرده و طبیعتا نتوانسته اعلام آمادگی برای تحویل نیز داشته باشد.
مدیرعامل جدید این مجموعه در زمان تجهیز کارخانه به خط تولید ریل، معاون برنامه ریزی و توسعه این شرکت بوده و قاعدتا در مراحل مختلف این کار دخیل بوده است.
در شرایطی که مسئولین راه آهن پس از تحویل اولین محموله در مصاحبه های مختلف از حمایت کافی خود برای ادامه کار خبر دادند، مشخص نیست ذوب آهن که ادعا می کند توان تامین کامل نیاز کشور به این محصول را دارد چرا هر چه سریعتر تعهد خود را به سرنجام نمی رساند و خود را به عنوان تکیه گاهی قابل اطمینان به حمل و نقل ریلی معرفی نمی کند.
