به گزارش مسیر اقتصاد دو منبع حیاتی محیط زیستی در شمال غربی چین در حال نابودی است؛ چراکه در این منطقه پوشش گیاهی به دلیل جنگل زدایی و تغییرات مختلف آب و هوایی از بین رفته، حاصلخیزی خاک کم شده و تولیدات محصولات کشاورزی به شدت کاهش پیدا کرده است.
کمبود بارش و افزایش مصرف آب های زیر زمینی، تنش آبی را در این منطقه تشدید کرده است و فرسایش خاک، تخریب زمین در شمال غرب چین و در نتیجه نابودی پوشش گیاهی به ویژه در منطقه لس پلاتو را درپی داشته است.
مدیریت منابع طبیعی در چین با اجرای عملیات آبخیزداری
به همین دلیل مسئولین چینی برای کاهش عواقب غیرمنتظره ناشی از این امر اجرای پروژه های مدیریت منابع طبیعی(آب و خاک و پوشش گیاهی) و مدیریت حوضه های آبخیز روی آورده اند.
به طوری که برای بهبود کیفیت و تعادل زیست محیطی و همچنین افزایش پوشش گیاهی، دولت چین در اواخر دهه ۱۹۹۰ برنامه های بازسازی مراتع و پوشش گیاهی در شمال غربی چین را آغاز کرد که این برنامه ها تحت عنوان برنامه حفاظت از جنگل های طبیعی (NFPP) و برنامه غلات سبز (GGP) شناخته شده هستند.
این برنامه ها که جزو بزرگترین پروژه های بازسازی منابع طبیعی و توسعه روستایی در جهان محسوب می شوند، عمدتا حفظ کیفیت و ثبات خاک و افزایش پوشش گیاهی را مدنظر قرار دادند که به عنوان هدف اصلی جهت مقابله با جنگل زدایی در زمین های زراعی و تبدیل اراضی شیب دار به پوشش گیاهی و جنگلی محسوب می شود.
مطالعات اخیر در مورد تاثیر تغییرات کاربری زمین در این منطقه نشان داد که رشد درختان و توسعه جنگل ها می تواند خواص خاک را به طرز قابل توجهی تغییر دهد و نفوذ پذیری آب به سفره ها زیر زمینی را تسهیل نماید.
نتایج اجرای عملیات آبخیزداری در شمال غربی چین
از جمله نتایج این پروژه می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- کاهش رسوب گذاری در پشت سدها، رودخانه و نهرهای کوچک
- حاصلخیزی زمین های کشاورزی و افزایش تولید محصولات کشاورزی
- جلوگیری از فرسایش خاک و حفظ کیفیت آن
- بهبود کیفیت منابع آبی
- تقویت پوشش گیاهی
- کاهش سیل های سهمگین
- جلوگیری از طوفان شن و ماسه و گرد و غبار
- افزایش ظرفیت ترسیب کربن
- تنوع و افزایش درآمد روستاییان و مردم محلی
با این حال، اجرای اقدامات احیاء زیست محیطی این مناطق برای کنترل فرسایش خاک و بهبود تولید محصولات کشاورزی در محل نیز تاثیرات غیرمستقیم بر روی منابع آب گذاشته است.
همچنین کمبود آب و خشکسالی به طرز قابل توجهی نسبت به ۵ دهه گذشته کاهش یافته که این امر عمدتا به دلیل افزایش پوشش گیاهی و جنگل ها بوده و به نوبه خود سبب تغذیه سفره های آب زیر زمینی شده و به امنیت آبی مردم منطقه کمک شایانی کرده است.
با توجه به این پیشرفت ها، سیاست توسعه جنگل ها در مناطق دارای کمبود شدید آب مورد بحث و بررسی قرار گرفته و به طور فزاینده مسئولین این مناطق به دنبال توسعه پوشش گیاهی در مناطق خود و احیای جنگل ها هستند تا بتوانند به بهترین نحو بحران و تنش آبی خود را مدیریت کنند.
منبع: unu.edu
