به گزارش مسیر اقتصاد برای کنترل اوج مصرف برق، طراحی و اجرای یک بسته مدیریتی مناسب هم در بخش تولید و هم در بخش مصرف برق ضروری است.
همچنان که در زمان اوج مصرف باید به دنبال راهکارهایی بود که به کاهش مصرف و یا توزیع زمانی مصرف بینجامد، در بخش تولید نیز باید سیاست هایی اعمال شود که با توجه به ظرفیت نصب شده موجود، به تقاضای مصرف برق پاسخ داده شود و حتی الامکان از سرمایه گذاری های جدید برای احداث نیروگاه ها و تولید برق از آنها جلوگیری کند.
یکی از مهمترین مضرات رشد میزان اوج مصرف برق، نیاز به سرمایه گذاری های جدید برای احداث نیروگاه های جدید است که هزینه های زیادی را به دنبال دارد.
مطالعه بانک جهانی در زمینه شبکه برق
بانک جهانی باهدف شناسایی چالش های توسعه شبکه برق با قابلیت اطمینان بالا و مقرون به صرفه در شش کشور آمریکای مرکزی [۱] که توسط [۲]SIEPAC به یکدیگر متصل شده اند، مطالعاتی را انجام داد.
یکی از موضوعاتی که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفت، ارائه راهبردهایی بود که با استفاده از آنها این کشورها بتوانند در کوتاه مدت بدون نیاز به احداث نیروگاه های جدید و با توجه ظرفیت نصب شده موجود خود، میزان تولید برق خود را افزایش دهند. به عبارت بهتر، این راهکارها ناظر به افزایش راندمان نیروگاه های موجود بود.
در ادامه به دو مورد از مهمترین پیشنهادات بانک جهانی در این زمینه به کشورهای مذکور پرداخته می شود.
افزایش مدت زمان فعال بودن نیروگاه
یکی از راهکارهایی که بانک جهانی به شش کشور مذکور ارائه کرد، افزایش مدت زمان در دسترس بودن نیروگاه ها بود. نیروگاه ها در طول سال به یک یا چند دوره تعمیر و نگهداری اساسی نیازمند هستند. بسته به کیفیت فرآیند تعمیر و نگهداری مدت زمان فعالیت نیروگاه می تواند افزایش یا کاهش یابد.
همچنین با استفاده از برنامه ریزی زمانی که هر نیروگاه بایستی به تعمیرات دوره ای برود، می توان طوری برنامه ریزی کرد که در زمان اوج مصرف بیشترین ظرفیت نیروگاهی ممکن قابل بهره برداری باشد.
کاهش تلفات برق در خطوط انتقال
درصدی از برق تولیدی در نیروگاه ها به دلیل فرسودگی و یا فناوری سطح پایین خطوط انتقال برق تلف می شود. بنابراین اگر خطوط انتقال و توزیع برق بروزرسانی شوند، بدون نیاز به تولید برق بیشتر در نیروگاه ها، امکان ارائه برق بیشتری به مشترکین وجود خواهد داشت.
همچنین به لحاظ فنی، اصلاح خطوط انتقال از طریق جبرانسازی خازنی، میزان توان راکتیوی (توانی که مصرف نشده و در شبکه به دام می افتد) که خطوط از ژنراتورها دریافت می کنند را کاهش داده و ظرفیت عملیاتی ژنراتورها برای تولید توان اکتیو (توانی که به صورت واقعی مورد استفاده می گیرد) را افزایش می دهد؛ این یعنی تولید انرژی بیشتر، از همان ظرفیت نیروگاهی قبلی.
پینوشت:
[۱]: کاستاریکا، السالوادور، گواتمالا، هندوراس، نیکاراگوئه و پاناما
[۲]:سیستم SIEPAC در سال ۲۰۱۰، برق شش کشور مذکور را به یکدیگر وصل کرد
منبع: www.esmap.org
