به گزارش مسیر اقتصاد دیوید بروکس، مقاله نویس نیویورک تایمز، معتقد است که جداسازی اجتماعی و اقتصادی، آمریکا را ویران خواهد کرد. به گفته وی «قوانین مسکن و ساخت و ساز که فقرا و کمتر تحصیلکرده ها را از مکان هایی با مدارس خوب و فرصت های شغلی خوب بدور می اندازد، تاثیر مخربی بر رشد اقتصادی در سراسر ایالات متحده دارند.»
او برای گفته خود استدلال می کند که در آمریکا محدودیت های آموزشی و منطقه بندی شهری شکل گرفته است و خاندان هایی در ایالت متحده با این محدودیت ها در حال گسترش خود هستند و این سیستم نابرابر را توسعه می دهند.
بروکس معتقد است اساسا، این شکافی که امروز در جامعه آمریکا ایجاد شده است، ثمره چیزی است که از دهه ۱۹۸۰ شروع شده است و بطور قطع در دهه گذشته، ده ها برابر افزایش یافته است. در ادامه به برخی از مطالبی که بروکس درخصوص نابرابری اقتصادی در آمریکا مطرح نموده است اشاره می شود.
وضعیت نامطلوب ضریب جینی در آمریکا
نابرابری درآمد در ایالات متحده با توجه به شاخص ضریب جینی (معیار نابرابری که بر اساس آن ۰ کاملا برابر است و ۱ کاملا نابرابر است)، حدود ۰.۴۵ است که بسیارناخوشایند محسوب می شود و بسیار بدتر از کشورهایی چون ایران و روسیه است.
در برخی شهرهای بزرگ آمریکا نابرابری بسیار بیشتر است. به طور مثال با نگاه به شهر نیویورک این تفاوت حس می شود و شاهدیم که ۹۵ درصد مردم کمتر از ۲۰ درصد درآمد را در اختیار دارند. این شکاف بین ثروتمندان و فقرا در سراسر کشور آمریکا وجود دارد و حتی در برخی شهرهای بزرگ دیگر بدتر است.
۴۰ درصد از مردم آمریکا از فرصت شکوفایی استعدادها محرومند
تحقیقات دیگری که اقتصاددانان انجام داده اند نشان می دهد که فرصت ها، پویایی و امکان رشد در شهرهایی چون نیویورک، سانفرانسیسکو و بوستون بیشتر از مناطق حومه شهری و دور از مرکز شهر است.
این مسئله بحران را سخت تر می کند؛ چراکه یکی از اصلی ترین آسیب های شهری در فضای امروز آمریکا عدم وجود فضای مناسب آموزشی و فرصت رشد برای فرزندان این مناطق است که طبقه متوسط را با مشکلاتی رو به رو کرده است.
در گذشته، چه در شهر و چه در حومه ها بیشتر آمریکایی ها در محله های طبقه متوسط زندگی می کردند؛ در ۱۹۷۰، حدود ۷۰ درصد آمریکایی ها در محله های متوسط زندگی می کردند اما در حال حاضر کمتر از ۴۰ درصد از مردم آمریکا ساکن این مناطق اند و این مناطق کمترین دسترسی به فرصت های آموزشی و تحصیل را برای شکوفایی خود دارند.
تشدید اختلاف طبقاتی آمریکا در یک دهه گذشته
مسئله این است که نه تنها نابرابری درآمد و ثروت افزایش یافته است، بلکه جداسازی مردم به علل قومی و نژادی نیز تشدید شده است و وضعیت اجتماعی و اقتصادی مردم متناسب با قوم و نژاد تعیین می شود.
ثروتمندان مناطق بسیار مرفهی را شکل داده اند و امکان تحصیل و رشد را برای جامعه خود تدارک دیده اند. این جدا سازی از دهه گذشته در آمریکا بسیار رشد کرده است و متعاقب آن افت تحصیلی و تنزل پیشرفت در بین طبقه متوسط مشاهده شده است. شکاف تحصیلی در آمریکا یکی از بزرگترین جدایی هایی است که بین قومیت ها، فقرا و ثروتمندان دیده می شود.
بروز این تفاوت ها در شهرها و حومه شهرها باعث شده است که افراد خلاق و شرکت های نوآور تمایل به حضور و ایفای نقش در مناطق ثروتمند داشته باشند. به دلیل دسترسی بیشتر در این مناطق روز به روز ایده های بیشتری پرورش می یابند و این خود شکاف درآمدی و رفاهی را مضاعف می کند.
هنگاهی هم که این مناطق محدود جذابیت پیدا می کنند رقابت برای تصاحب ملک و مسکن در این مناطق بیشتر می شود و با بالا رفتن قیمت مسکن دستیابی به مناطق آموزشی مناسب در آمریکا برای اقشار متوسط باز هم سخت تر می شود؛ که نمونه آن در نیویورک، لس آنجلس و سانفرانسیسکو قابل مشاهده است.
تقسیم جغرافیایی مردم آمریکا بر اساس وضعیت اجتماعی-اقتصادی موجب شکاف ثروت در بین آنان می شود و بدر عین حال شکاف ثروت وضعیت جغرافیایی بین مردم را حادتر می کند.
انتخاب ترامپ نتیجه تشدید نابرابری اقتصادی در آمریکا بود
شکاف میان ثروتمندان از یک سو و فقرا، مهاجران و غیرنظامیان از سوی دیگر، به انفجاری منجر شد که دونالد ترامپ را به قدرت رساند. کشور آمریکا نه فقط به وسیله سیاست یا طبقه تقسیم شده است، بلکه بر مبنای مکان زندگی نیز نابرابری وجود دارد. مناطق شهری پیشرفته ایالات متحده مانند ساحل نیویورک، بوستون، منطقه خلیج سان فرانسیسکو و لس آنجلس در رفاه هستند، اما دیگر مناطق آمریكا به طور فزاینده ای وضعیتشان قرمز است.
پاسخ این شکاف در سیاست دیده می شود و حمایت مناطق مرکزی آمریکا از دونالد ترامپ نتیجه این احساس تبعیضی بود که بین مردم ایالات متحده حس می شده است.
منبع: fortune
