به گزارش مسیر اقتصاد به طور کلی سرمایه گذاری خارجی در کشورها از منظر ایجاد ظرفیت های جدید تولیدی به دو دسته سرمایه گذاری خارجی سبز و سرمایه گذاری خارجی قهوه ای تقسیم می شود.
سرمایه گذاری خارجی سبز
در سرمایه گذاری خارجی سبز شرکت مادر که فعالیت خود را در کشور اصلی خود گسترش داده، اقدام به ایجاد یک واحد زیرمجموعه جدید در کشوری دیگر می نماید.
در این نوع سرمایه گذاری، سرمایه گذار خارجی اقدام به ایجاد ظرفیت های تولیدی و ظرفیت اشتغال جدید از طریق ساخت کارخانه و خط تولید در کشور مقصد می نماید.
سرمایه گذاری خارجی قهوه ای
در سرمایه گذاری خارجی قهوه ای سرمایه گذاران خارجی به منظور کاهش هزینه های ورود به کشورهای مقصد اقدام به خرید خطوط تولید موجود و تولید محصولات مد نظر خود در کشور مقصد می نمایند.
این روش عمدتا در مورد خرید شرکت های بزرگ و مطرح تولیدی رخ می دهد که خریداران آن از روش تولید و شیوه کارکرد و بازار های فروش شرکت به خوبی مطلع هستند و قصد ندارند تغییرات چندانی در وضعیت تولید شرکت ایجاد نمایند.
خرید سهام هیچ نوعی از سرمایه گذاری مستقیم خارجی محسوب نمی شود
در ادبیات سرمایه گذاری مستقیم خارجی هر دو نوع سبز و قهوه ای، سرمایه گذاری خارجی محسوب می شوند. اما باید توجه داشت سرمایه گذاری مستقیم خارجی مستقل از سبز و یا قهوه ای بودن باید شرایط دیگری همچون ایجاد اشتغال، ایجاد ظرفیت تولید، مشارکت در سود و زیان و برخی دیگر شرایط را داشته باشد و در غیر اینصورت در قالب سرمایه گذاری مستقیم خارجی در نظر گرفته نمی شود.
به طور خاص می توان گفت صرف خرید سهام یک شرکت خارجی و حتی تعیین مدیر برای آن شرکت در هیچکدام از قالب های سرمایه گذاری مستقیم خارجی نمی گنجد و حتی جزء دسته سرمایه گذاری خارجی قهوه ای نیز دسته بندی نمی شود.
در سرمایه گذاری خارجی لازم است شرکت زیرمجموعه به طور کامل نمونه ای از شرکت اصلی باشد و متناسب با استانداردهای آن عمل نماید.
هرکدام از انواع سرمایه گذاری خارجی مزیت های مخصوص به خود را دارند
در سرمایه گذاری خارجی سبز به دلیل احداث خطوط تولید جدید در ابتدای شروع فعالیت تولیدی، به صرف هزینه بیشتری در مقایسه با سرمایه گذاری خارجی قهوه ای نیاز دارد.
اما در مقابل در سرمایه گذاری خارجی سبز به دلیل طراحی خطوط تولید از سوی سرمایه گذاران خارجی بهره وری و کارایی تولید افزایش می یابد.
به بیان دیگر مزیت سرمایه گذاری خارجی قهوه ای کاهش هزینه های اولیه و شروع فعالیت در زمان کوتاه تر است اما در صورتی که شرکت خریداری شده از روش های بهینه برای تولید محصولات استفاده نکند، سرمایه گذاری خارجی قهوه ای با مخاطرات زیادی همراه خواهد بود.
سرمایه گذاری خارجی سبز به منظور توسعه ظرفیت های تولیدی در اولویت قرار دارد
علاوه بر این هزینه تعمیر و نگهداری کارخانه ها و خطوط تولیدی قدیمی در مقایسه با کارخانه ها و خطوط تولید تازه تأسیس به مراتب بیشتر است و این مسئله نیز یکی از مزیت های سرمایه گذاری خارجی سبز محسوب می شود.
به طور کلی زمانی که سرمایه گذار خارجی قصد توسعه فعالیت خود از طریق استخدام نیروی کار بیشتر و افزایش ظرفیت تولیدی را داشته باشد، خرید شرکت های موجود در کشور مقصد در قالب سرمایه گذاری خارجی قهوه ای اقدام مناسبی نیست و در چنین شرایطی سرمایه گذاری خارجی سبز توصیه می شود.
شرایط کشورها اولویت سرمایه گذاری خارجی سبز و قهوه ای را تعیین می کند
سرمایه گذاری خارجی سبز و قهوه ای هر کدام مزیت های مربوط به خود را دارند و تأثیراتی که این دو نوع از سرمایه گذاری خارجی بر بازار کشور مقصد دارند به کلی متفاوت است. از این رو لازم است هر کشوری متناسب با شرایط داخلی خود جذب سرمایه گذاران خارجی سبز و یا قهوه ای را مد نظر قرار دهد.
به طور مثال در کشورهایی که ظرفیت های تولیدی به قدر زیادی وجود دارد که موجب اشباع بازار داخلی و همچنین بازارهای صادراتی شده، جذب سرمایه گذاری قهوه ای با هدف انتقال فناوری و همچنین بهبود کارایی تولید داخلی می تواند اقدامی مناسب باشد.
اما در کشورهایی که ظرفیت های تولیدی چندانی ندارند و از بازارهای صادراتی موجود در کشورهای همسایه خود استفاده نمی کنند، لازم است جذب سرمایه گذاری خارجی سبز در اولویت قرار بگیرد و از فروش معدود شرکت های موجود به سرمایه گذاران خارجی جلوگیری شود.
برگرفته از: اینوستوپدیا
