به گزارش مسیر اقتصاد هند با هدف تبدیل شدن به یک اقتصاد ۳۰ هزار میلیارد دلاری تا سال ۲۰۴۷، نیازمند تحولات اساسی در بخش انرژی برای پاسخگویی به تقاضای فزاینده و اهداف آبوهوایی است. این کشور متعهد به دستیابی به انتشار خالص صفر تا سال ۲۰۷۰ است. پیشبینی میشود تا سال ۲۰۴۷، بیش از ۸۰ درصد ظرفیت نصبشده تولید برق و نزدیک به دو سوم تولید برق باید از منابع غیرفسیلی تأمین شود.
چشمانداز بلندپروازانه هستهای و اصلاحات قانونی
گزارش اخیر مرجع مرکزی برق هند (CEA) با عنوان «هدف دستیابی به ظرفیت ۱۰۰ گیگاوات هستهای تا ۲۰۴۷: نقشه راه»، راهبرد چندوجهی برای افزایش ظرفیت از ۸.۸۸ گیگاوات فعلی به ۱۰۰ گیگاوات را ترسیم میکند.
دولت مرکزی بیش از ۲ میلیارد دلار برای توسعه حداقل پنج رآکتور کوچک مدولار (SMR) با طراحی داخلی تا سال ۲۰۳۳ اختصاص داده است. ماموریت انرژی هستهای پیشنهادی با اصلاحات قانونی از جمله اصلاح قانون انرژی اتمی و قانون مسئولیت مدنی خسارت هستهای جهت تسهیل مشارکت بخش خصوصی و روانسازی اجرای پروژهها همراه خواهد بود.
ظرفیت فعلی و پروژههای در دست اجرا
تا اکتبر ۲۰۲۵، هند ۲۵ رآکتور هستهای عملیاتی در هفت نیروگاه با ظرفیت کل ۸۸۸۰ مگاوات دارد. علاوه بر این، ۸ رآکتور دیگر با مجموع ظرفیت ۶۶۰۰ مگاوات در حال ساخت هستند. همچنین ده رآکتور دیگر با مجموع ظرفیت ۷۰۰۰ مگاوات در مراحل پیشرفته فعالیتهای پیش از پروژه قرار دارند.
نقش انرژی هستهای در رشد صنعتی
برای تحقق چشمانداز «هند توسعهیافته ۲۰۴۷»، خروجی صنعتی باید بهطور چشمگیری افزایش یابد. پیشبینی میشود تولید فولاد خام تا ۲۰۴۷ به ۵۳۰ میلیون تن، تولید سیمان به ۹۱۰ میلیون تن و تولید آلومینیوم به ۳۰ میلیون تن برسد و افزایش تولید برق برای تحقق این اهداف حیاتی است.
مزایای کلیدی نیروگاههای هستهای
تأمین پایه بار مطمئن: نیروگاههای هستهای قادر به کار پیوسته برای ماهها یا حتی بیش از دو سال (با سوختگیری آنلاین) هستند.
هزینه عملیاتی پایین: با هزینه متغیر کم و ضریب بار بالا، برق مقرونبهصرفه و قابل اطمینان برای صنایع ۲۴ ساعته فراهم میکنند.
کربن صفر عملیاتی: نقش کلیدی در استراتژی کربنزدایی هند، بهویژه برای بخشهای دشوار برای کربنزدایی مانند فولاد، سیمان، مواد شیمیایی، هوانوردی و دریانوردی دارند.
نقشهراه چندبعدی
برای دستیابی به هدف ۱۰۰ گیگاوات ظرفیت هستهای تا سال ۲۰۴۷، هند بر اساس نقشهراه چندبعدی، در کوتاهمدت توسعه رآکتورهای آبسنگین داخلی (PHWR) را اولویت داده و راهاندازی گسترده رآکتورهای آب تحت فشار (PWR) و بهرهگیری از فناوریهای خارجی بالغ را برای بلندمدت برنامهریزی میکند. برای کنترل هزینهها و تضمین امنیت انرژی، راهبرد تولید پلکانی داخلی و تنوعبخشی به منابع فناوری دنبال میشود. اجرای این برنامه مستلزم تداوم و تقویت برنامه سهمرحلهای ملی، سرمایهگذاری در تحقیق و توسعه برای نسل آینده رآکتورها (مانند SMRها) و بهکارگیری فناوریهای پیشرفته برای تسریع در استفاده از ذخایر توریم است.
چالشهای کلیدی
دستیابی به ظرفیت ۱۰۰ گیگاوات هستهای تا ۲۰۴۷ با موانع متعددی روبهروست. محدودیتهای قانونی مانند قانون انرژی اتمی ۱۹۶۲ مانع مشارکت گسترده بخش خصوصی میشود. همچنین، بند مسئولیت نامحدود تأمینکنندگان در قانون جبران خسارت هستهای ۲۰۱۰، انحراف از هنجارهای بینالمللی دارد و انتقال فناوری را دشوار میکند. زمانبری طولانی پروژهها (۱۱ تا ۱۲ سال) به دلیل تأخیر در صدور مجوزها و چالشهای مالی ناشی از سرمایهبر بودن ذاتی این پروژهها، از دیگر موانع اصلی هستند. راهحلهای پیشنهادی شامل اصلاح قوانین، کاهش مالیات بر اجزای هستهای و بهبود مدلهای تأمین مالی است.
راه پیش رو
برای تحقق این هدف، ایجاد بسترهای نهادی، مالی و انسانی ضروری است. بهرسمیت شناختن انرژی هستهای بهعنوان یک منبع پاک در طبقهبندی مالی اقلیمی هند، میتواند جریان سرمایه بلندمدت و کمهزینه را تسهیل کند. همچنین، طراحی مکانیسمهای نوآورانه تأمین مالی و سرمایهگذاری فوری در تربیت نیروی انسانی متخصص در تمام مراحل چرخه عمر نیروگاههای هستهای، از ملزومات اساسی است.
منبع: پاورلاین
انتهای پیام/انرژی
