به گزارش مسیر اقتصاد در یکی از مناطق کشاورزی استان مانیتوبا در کانادا، کشاورزان انتظار داشتند که پس از تجربه دورههایی از خشکسالی همراه با سیلابهای خسارتبار، برداشت محصولات آنها کاهش یابد. با این حال، نتایج فصل برداشت خلاف این پیشبینی را نشان داد و حجم تولید غلات و گندم بهطور قابل توجهی افزایش یافت. این تجربه، نمونهای گویا از مسیری است که کشاورزی کانادا در سالهای اخیر طی کرده است.
چرا خشکسالی تولید کشاورزی کانادا را کاهش نداد؟
به گفته یکی از کشاورزان این منطقه، عامل اصلی این موفقیت نه شرایط جوی مساعد، بلکه استفاده از مجموعهای از روشها و فناوریهای پیشرفته بوده است. سامانههای زهکشی لولهای، کشاورزی با حداقل شخم بهمنظور حفاظت از خاک، ایجاد کانالهای زیرزمینی برای جلوگیری از آبگرفتگی و استفاده از کودهای کارآمد، از جمله اقداماتی هستند که به حفظ رطوبت خاک و کاهش خسارتهای احتمالی کمک کردهاند. این راهبردها امکان مدیریت همزمان کمآبی و بارشهای ناگهانی را فراهم کردهاند.
دادههای دولتی کانادا نیز این تجربه را تأیید میکند. بر اساس این دادهها، کشاورزانی که راهبردهای تطبیقی را به کار گرفتهاند، توانستهاند میزان برداشت خود را نهتنها نسبت به سالهای گذشته، بلکه حتی در مقایسه با دورههایی با شرایط عادیتر افزایش دهند. این روند نشان میدهد که کاهش بارندگی لزوماً به معنای افت تولید نیست، بلکه نحوه مدیریت زمین و نهادهها اهمیت تعیینکنندهتری دارد.
در ابتدای ماه دسامبر، دولت کانادا از ثبت بالاترین سطح کشت بهاره گندم و گیاه کالزا در کشور خبر داد؛ آماری که برای کشورهای وابسته به واردات غلات از کانادا نیز اهمیت دارد. مطالعات انجامشده نشان میدهد که این روشهای مدیریتی علاوه بر افزایش بازده، از وارد شدن خسارت گسترده به محصولات جلوگیری کردهاند.
افزایش بازده تولید گندم و کلزا
آمارهای تولید نیز این روند را منعکس میکند. گندم و کلزا که در سالهای گذشته تحت تأثیر خشکسالی قرار گرفته بودند، در دهه اخیر رشد پایداری را تجربه کردهاند. بازده گندم به حدود ۵۸٫۸ بوشل در هر هکتار رسیده که افزایشی حدود ۷۷ درصدی نسبت به ۳۰ سال گذشته را نشان میدهد. میانگین برداشت کلزا نیز در مقایسه با دوره ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۶ تقریباً دو برابر شده است.
متخصصان کشاورزی تأکید میکنند که این افزایش تولید نتیجه یک عامل واحد یا «معجزهآسا» نیست، بلکه حاصل مجموعهای از بهبودها در روشهای تولید و نهادههاست. بذرهای اصلاحشدهای که مقاومت بیشتری در برابر آفات و تنشهای محیطی دارند، همزمانی کاشت بذر و کود برای حفظ استحکام و رطوبت خاک، و گسترش کشت بدون شخم، همگی در این مسیر نقش داشتهاند.
سرمایهگذاری پیشنیاز افزایش تولید
با این حال، این دستاوردها بدون هزینه نبوده است. بسیاری از فناوریهای مورد استفاده، مبتنی بر تجهیزات گرانقیمت هستند و دسترسی به آنها عمدتاً برای کشاورزان بزرگ امکانپذیر است. شکاف نسلی در پذیرش فناوری و نبود اینترنت پرسرعت در مناطق روستایی نیز از چالشهای جدی این مسیر به شمار میرود. با وجود این محدودیتها، تجربه کانادا نشان میدهد که با تغییر روشها و سرمایهگذاری هدفمند، میتوان حتی در شرایط دشوار نیز تولید کشاورزی را حفظ و تقویت کرد.
منبع: رویترز
انتهای پیام/ کشاورزی
