به گزارش مسیر اقتصاد ایستگاه انرژی هستهای دوکووانی در جمهوری چک با هشت برج خنککنندهٔ عظیم خود بر محوطهٔ ساخت دو رآکتور جدید نظارت میکند. پروژهای که بخشی اساسی از برنامهٔ دولت برای افزایش سهم انرژی هستهای در سبد برق کشور بهشمار میرود. در این منطقه، دکلهای حفاری سیار تا عمق ۱۴۰ متر نمونهبرداری انجام میدهند تا شرایط زمینشناسی برای اجرای پروژهای به ارزش ۱۹ میلیارد دلار ارزیابی شود. طرحی که قرار است توان هستهای جمهوری چک را حداقل دو برابر کند و جایگاه این کشور را در میان وابستهترین دولتهای اروپایی به انرژی هستهای تثبیت کند.
شرکت کرهای KHNP در رقابتی مهم توانست از شرکت فرانسوی EDF پیشی بگیرد و قرارداد ساخت نیروگاه جدید را از آن خود کند. قرار است دو رآکتور این نیروگاه، هرکدام با توان بالای ۱۰۰۰ مگاوات، در نیمهٔ دوم دههٔ ۲۰۳۰ وارد مدار شوند و چهار رآکتور ۵۱۲ مگاواتی قدیمی دوکووانی را که به دههٔ ۱۹۸۰ بازمیگردند، تکمیل کنند. این اسیسات هماکنون دو رآکتور ۱۰۰۰ مگاواتی فعال دارد. پس از آن نیز برنامهٔ توسعهٔ رآکتورهای کوچک ماژولار در دستور کار قرار خواهد گرفت.
مدیرعامل پروژهٔ دوکووانی، در گفتگویی با آسوشیتدپرس میگوید: «پیشبینی میکنیم انرژی هستهای تا سال ۲۰۵۰ بین ۵۰ تا ۶۰ درصد برق کشور را تأمین کند و شاید کمی بیشتر.» او تأکید میکند این برنامه به کاهش وابستگی به سوختهای فسیلی، تأمین برق پایدار با قیمت مناسب، تحقق الزامات کاهش انتشار و پاسخ به افزایش تقاضای برق در سالهای آینده کمک خواهد کرد.
احیای انرژی هستهای در اروپا
افزایش تقاضای انرژی و نزدیکشدن به ضربالاجلهای کاهش انتشار کربن، موجب بازگشت توجه کشورهای اروپایی به انرژی هستهای شده است. اتحادیهٔ اروپا نیز انرژی هستهای را در طبقهبندی فعالیتهای اقتصادی پایدار قرار داده و مسیر تأمین مالی پروژههای هستهای را هموار کرده است. این اقدام برای کشورهایی چون جمهوری چک، اسلواکی، مجارستان و فرانسه اهمیت ویژهای دارد.
در سالهای اخیر، بلژیک و سوئد برنامههای خروج از انرژی هستهای را کنار گذاشتهاند. دانمارک و ایتالیا به بررسی امکان بازگشت دوباره این انرژی پرداختهاند. لهستان نیز با امضای قراردادی با شرکت آمریکایی وستینگهاوس برای ساخت سه واحد هستهای، آمادهٔ پیوستن به گروه ۱۲ کشور حامی انرژی هستهای در اتحادیهٔ اروپاست. در سال ۲۰۲۴، سهم انرژی هستهای از تولید برق اتحادیهٔ اروپا به ۲۴ درصد رسید.
در بریتانیا نیز توافقی میان این کشور و آمریکا در سپتامبر امضا شد و وزیر انرژی بریتانیا، ادو میلیبند، آن را «آغاز عصر طلایی هستهای» توصیف کرد. قرار است این کشور ۱۴.۲ میلیارد پوند (۱۹ میلیارد دلار) برای ساخت نیروگاه هستهای سیزول C سرمایهگذاری کند که نخستین نیروگاه جدید هستهای بریتانیا از سال ۱۹۹۵ است.
شرکت CEZ که دولت جمهوری چک ۷۰ درصد سهام آن را در اختیار دارد، همچنین با شرکت بریتانیایی رولزرویس SMR برای توسعه و استقرار رآکتورهای کوچک ماژولار توافق کرده است.
چالش تأمین مالی
هزینهٔ پروژهٔ دوکووانی بیش از ۱۹ میلیارد دلار برآورد شده است. دولت قصد دارد ۸۰ درصد مالکیت نیروگاه جدید را بهدست آورد و وام لازم برای ساخت واحدهای جدید را تأمین کند. وام دولت را شرکت CEZ طی ۳۰ سال بازپرداخت خواهد کرد. همچنین دولت تضمین کرده که بهمدت ۴۰ سال درآمدی پایدار از تولید برق برای CEZ فراهم شود. انتظار میرود اتحادیهٔ اروپا با این طرح موافقت کند؛ زیرا هدف آن دستیابی به «بیطرفی اقلیمی» تا سال ۲۰۵۰ است.
مدیرعامل پروژهٔ دوکووانی میگوید: «امروز حدود ۴۰ درصد برق ما از انرژی هستهای و ۴۰ درصد دیگر از زغالسنگ تأمین میشود و واضح است که برای آیندهٔ کشور باید زغالسنگ را کنار بگذاریم.» او اضافه میکند ابهام در تأمین مالی از مهمترین دلایل تأخیر در توسعهٔ هستهای بوده است. در سال ۲۰۱۴، شرکت CEZ بهدلیل نبود تضمین مالی از سوی دولت، مناقصهٔ ساخت دو رآکتور در تملین را لغو کرد.
پس از جنگ اوکراین، شرکتهای روساتم و چینی CNG بهدلایل امنیتی از رقابت دوکووانی کنار گذاشته شدند. دولت جمهوری چک همچنین با وستینگهاوس و شرکت فرانسوی فراماتوم قراردادی برای تأمین سوخت هستهای هر دو نیروگاه امضا کرده است و به این ترتیب وابستگی کشور به روسیه پایان یافته است. قرارداد با KHNP نیز تأمین سوخت برای یک دورهٔ ۱۰ ساله را تضمین میکند.
با وجود حمایت عمومی گسترده در جمهوری چک از انرژی هستهای، برخی گروههای داخلی و خارجی همچنان نسبت به این مسیر تردید دارند. سازمان «دوستان زمین» معتقد است هزینهٔ پروژه بسیار سنگین است و منابع مالی میتواند در بخشهای صنعتی دیگری مورد استفاده قرار گیرد. چالش دیگر، نداشتن محل ذخیرهٔ دائمی برای پسماند هستهای است.
منبع: آسوشیتدپرس
انتهای پیام/ انرژی
