به گزارش مسیراقتصاد نشست تخصصی بررسی وضعیت و آینده «سازمان امور عشایر ایران» سه‌شنبه ۱۵ مهرماه ۱۴۰۴ از ساعت ۱۴ الی ۱۶ با حضور نگهدار اسکندری مدیرکل سابق دفتر مرتع سازمان جنگل‌ها و مراتع، شایان نادری رئیس سابق سازمان امور عشایر ایران، محسن باقری کارشناس مرکز رشد دانشگاه امام صادق(ع)، و سعید باقری کارشناس اندیشکده تهدیدات زیستی آتی در محل خبرگزاری تسنیم برگزار شد. در این نشست، کارشناسان و مسئولان سابق سازمان امور عشایر ایران با بررسی ابعاد ساختاری و مدیریتی این نهاد، دیدگاه‌های خود را درباره اهمیت حفظ جایگاه عشایر در نظام حاکمیتی و چالش‌های احتمالی ناشی از ادغام یا انحلال سازمان، در کنار پیشنهادهایی برای اصلاح آن مطرح کردند.
برخورد سیاسی سازمان امور عشایر در ارائه برخی خدمات
در این نشست سعید باقری کارشناس اندیشکده تهدیدات زیستی آتی گفت: یکی از دلایل طرح انحلال یا ادغام سازمان امور عشایر ایران تصور بر خودکفایی عشایر است، در حالی‌که این نگاه نادرست است؛ هرچند عشایر مقاوم‌اند، اما نبود حمایت سازمانی منسجم موجب تضعیف آنان می‌شود.
کارشناس اندیشکده تهدیدات زیسیتی آتی با تاکید بر ضرورت حفظ و تقویت سازمان امور عشایر ایران گفت: سازمان امور عشایر دارای ضعف و آسیب‌هایی است که باید برطرف شود. یکی از آسیب‌های جدی موجود، سیاسی‌شدن ارائه خدمات عشایری در استان‌هاست؛ به‌گونه‌ای که تخصیص آرد، آب یا نهاده‌ها گاهی به حمایت‌های انتخاباتی گره خورده است. لذا چنین شرایطی باعث نارضایتی عشایر و کاهش اعتماد به ساختار رسمی می‌شود. اگر سازمان امور عشایر ایران کارکرد خود را به‌درستی ایفا کند، می‌تواند به مهم‌ترین بازوی توسعه جامعه عشایری کشور تبدیل شود.
باقری ادامه داد: امروزه هویت و فرهنگ جامعه عشایری در حال کم رنگ شدن است؛ در این شرایط باید از ابزارهای رسانه‌ای و هنری برای احیای ارزش‌های عشایری بهره گرفت. سازمان امور عشایر ایران در زمینه تولید محتوا و معرفی ظرفیت‌های فرهنگی جامعه عشایری بسیار ضعیف عمل کرده و لازم است این بخش تقویت شود.
ضرورت اصلاح و تقویت برخی بخش های سازمان امور عشایر ایران
باقری اظهار داشت: سازمان امور عشایر باید بر روی تقویت تعاونی‌های عشایری و حمایت از نهادهای مردمی بخصوص گروه‌های جهادی تمرکز کند. چراکه تعاونی‌ها و اتحادیه‌های عشایری بازوهای واقعی توسعه‌اند و اگر تقویت شوند، می‌توانند جایگاه عشایر را در تصمیم‌سازی‌های ملی ارتقا دهند. از سوی دیگر تقویت گروه‌های جهادی و مشارکت دادن آن‌ها در پروژه‌های آبرسانی، راه‌سازی و خدمات زیربنایی می‌تواند جایگزین مناسبی برای ساختار سیاسی و خشک فعلی باشد. زیرا گروه‌های جهادی با بودجه کمتر و رویکردی مردمی‌تر می‌توانند باکیفیت‌تر از سیستم اداری فعلی عمل کنند.
باقری در جمع‌بندی سخنان خود اظهار کرد: من مخالف انحلال یا ادغام سازمان امور عشایر ایران هستم، اما معتقدم این نهاد نیازمند اصلاحات عمیق و تغییرات ماهوی است. این سازمان باید از وابستگی‌های سیاسی فاصله بگیرد و به‌سمت ساختاری پویا، تخصصی و متناسب با نیازهای روز جامعه عشایری حرکت کند.
انتهای پیام/ کشاورزی
