به گزارش مسیر اقتصاد به تازگی، چین و ایالات متحده مذاکرات خود را در مادرید، اسپانیا، برای بحث در مورد مسائلی مانند اقدامات تعرفه‌ای یکجانبه ایالات متحده، سوءاستفاده از کنترل‌های صادراتی و تیک‌تاک آغاز کردند. در آستانه مذاکرات، اخباری منتشر شد مبنی بر اینکه کشاورزان سویای آمریکا «میلیاردها دلار فروش سویا به چین را در نیمه فصل بازاریابی خود از دست داده‌اند». در سال‌های اخیر، جنگ تجاری واشنگتن علیه چین یک تلاش باخت-باخت بوده که اغلب نتیجه معکوس داشته است. وضعیت بد کشاورزان سویای آمریکایی نمونه بارزی از این موضوع است.
از دست دادن مهمترین بازار سویای آمریکا
اکنون فصل برداشت سویا در ایالات متحده است، اما بحث‌ها در مورد «سویاهای غیرقابل فروش» در سراسر کشور رو به افزایش است. بسیاری از کشاورزان عمیقاً نگران هستند، زیرا احتمال نبود خریدار برای محصول پاییز امسال وجود دارد. حتی برخی از کشاورزان آمریکایی ویدیوهایی را در رسانه‌های اجتماعی منتشر کرده‌اند که ازعدم توانایی فروش محصولات خود به چین، با وجود برداشت بیش از حد معمول، ابراز ناامیدی می‌کنند. از دهه ۱۹۹۰، تقاضای گسترده بازار چین، کشاورزان آمریکایی را به نوآوری در پرورش، ارتقاء خطوط تولید و بهبود سیستم‌های حمل و نقل سوق و مشاغل متعددی ایجاد کرده است. برای سال‌های متمادی، نیمی از کل صادرات سویای ایالات متحده به چین ارسال شد که کشاورزان آمریکایی از آن سود هنگفتی کسب می‌کردند. این امر نشان‌دهنده نتیجه برد-برد چین و ایالات در همکاری‌های کشاورزی بود.
اما در سال‌های اخیر، ایالات متحده برای اولین بار تعرفه‌های غیرمنطقی بالایی را بر چین اعمال و پکن را مجبور کرد تا بر سویا و سایر کالاهای ایالات متحده تعرفه متقابل وضع کند. این امر شرکت‌های چینی را وادار کرد تا به تأمین سویا از برزیل، آرژانتین و سایر کشورها روی آورند که در راستای متنوع‌سازی منابع واردات و ایجاد ذخایر راهبردی در راستای تامین امنیت غذایی و ثبات زنجیره تأمین چین بود. البته، برخی از رسانه‌های آمریکایی اخیراً این ادعا را مطرح کرده‌اند که چین از سویا به عنوان «سلاح» در جنگ تجاری استفاده و با کشاورزان آمریکایی به عنوان «ابزار چانه‌زنی» رفتار می‌کند. اما چنین روایت‌هایی این واقعیت را که واشنگتن تعرفه‌های ناعادلانه را آغاز کرده، نادیده می‌گیرند.
شکست سیاست چماق تعرفه ترامپ
کشاورزان آمریکایی نباید هزینه جنگ تجاری واشنگتن با چین را بپردازند. اشباع ذخایر سویا و کاهش شدید قیمت‌ها، گواه سیاست‌های اشتباه واشنگتن است. در ماه آگوست، کالب راگلند، رئیس انجمن سویای آمریکا، به رئیس جمهور آمریکا نامه نوشت و از دولت خواست در اسرع وقت با چین به توافق برسد تا بحران پیش روی کشاورزان سویا را کاهش دهد. در حال حاضر، پیامدهای همپوشانی تعرفه‌ها و کنترل‌های صادراتی باعث ایجاد شوک‌های متعدد به زنجیره‌های صنعتی، تأمین و نوآوری شده است. تأثیر منفی اعمال «چماق تعرفه» توسط ایالات متحده بر اقتصاد جهانی به طور فزاینده‌ای آشکار شده است. اابته خود ایالات متحده به دلیل مسائل تعرفه‌ای، تورم و بیکاری بالایی را تجربه می‌کند.
متأسفانه، واشنگتن هنوز به اندازه کافی از چالش‌های پیش روی کشاورزان سویای داخلی خود درس نگرفته و همچنان در مسیر نادرست سلاح‌سازی مسائل اقتصادی و تجاری گام برمی‌دارد. در ۱۲ سپتامبر، وزارت بازرگانی ایالات متحده اعلام کرد که چندین نهاد چینی به لیست کنترل صادرات آن اضافه شده‌اند. سخنگوی وزارت بازرگانی چین خاطرنشان کرد، با توجه به آغاز مذاکرات اقتصادی و تجاری چین و ایالات متحده از ۱۴ سپتامبردر اسپانیا، تصمیم ایالات متحده برای تحریم شرکت‌های چینی، پرسش‌هایی را در مورد نیات واقعی آن مطرح می‌کند. این امر هزینه دستیابی به اجماع در مذاکرات را برای هر دو کشور افزایش می‌دهد و منجر به آسیب هر دو طرف می‌شود.
مذاکره؛ تنها راهکار کاهش تنش تجاری
از زمان برقراری روابط دیپلماتیک، سرمایه‌گذاری دو جانبه بین چین و ایالات متحده از تقریباً صفر به ۲۶۰ میلیارد دلار افزایش یافته است. همچنین، حجم تجارت سالانه از ۲.۵ میلیارد دلار به بیش از ۶۸۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۴ افزایش یافته که هر دو کشور از همکاری خود سود قابل توجهی می‌برند. در سال‌های اخیر، فراز و نشیب در روابط بین دو کشور پیامدهای منفی به همراه داشته است. پرداختن به مسائل از طریق فشار، تحریم، انزوا، مهار و محاصره تنها هزینه‌ها را افزایش داده و انتظارات را تضعیف می‌کند. سیاسی کردن مبادلات اقتصادی و فناوری عادی و قرار دادن همه مسائل در چارچوب «امنیت ملی»، نه تنها مشکلات داخلی را حل نمی‌کند بلکه به ثبات زنجیره‌های صنعتی و تأمین خود نیز آسیب می‌رساند. توسل به «مقصر دانستن چین» به خاطر مسائل سیاسی داخلی، تنها منجر به تشدید رویارویی و آسیب به منافع مشروع کسب‌وکارها و عموم مردم خواهد شد.
در چند ماه گذشته نیز تیم‌های اقتصادی و تجاری هر دو طرف سه دور مذاکره در ژنو، لندن و استکهلم برگزار کردند و به نتایج مثبتی دست یافتند. این امر نشان می‌دهد که گفتگوی برابر، مؤثرترین راه برای کاهش رویارویی است. باید توجه داشت که منافع متقابل بین دو کشور بسیار بیشتر از اختلافات و درگیری‌های آن‌ها است.
منبع: گلوبال تایمز
انتهای پیام/ کشاورزی
