به گزارش مسیر اقتصاد کشورهای BRICS شامل برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی هستند و اکنون این سازمان چندین کشور دیگر را نیز در صف دارد که در حال پیوستن به آن هستند. یکی از جاذبه‌های اصلی برای کشورهایی که به BRICS می‌پیوندند، توسعه یک سیستم تجاری جهانی جدید است که به طور کامل از سیستم رهبری‌شده توسط ایالات متحده، مبتنی بر دلار آمریکا و سیستم بانکی سوئیفت مستقل است. سیستم غربی که تجارت در آن با دلار آمریکا و توسط بانک‌های غربی اجرا می‌شود، مزایای آشکاری برای ایالات متحده و معایب آشکاری برای دیگران دارد. به عنوان مثال در بخش کشاورزی هیچ دلیل منطقی وجود ندارد که یک کشاورز در برزیل که سویا به چین می‌فروشد، باید از یک بانک آمریکایی یا بورس شیکاگو برای انجام معامله استفاده کند یا به دلار آمریکا نیاز داشته باشد. بانک‌های آمریکایی برای تبدیل یوآن چین به دلار آمریکا کارمزد می‌گیرند و سپس از برزیل برای تبدیل دلار آمریکا به رئال هزینه می‌گیرند. این فرآیند گران و کند است و هرچند تا به امروز برقرار بوده، اکنون در حال از بین رفتن است.
کشف قیمت مهمترین ویژگی سیستم در حال فروپاشی تجارت غربی
البته یک ویژگی مهم سیستم فعلی غربی که برای فعالان داخل آن بسیار سودمند است، کشف قیمت است. تصمیم‌گیرندگان در سراسر جهان می‌توانند بازارها را ببینند. مثلا آمریکایی‌ها می‌توانند بفهمند که چین به تازگی یک میلیون تن سویا از برزیل خریده است؛ زیرا خود آمریکایی‌ها معامله را انجام داده‌اند. آنها می‌توانند قراردادها را ببینند زیرا خودشان قراردادها را ایجاد کرده‌اند و آنها را در بورس‌های خود قرار داده‌اند. آنها می‌توانند قیمت فروش را ببینند که به طور برخط روی صفحه‌های خودشان به‌روز می‌شود.
کاشت محصول در جهان تبدیل به یک قمار بزرگ شده است
اما اکنون چین، برزیل و دیگر کشورهای BRICS فناوری لازم برای ساختن سیستم خود را دارند و به طور مستقیم بدون دلار آمریکا، بدون بانک‌های غربی و بدون عبور از واسطه‌های تجاری و بورس‌های شیکاگو خرید و فروش می‌کنند. بنابراین، هنگامی که تمام تجارت‌ها و تجارت جهانی به سمت سیستم‌های تجاری جدید BRICS و دور از سیستم غربی حرکت می‌کند، آمریکا دیگر قیمت‌ها را نمی‌بیند، تقاضای واقعی جهانی را نمی‌فهمد و نمی‌داند که عرضه برای تأمین این تقاضا از کجا می‌آید. کشاورزی آمریکا در حال حرکت در تاریکی است زیرا حلقه‌های بازخورد اطلاعاتی که در سیستم‌های خود ایجاد کرده، دیگر وجود ندارند.
این تحول در تجارت جهانی به یک سیستم غیرمبتنی بر دلار آمریکا و خارج از سوئیفت و با تسویه فوری، به تولیدکنندگان کشاورزی در آمریکا و البته سایر کشورها آسیب می‌زند؛ در هر فصل کاشت، کشاورزان در سراسر جهان بزرگترین قمار را اجرا می‌کنند؛ آنها تعیین می‌کنند که چه چیزی بکارند تا در زمان برداشت بیشترین درآمد را به دست آورند. برای این کار، باید حدس‌های خوبی در مورد هزینه‌های خود و کاری که دیگر کشاورزان جهان انجام می‌دهند بزنند و باید احساس خوبی نسبت به تقاضای جهانی داشته باشند.
کشاورزان در آمریکای شمالی و اروپا هزینه زیادی برای مشاوره حرفه‌ای و بهترین اطلاعات در مورد آنچه که در حال حاضر در حال رخ دادن است، می‌پردازند. سپس، آنها بازارهای آتی را به دقت زیر نظر می‌گیرند تا هر خبری که بر قیمت‌های محصولات کشاورزی آنها تأثیر می‌گذارد را ببینند. تا کنون مشخص بود که هزینه‌های ورودی آنها چه تغییری کرده است. حالا که همه نهاده‌ها در مزرعه گران‌تر شده، پیش‌بینی صحیح سایر متغیرهای برونزا به شدت حیاتی می‌شود زیرا آنها در حال حاضر با حاشیه سود بسیار کم فعالیت می‌کنند.
ابزار «مازاد تولید کشاورزی» در آمریکا از بین رفته است
سال ۲۰۱۹ اولین باری بود که ایالات متحده در زمینه کشاورزی دچار کسری تجاری شد. از آن زمان، ۴ سال دیگر نیز کسری تجاری بزرگی در کشاورزی داشته و امسال رکوردی در این زمینه خواهد داشت. ایالات متحده همواره به عنوان سبد نان اروپا و بخش‌های بزرگی از نیم‌کره شمالی شناخته می‌شد. آنها می‌گویند که کشاورزان آمریکایی می‌توانند جهان را تغذیه کنند. اکنون، آمریکا نمی‌تواند خودش را تغذیه کند. طبق نمودار زیر آمریکا بیشتر واردات دارد تا صادرات؛ این همان چیزی است که یک کسری تجاری را نشان می‌دهد.
در نمودار منتشر شده توسط وزارت کشاورزی ایالات متحده (USDA) خط آبی نشان‌دهنده صادرات کشاورزی ایالات متحده است که همیشه بالاتر از خط واردات (فیروزه‌ای) قرار دارد. پنج سال پیش این دو خط تلاقی کردند و اکنون برای اولین بار آمریکا دچار کسری تولید کشاورزی شده است.
طبق گفته فدراسیون کشاورزان آمریکا قیمت کالاهای اساسی مانند ذرت و سویا در ایالات متحده ۳۰ درصد کاهش یافته، اما صادرات آن افزایش نیافته است. یک کشاورز انتظار دارد که کاهش قیمت‌ها تقاضای جهانی را تحریک کند، اما این بار اینگونه نشد. چرا که چین از برزیل بیشتر خرید می‌کند؛ بنابراین کشاورزان آمریکایی مازاد خود را به مکزیک ارسال می‌کنند که برای اولین بار مقصد برتر صادرات شده است.
هیچ کس نمی‌داند چین از کجا محصول کشاورزی می‌خرد
اوایل امسال، یک زنگ خطر توسط چین به صدا درآمد؛ زمانی که این کشور سفارش‌های عظیم گندم از ایالات متحده و استرالیا را لغو کرد. چین طی یک هفته دو محموله ۲۴۰ هزار تن و سپس ۲۶۴ هزار تن گندم نرم سرخ ایالات متحده را لغو کرد. در مرحله بعدی نیز سفارش ۱ میلیون تن گندم دیگر را از استرالیا لغو کرد. این لغو بزرگترین فسخ معامله گندم در تاریخ بود. خبر بلومبرگ در این رابطه نکته واضحی را می‌گوید: چین گندم ارزان‌تری را از جای دیگری پیدا کرده است. بن باکنر، تحلیلگر ارشد غلات در یک شرکت شیکاگو، جایی که بزرگترین بورس‌های کشاورزی آمریکا قرار دارند، می‌گوید که آنها نیز نمی‌دانند چین از کجا ۱.۵ میلیون تن گندم برای جایگزینی خریدهای لغو شده خود از ایالات متحده و استرالیا پیدا کرده است. هیچ‌کس نمی‌داند و بنابراین کشاورزان هم نمی‌دانند.
این تنها به گندم محدود نمی‌شود. ذخایر ذرت ۱۳۳ درصد، سویا ۹ درصد و گندم ۱۶ درصد افزایش یافته است، این افزایش‌ها، یعنی خریداران میلیون‌ها تن محصول کشاورزی ناپدید شده‌اند و هیچ‌کس نمی‌داند چرا. تنوع مبادی واردات محصولات کشاورزی اکنون به یک راهبرد در چین تبدیل شده است.
منبع:
انتهای پیام/ کشاورزی
