به گزارش مسیراقتصاد در ایالات متحده برنامه کمک تغذیه‌ای مکمل[۱] یا به اصطلاح اسنپ که قبلاً به عنوان برنامه کوپن غذا شناخته می‌شد، یک برنامه کمک فدرالی است که به خانوارهای کم‌درآمد کمک می‌کند تا غذای مغذی تهیه کنند و ناامنی غذایی را کاهش دهند.
خرید هدفمند اقلام ضروری توسط خانوارهای کم درآمد
اسنپ بزرگترین برنامه در ایالات متحده است که به مسئله گرسنگی می‌پردازد. بودجه اسنپ که توسط قانون مزرعه[۲] تأمین می‌شود، فشار مالی را بر خانواده‌ها کاهش می‌دهد و به آنها اجازه می‌دهد غذاهای سالم‌تری خریداری کنند و بخشی از بودجه خود را به نیازهای دیگر از جمله حمل و نقل، مسکن و مراقبت از کودکان اختصاص دهند.
یارانه اسنپ به صورت ماهیانه به «کارت انتقال الکترونیکی مزایا[۳]» واریز می‌شود. از این کارت می‌توان به صورت مخصوص برای خرید اقلام غذایی مشخص شده در مکان‌های مختلف از جمله فروشگاه‌های مواد غذایی، سوپرمارکت‌ها، داروخانه‌ها، پمپ بنزین‌ها و برخی بازارهای محلی کشاورزان استفاده کرد. اقلام غذایی واجد شرایط شامل گوشت، مرغ، ماهی، میوه، سبزیجات، محصولات لبنی، نان، غلات، میان‌وعده‌ها و نوشیدنی‌های غیر الکلی می‌شوند.
برخی دیگر از جنبه‌های این برنامه شامل اشتغال و آموزش [۴] است، برنامه‌ای که با هدف حمایت از واجدین شرایط در کسب مهارت‌ها و یافتن شغل برای خودکفایی است، همچنین برنامه‌ای وجود دارد که هدف آن آموزش در مورد چگونگی استفاده از این یارانه برای خرید و پخت وعده‌های غذایی سالم و حفظ فعالیت بدنی است.[۵]
هزینه ۱۲۰ میلیارد دلاری آمریکا برای اسنپ
در سال مالی ۲۰۲۲، دولت ایالات متحده ۱۱۹.۴ میلیارد دلار برای اسنپ هزینه کرد. حدود ۱۱۳.۹ میلیارد دلار به مزایا اختصاص یافت و ۵.۵ میلیارد دلار برای هزینه‌های اداری و سایر هزینه‌ها صرف شد. در آوریل ۲۰۲۳، میانگین ملی مزایا ۱۸۱.۷۲ دلار به ازای هر نفر و ۳۴۳ دلار به ازای هر خانوار بود.
خانوارهایی با درآمد ناخالص ماهانه پایین واجد شرایط دریافت مزایای اسنپ هستند
به طور کلی، یک خانوار در صورتی واجد شرایط این برنامه است که دارای درآمد ماهانه ناخالص برابر یا کمتر از ۱۳۰٪ سطح فقر فدرال و همچنین درآمد ماهانه خالص برابر یا کمتر از ۱۰۰٪ سطح فقر فدرال باشد. برای یک خانواده چهار نفره در سال ۲۰۲۳، این معادل درآمد ماهانه ناخالص ۳,۰۰۷ دلار و درآمد ماهانه خالص ۲,۳۱۳ دلار است.
ایالت‌ها در نحوه اجرای برنامه مقدار معینی آزادی عمل دارند. برای مثال، آنها می‌توانند تصمیم بگیرند که تا چه حد مزایای اسنپ را به افرادی که مزایای دیگری از دولت در برنامه های دیگر دریافت می‌کنند بدهند یا می‌توانند تصمیم بگیرند که خودرو را به عنوان دارایی خانوار محاسبه کنند.
الزاماتی برای باقی ماندن تحت پوشش این برنامه وجود دارد، بخصوص اینکه اکثر آمریکایی‌های ۱۶ تا ۵۹ ساله که معلول نیستند باید در دفاتر اشتغال ثبت نام کنند؛ هر گونه الزامات کاری، جستجوی شغل یا آموزش شغلی که توسط ایالت تعیین شده است را رعایت کنند؛ یک شغل مناسب را در صورت ارائه بپذیرند و حداقل ۳۰ ساعت در هفته کار کنند. عدم رعایت این قوانین می‌تواند افراد را از دریافت مزایای اسنپ محروم کند.
تغییر تعداد دریافت کنندگان مزایای اسنپ با توجه به شرایط اقتصادی
تعداد افراد استفاده کننده از این برنامه به صورت ماهانه متفاوت است. اما در آوریل ۲۰۲۳، ۴۱.۹ میلیون نفر در ۲۲.۲ میلیون خانوار از مزایای اسنپ بهره‌مند شدند. این رقم معادل ۱۲.۵٪ از کل جمعیت ایالات متحده است، این برنامه در تمامی ۵۰ ایالت آمریکا، ناحیه کلمبیا، گوام و جزایر ویرجین اجرا می‌شود.
از سال ۱۹۶۴ که این برنامه شروع به کار کرد تعداد واجدین شرایط هموار تغییر کرده است، که ناشی از شرایط اقتصادی و تغییرات در قوانین واجد شرایط بودن است. بین سال‌های مالی ۱۹۸۰ و ۲۰۰۸، سهم کل خانوارهای ایالات متحده که از مزایای اسنپ بهره‌مند می‌شدند، بین حدود ۷٪ و حدود ۱۱٪ نوسان داشت. اما این درصد در دوران رکود بزرگ ۲۰۰۸ به سرعت افزایش یافت و در سال مالی ۲۰۱۳ به ۱۸.۸٪ رسید که نمایانگر ۲۳.۱ میلیون خانوار، یا ۴۷.۶ میلیون نفر بود.
همچنین در مارس ۲۰۲۰ با قرنطینه‌های دوره شیوع کرونا کنگره ایالات متحده مزایای اضافی برای دریافت‌کنندگان اسنپ را تصویب کرد و برخی الزامات آن را معلق کرد. تعداد دریافت‌کنندگان بلافاصله از ۳۷.۲ میلیون نفر در مارس ۲۰۲۰ به ۴۰.۹ میلیون نفر در یک ماه بعد افزایش یافت و در سپتامبر ۲۰۲۰ به بیش از ۴۳ میلیون دریافت‌کننده رسید.
منبع:
B2n.ir/z66917
B2n.ir/y57947
پینوشت:
[۱] Supplemental Nutrition Assistance Program
[۲] Farm Bill
[۳] Electronic Benefit Transfer card
[۴] SNAP (E&T)
[۵] SNAP-Ed
انتهای پیام/ کشاورزی
