آرش دوراندیش مدیر گروه اقتصاد کشاورزی دانشگاه تهران در گفتگو با مسیر اقتصاد در گفتگو پیرامون تامین مالی زنجیره کشاورزی قراردادی گندم اظهار داشت: در مقابل تأمین مالی سنتی کشاورزی که شامل تنها یک منبع مالی مانند بانک یا سازمان‌های دولتی است و ممکن است انعطاف‌پذیری لازم برای رفع نیازهای مالی تولید را نداشته باشند، تامین مالی زنجیره‌ای کشاورزی قراردادی گندم قرار دارد.
کاهش ریسک تولید و گسترش بازار صادراتی
دوراندیش با اشاره به مزایای تامین مالی کشاورزی قراردادی گندم گفت: این شیوه از تامین مالی برای مجری طرح و تولیدکنندگان مزایای زیادی خواهد داشت؛ از جمله باعث مدیریت ریسک‌های تولید و قیمت می‌شود و ثبات مالی کشاورزان را در طول فرآیند تولید تضمین می‌کند.
وی ادامه داد: با این نوع تامین مالی می‌توان در شیوه‌های نوین کشاورزی، فناوری و نهاده‌های با کیفیت سرمایه‌گذاری کرد که منجر به بهبود کیفیت محصول تولیدی، افزایش عملکرد و سودآوری بالاتر می‌شود. همچنین هماهنگی بین طرفین قرارداد تسهیل می‌شود و موجب بهبود فرآیندهای لجستیکی، کاهش اتلاف و تخصیص دقیق‌تر منابع در سراسر زنجیره تامین خواهد بود.
عضو هیئت علمی اقتصاد کشاورزی دانشگاه تهران اظهار داشت: تامین مالی زنجیره‌ای کشاورزی قراردادی می‌تواند باعث ایجاد دسترسی به بازارهای گسترده‌‌تر برای مجریان طرح شود، زیرا آنها را قادر می‌سازد استانداردهای کیفیت را برآورده کنند، سفارش‌های بزرگ‌تر را انجام دهند و در قراردادهای آتی شرکت کنند، در نتیجه فرصت‌های بازارشان را گسترش داده و به طور بالقوه درآمدشان را افزایش دهند.
انعقاد قراردادهای روشن و شفاف پیش شرط توسعه تامین مالی زنجیره‌ای کشاورزی قراردادی
این کارشناس اقتصاد کشاورزی وجود مجموعه‌ای از پیش شرط‌ها برای توسعه این مدل از تامین مالی را ضروری دانست و بیان داشت: بهره‌مندی از مزایای گفته شده تأمین مالی زنجیره‌ای در کشت قراردادی گندم نیازمند یک سری شرایطی است که اگر رعایت نشود و مدنظر قرار نگیرد این نوع قراردادها را با چالش مواجه می‌کند که مهمترین آن بستن قراردادهای روشن و مشخص بین تولیدکنندگان و مجریان طرح است. این قراردادها باید شرایط تأمین، الزامات کیفیت، قیمت‌گذاری و شرایط بازپرداخت تأمین مالی را مشخص کنند.
وی در ادامه افزود: همچنین برای موفقیت تامین مالی زنجیره‌ای کشاورزی قراردادی بسیار مهم است که زیرساخت‌های زنجیره تأمین به‌خوبی تثبیت شده باشد تا حمل‌ونقل، ذخیره‌سازی و توزیع کارآمد گندم را تضمین کند.
لزوم ضمانت بازپرداخت توسط یک نهاد تضمین کننده مشخص
دوراندیش در پایان ضمن اشاره به اینکه یکی از پیش نیازهای مهم برای بستن این قراردادها برای هر دو طرف تولید کننده و مجری، وثیقه برای تامین مالی است اظهار داشت: هر چند قرارداد منعقد شده می‌تواند به عنوان وثیقه و تضمین بازپرداخت اصل و سود تسهیلات اعطایی پذیرفته شود اما ضمانت بازپرداخت باید از سوی یک نهاد تضمین مانند صندوق توسعه کسب و کار کشاورزی تایید شود. بدیهی است که برای این موضوع هیچ گونه سازوکار مشخصی اندیشیده نشده است.
وی ادامه داد: طبق تجربه موسسات اعتباری برای تضمین ضمانت بازپرداخت اعتبارات، وثیقه‌های باارزشی مانند زمین یا تجهیزات درخواست می‌کنند که بسیاری از کشاورزان در مقیاس کوچک یا مجریان فاقد آن هستند که این مورد را برای آنها دشوار می‌سازد؛ همچنین مورد قابل توجه دیگر مجریانی هستند که دارای سابقه اعتباری محدود یا درآمدهای ناپایدار از طرح‌های گذشته باشند. در این صورت موسسات مالی و اعتباری به عنوان عوامل پر ریسک در هنگام ارزیابی درخواست‌های وام به آن نگاه می‌کنند.
انتهای پیام/ کشاورزی
