سعید نوری کرم، کارشناس حوزه انرژی، در گفتگو با مسیر اقتصاد ضمن تصریح الزامات توسعه ظرفیت پالایشی در کشور گفت: مسئله افزایش ظرفیت پالایشی و احداث پالایشگاه برای کشوری که در شرایط تحریم فروش نفت خام قرار دارد، حائز اهمیت است؛ اما ایجاد ظرفیت پالایشی جدید الزاماتی دارد و ایجاد الگوی تأمین مالی، تأمین لایسنس، تأمین خوراک پایدار و ارزیابی بازار چهار اصل مهم در احداث پالایشگاه هستند.
توسعه ظرفیت پالایشگاهی باید بر اساس خوراک نفت خام باشد
نوری کرم گفت: برای کشوری که در مجموع ذخایر نفت و گاز رتبه اول دنیا را در اختیار دارد، همواره مسئله تأمین خوراک کم اهمیت‌تر بوده است. در حال حاضر میزان تولید نفت خام ایران به ۳.۴ میلیون بشکه در روز رسیده و حدود ۱.۶ میلیون بشکه از آن در حال خام‌فروشی است و مابقی به‌عنوان خوراک پالایشگاه‌های کشور مصرف می‌شوند.
این کارشناس ادامه داد: به دلیل حجم بالای تولید نفت و حجم بالای خام‌فروشی آن، مشکلی در تأمین خوراک نفت خام پالایشگاه‌های جدید وجود ندارد. احداث پالایشگاه با خوراک نفت خام و تولید و صادرات فرآورده، علاوه بر جلوگیری از خام‌فروشی، ارزش افزوده بسیار بالاتری دارد و تحریم ناپذیر است.
وی افزود: اما در خصوص احداث پالایشگاه با خوراک میعانات گازی مسئله متفاوت است. در حال حاضر میزان تولید میعانات گازی کشور به ۸۵۵ هزار بشکه در روز رسیده است و حدود ۶۰۳ هزار بشکه از این میزان تولید، در پالایشگاه ستاره خلیج‌فارس، پتروشیمی نوری، پتروشیمی بوعلی و پتروشیمی شیراز صرف تولید محصولات زنجیره ارزش می‌شود.
طرح‌های پالایشی با خوراک میعانات گازی با مسئله کمبود خوراک مواجه خواهند شد
این کارشناس انرژی با اشاره به طرح‌های در دست احداث با خوراک میعانات گازی گفت: با تکمیل طرح‌های در دست احداث از جمله پتروپالایشگاه مهر خلیج فارس، پالایشگاه ستاره سبز سیراف و پالایشگاه آدیش جنوبی، میزان مصرف روزانه میعانات گازی کشور به حدود ۹۰۴ هزار بشکه در روز خواهد رسید و در صورت حفظ ظرفیت تولید فعلی، واحدهای مصرف‌کننده کمبود روزانه ۵۰ هزار بشکه خوراک میعانات گازی روبه‌رو خواهند شد.
وی خاطرنشان کرد: با بهره‌برداری از فاز ۱۴ پارس جنوبی، ظرفیت اسمی تولید میعانات گازی این مجتمع، حدود ۸۰ هزار بشکه افزایش خواهد یافت. با فرض بازدهی ۷۵ درصدی، میزان تولید میعانات گازی کشور، ۶۰ هزاربشکه افزایش خواهد یافت و به ۹۱۵ هزار بشکه در روز خواهد رسید؛ اما ممکن است در بلند مدت قادر به تأمین تقاضای صنایع پالایشی و پتروشیمی نباشد.
نوری کرم در پایان خاطر نشان کرد: بنابراین، لازم است در تعریف طرح‌های پالایشگاهی با خوراک میعانات گازی تجدید نظر صورت گیرد؛ چراکه اگر توسعه میدان گازی و افزایش ظرفیت تولید میعانات گازی صورت نگیرد، طرح‌های پالایشی با خوراک میعانات گازی، با مسئله کمبود خوراک مواجه خواهند شد. در نتیجه بهتر است خوراک آن‌ها همچون پالایشگاه آناهیتا از میعانات گازی به نفت خام تغییر یابد تا از وقوع تعطیلی این واحدها و از بین رفتن سرمایه‌های ملی جلوگیری شود.
انتهای پیام/ انرژی
