به گزارش مسیر اقتصاد در شرایط کنونی مسئله مهاجر پذیری دیگر یک انتخاب سیاسی برای کشورهای توسعه یافته نیست که برخی با آن موافق و برخی با آن مخالف باشند؛ بلکه بدون مهاجر پذیری این کشورها آینده‌ای تاریک خواهند داشت و از این رو مجبور به جذب مهاجر هستند.
نتایج آخرین تحلیل‌های سازمان ملل نشان میدهد که بدون مهاجر پذیری، جمعیت فعال و در سن کار کشورهای گروه هفت – شامل آمریکا، ژآپن، بریتانیا، آلمان، کانادا، فرانسه و ایتالیا که خود را ۷ کشور پیشرفته و برتر جهان به شمار می‌آورند – با کاهش چشمگیری مواجه خواهد شد. در چنین شرایطی جمعیت افراد پا به سن گذاشته در این کشورها به شدت افزایش خواهد یافت و در مقابل به دلیل کمبود جمعیت در سن کار فشار زیادی بر روی نظام‌های بازنشستگی وارد خواهد شد و در نهایت رشد اقتصادی این کشورها کاهش خواهد یافت.
در این گزارش محاسبه شده است که چنانچه کشور کانادا طبق پیشنهاد سازمان ملل عمل نماید و سطح مهاجرپذیری خود را دست کم تا سال ۲۰۵۰ ثابت نگاه دارد، تا سال ۲۱۰۰ جمعیت در سن کار بالقوه این کشور ۱۱ درصد افزایش خواهد داشت. اما در صورتی که این کشور بخواهد روند مهاجرپذیری خود را متوقف نماید، تا سال ۲۱۰۰، ۴۳ درصد از جمعیت در سن کار این کشور کاسته خواهد شد.
همچنین کشور آمریکا نیز درصورت عدم پذیرش مهاجر جدید، شاهد کاهش ۱۶ درصدی جمعیت در سن کار خود تا سال ۲۱۰۰ میلادی خواهد بود. این میزان برای کشور بریتانیا – که بعد از شروع فرآیند خروج این کشور از اتحادیه اروپا نگرانی‌ها درخصوص کارگران خارجی شاغل در این کشور افزایش یافته است – تا ۲۰ درصد تخمین زده شده است.
در نمودار زیر میزان کاهش جمعیت در سن کار کشورهای گروه هفت تا سال ۲۱۰۰، در صورت توقف روند مهاجرپذیری نشان داده شده است.
چنانچه در جدول فوق مشخص است در صورت عدم پذیرش مهاجر تا سال ۲۱۰۰ میزان جمعیت در سن کار کشورهای گروه ۷ کاهش شدیدی خواهد داشت. این کاهش برای کشور آلمان ۵۴ درصد، ایتالیا و ژاپن ۴۹ درصد، کانادا ۴۳ درصد، بریتانیا ۲۰ درصد، آمریکا ۱۶ درصد و فرانسه ۱۰ درصد خواهد بود.
در کشور بریتانیا، با وجود مخالفت گسترده با پذیرش مهاجر بیشتر، هیچگاه از ممنوعیت کامل ورود مهاجران سخنی نبوده و سرسخت ترین مخالفان مهاجرپذیری نیز پیشنهاد کاهش پذیرش مهاجر به یک سوم میزان فعلی را داده‌اند. در آمریکا نیز رئیس جمهور جدید این کشور، دونالد ترامپ وعده تغییر اساسی ساختار مهاجرپذیری را داده و به کاهش پذیرش کارگران خارجی و همچنین بیرون راندن مهاجران غیرقانونی تأکید کرده است. در کانادا نیز با وجود نگاه مثبت دولت مستقر این کشور به مسئله مهاجر پذیری، همچنان برخی از محدویت‌هایی که در دولت قبل بر ورود مهاجران در برخی حوزه‌های صنعتی ایجاد شده بود، مشکلاتی را بر سر راه پذیرش مهاجران جدید به وجود آورده است.
در حال حاضر روند تولد و افزایش جمعیت در کشورهای جهان با میزان شغل در دسترس در کشورها متناسب نیست. در بسیاری از کشورها میزان افزایش جمعیت بسیار بیشتر از میزان شغل در دسترس است و در بسیاری از کشورها نیروی کار روبه کاهش و شغل در دسترس درحال افزایش است. به طور مثال تخمین زده شده در فاصله بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰، ۳۰ درصد از کل افزایش جمعیت افراد در سن کار، مختص کشور هند باشد. درحالیکه این کشور ظرفیت ایجاد اشتغال برای این جمعیت گسترده که وارد سن کار می‌شوند را ندارد.
در چنین شرایطی عدم تسهیل حرکت آزادانه نیروی کار از کشورهایی که شغل کافی در آن‌ها وجود ندارد، به کشورهایی که اشتغال کافی دارند، میتواند به عدم تعادل در بسیاری از کشورها منجر شود.
در حال حاضر بسیاری از کشورهای توسعه یافته به بهانه مصلحت اندیشی سیاسی و با هدف حمایت از کارگران محلی و ایجاد فرصت‌های شغلی بیشتر برای آن‌ها، محدویت‌های زیادی در پذیرش مهاجران خارجی ایجاد می‌کنند. اما این روند تنها به کاهش رشد اقتصادی و درآمد ملی این کشور در طول زمان منجر خواهد شد. بنابراین بسیاری از کشورهای توسعه یافته همچون آمریکا و بریتانیا، برای گریز از کاهش چشمگیر جمعیت در سن کار خود در آینده نزدیک و در نتیجه کاهش رشد اقتصادی، چاره‌ای جز اتکاء به پذیرش مهاجران جدید ندارند.
منبع: بلومبرگ
