به گزارش مسیر اقتصاد بریتانیا سابقه طولانی در انرژی هسته‌ای دارد و به همین دلیل در کل صنعت برق هسته‌ای از جمله چرخه سوخت، مهندسی، ساخت و ساز، بهره‌برداری، از رده خارج کردن، و تحقیق و توسعه دارای تخصص گسترده‌ای است. در سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ به ترتیب ۱۷ و ۱۶ درصد از برق بریتانیا از نیروگاه‌های هسته‌ای تأمین شد، با این حال، به دلیل پایان یافتن عمر کاری نیروگاه‌های هسته‌ای، این سهم در حال کاهش است. این انرژی از ۹ راکتور هسته‌ای در شش نیروگاه تأمین می‌شود، اگرچه گاهی اوقات این راکتورها به دلیل تعطیلی برنامه‌ریزی‌شده یا برنامه‌ریزی نشده کار نمی‌کنند. سهم برق بریتانیا که از انرژی هسته‌ای تأمین می‌شود از دهه ۱۹۹۰ کاهش یافته است. در اواخر دهه ۱۹۹۰ انرژی هسته‌ای تقریباً ۲۵ درصد از برق بریتانیا را تولید می‌کرد. از آن زمان، چندین نیروگاه برای همیشه تعطیل شده‌اند و برخی دیگر به دلیل قدیمی بودن نیاز به تعطیلی بیشتر برای نگهداری دارند. نمودار زیر سهم برق هسته‌ای بریتانیا از کل مصرف برق در این کشور در چند سال اخیر را نشان می‌دهد.
اولین نیروگاه هسته‌ای بریتانیا
مدل توسعه نیروگاه‌های هسته‌ای بریتانیا در ابتدا با استفاده راکتورهای Magnox تعیین شد. این راکتورها از اورانیوم طبیعی به عنوان سوخت، از گرافیت به عنوان تعدیل‌کننده و از گاز کربن‌دی‌اکسید به عنوان خنک‌کننده استفاده می‌کردند. ساخت اولین راکتور هسته‌ای بریتانیا در ۱۹۵۳ کلید خورد و این نیروگاه با نام Calder Hall در سال ۱۹۵۶ با ظرفیت ۲۰۰ مگاوات به شبکه متصل شد. پس از آن ۱۰ نیروگاه دیگر با استفاده از این نوع راکتور در بریتانیا راه‌اندازی شد که مجموع ظرفیت هسته‌ای این کشور را به ۴۴۰۶ مگاوات رساند. آخرین راکتور Magnox در سال ۲۰۱۵ تعطیل شد.
توسعه فناوری نیروگاه‌های هسته‌ای
پس از راکتورهای Magnox، بریتانیا ساخت راکتورهای پیشرفته‌تر AGR (راکتورهای پیشرفته با خنک‌کننده گازی) را در دستور کار قرارداد. اولین راکتور AGR با ظرفیت ۱۰۴۰ مگاوات در نیروگاه Dungeness B مورد استفاده قرار گرفت. پس از آن ۶ نیروگاه دیگر با استفاده از این نوع راکتور ساخته شد که مجموع ظرفیت نیروگاه‌های AGR را به نزدیک ۸ هزار مگاوات رساند. اما به‌دلیل هزینه‌ی بالای تعمیر و نگهداری راکتورهای AGR در نهایت آخرین راکتور با استفاده از این فناوری در سال ۱۹۸۹ به شبکه متصل شد، بریتانیا ساخت این نوع راکتور را کنار گذاشت و تصمیم گرفت که توسعه صنعت هسته‌ای خود را با فناوری PWR (راکتور آب تحت فشار) ادامه دهد، اینگونه بود که نیروگاه Sizewell B با استفاده از راکتور طراحی شده توسط Westinghouse با فناوری PWR با ظرفیت ۱۱۹۵ مگاوات در سال ۱۹۹۵ به شبکه متصل شد و در حال حاضر تنها نیروگاه PWR فعال در بریتانیا به‌شمار می‌رود.
قرارداد خرید بلندمدت برای تثبیت بازگشت سرمایه
در سال ۲۰۱۱، دولت بریتانیا یک سند به منظور اصلاحات بازار برق منتشر کرد. این سند شامل قراردادهای بلندمدت (تعرفه‌های خوراک با قرارداد مابه‌التفاوت[۱]) برای تثبیت بازده مالی حاصل از تولید برق کم کربن، ایجاد سازوکار برای تضمین تأمین ظرفیت تولید کافی در سراسر کشور و یک استاندارد برای میزان مجاز انتشار آلایندگی برای منع تولید برق با کربن بالا بود. قراردادهای مابه‌التفاوت (CfDs) به منظور تثبیت درآمد برای سرمایه‌گذاران در پروژه‌های تولید برق با کربن کم (انرژی‌های تجدیدپذیر یا هسته‌ای) به توسعه‌دهندگان کمک می‌کند تا از بازگشت سرمایه اولیه برای ایجاد ظرفیت جدید اطمینان پیدا کنند. تعرفه خوراک در صورت حساب‌های انرژی به این معنی است که اگر قیمت بازار کمتر از قیمت توافق شده باشد، دولت مابه التفاوت را به ازای هر کیلووات ساعت پرداخت می‌کند و این هزینه را از مصرف‌کنندگان برق دریافت می‌کند، همچنین اگر قیمت بازار بالاتر از قیمت توافق شده باشد، تولیدکننده مابه التفاوت را با کاهش متوسط تعرفه‌ها به مصرف‌کنندگان برق پرداخت می‌کند.
ساخت نیروگاه‌های هسته‌ای جدید در دستور کار
بریتانیا در حال حاضر ساخت ۷ نیروگاه دیگر را برنامه‌ریزی کرده است که ۳ نیروگاه به دلایل مالی تعلیق شده‌اند. ۴ نیروگاه دیگر که قرار است مجموعاً ۵۶۴۰ مگاوات ظرفیت داشته باشند به وسیله‌ی شرکت‌های EDF فرانسه و CGN چین ساخته می‌شوند که فناوری راکتور مورد استفاده از نوع PWR است (راکتورهای نسل سوم EPR و Hualong One). جدول زیر خلاصه‌ای از وضعیت برق هسته‌ای بریتانیا را نشان می‌دهد.
پینوشت:
[۱] Contracts for difference
منبع: world-nuclear.org
انتهای پیام/ انرژی
