به گزارش مسیر اقتصاد در آوریل سال ۲۰۰۸ امارات به طور مستقل یک سیاست جامع در مورد انرژی هسته‌ای منتشرکرد. این سیاست افزایش ظرفیت مورد نیاز برای برق را از ۱۵.۵ گیگاوات در سال ۲۰۰۸ به بیش از ۴۰ گیگاوات در سال ۲۰۲۰ پیش‌بینی کرده بود. در این گزارش آمده بود که انرژی‌های تجدیدپذیر تا سال ۲۰۲۰ می‌توانند تنها ۶ تا ۷ درصد از برق مورد نیاز را تأمین کنند. در این سیاست انرژی هسته‌ای به عنوان یک گزینه اثبات‌شده، امیدوارکننده از نظر زیست‌محیطی و رقابتی از نظر تجاری تبیین شد که می‌تواند سهم عمده‌ای در اقتصاد امارات متحده عربی و امنیت انرژی آینده داشته باشد. این موضوع منجر به ایجاد یک چارچوب قانونی و انتخاب یک سایت هسته‌ای بین شهر ابوظبی و رویس، در براکه، ۲۵۰ کیلومتری غرب شهر ابوظبی شد.
تأسیس شرکت انرژی هسته‌ای امارات
طبق توصیه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، امارات در سال ۲۰۰۹ با فرمان خلیفه بن زاید آل نهیان شرکت انرژی هسته‌ای امارات (ENEC) را به عنوان یک نهاد عمومی ابوظبی برای ارزیابی و اجرای طرح های انرژی هسته‌ای و مدیریت و توسعه نیروگاه هسته‌ای در داخل امارات (یا به طور خاص در امارت ابوظبی که ۸۶ درصد از مساحت امارات را شامل می شود) تأسیس کرد که در ابتدا با ۱۰۰ میلیون دلار سرمایه‌گذاری شد. ENEC مالک و دارنده پروانه ساخت نیروگاه براکه شد.
امارات متحده عربی تا ۴۰ درصد از تأمین مالی مورد نیاز برای ساخت و راه‌اندازی نیروگاه‌های هسته‌ای جدید را از طریق سرمایه‌گذاران خارجی جذب می‌کند. مدل امارات متحده عربی برای مدیریت برنامه انرژی هسته‌ای خود، استفاده از پیمانکاران خارجی است و این کشور به دنبال بومی‌سازی این فناوری نیست. امارات همچنین تصمیم گرفت از غنی‌سازی و بازفرآوری داخلی خودداری کند، و ترتیبات بلندمدتی را برای تأمین مطمئن سوخت هسته‌ای، و همچنین حمل و نقل ایمن و دفع سوخت مصرف‌شده از طریق لیزینگ سوخت یا دیگر ترتیبات تأمین سوخت نوظهور (سوخت حاصل از بازفرآوری سوخت مصرف شده) منعقد کند.
برگزاری مناقصه برای ساخت اولین نیروگاه هسته‌ای
امارات متحده عربی از ۹ شرکت برای ساخت اولین نیروگاه هسته‌ای خود دعوت کرد. در نهایت ENEC این فهرست را به یک لیست کوتاه شامل سه شرکت تقلیل داد و تا اواسط سال ۲۰۰۹ به دنبال مناقصه بود. سه مناقصه‌دهنده در فهرست کوتاه عبارتند از آروا، سوئز و توتال که فناوری EPR خود را پیشنهاد کردند، جنرال‌الکتریک-هیتاچی راکتور ABWR خود را پیشنهاد کرد و کنسرسیوم کره‌ای فناوری APR1400 PWR را پیشنهاد کرد. کنسرسیوم کره‌ای توسط شرکت برق کره (KEPCO) رهبری می‌شود و شامل سامسونگ، هیوندای، دوسان و همچنین وستینگهاوس است.
کره‌جنوبی برنده مناقصه امارات
در دسامبر سال ۲۰۰۹ ، ENEC اعلام کرد که مناقصه‌ای را از کنسرسیوم تحت رهبری KEPCO برای چهار راکتور APR1400 که در یک سایت ساخته می‌شود، انتخاب کرده‌است. ارزش قرارداد ساخت، راه‌اندازی و بارهای سوخت برای چهار واحد حدود ۲۰.۴ میلیارد دلار بود که درصد بالایی از قرارداد با قیمت ثابت ارائه شد. کنسرسیوم همچنین انتظار دارد با بهره‌برداری مشترک از راکتورها به مدت ۶۰ سال، ۲۰ میلیارد دلار دیگر به‌دست آورد. در مارس سال ۲۰۱۰، KEPCO یک قرارداد ساخت‌وساز به ارزش ۵.۵۹ میلیارد دلار با هیوندای و سامسونگ برای ساخت اولین نیروگاه منعقد کرد.
تأسیس شرکت انرژی نواح برای بهره‌برداری از نیروگاه براکه
شرکت انرژی نواح در می سال ۲۰۱۶ برای بهره‌برداری و نگهداری از چهار واحد براکه با ۸۲ درصد سهام ENEC و ۱۸ درصد KEPCO راه‌اندازی شد. بر اساس یک قرارداد خدمات پشتیبانی عملیاتی ۸۸۰ میلیون دلاری که در ژوئیه سال ۲۰۱۷ توسط شرکت برق‌آبی و هسته‌اي کره‌جنوبی (KHNP) و ENEC امضا شد،KHNP حدود ۴۰۰ کارمند واجد شرایط را برای پشتیبانی از شرکت انرژی نواح تا سال ۲۰۳۰ تربیت خواهد کرد. قرارداد KHNP شامل تأمین سه چرخه سوخت برای هر چهار واحد است.
هدف امارات؛ افزایش سهم هسته‌ای و تجدیدپذیر به ۵۰ درصد
استراتژی جدید انرژی پاک امارات که در ژانویه ۲۰۱۷ اعلام شد شامل سرمایه‌گذاری ۱۶۳ میلیارد دلاری تا سال ۲۰۵۰ برای دستیابی سبد انرژی با ظرفیت ۵۰ درصدی انرژی هسته‌ای و انرژی‌های تجدیدپذیر، ۳۸ درصد گاز و ۱۲ درصد زغال سنگ است. جدول زیر وضعیت فعلی نیروگاه‌های هسته‌ای در امارات را نشان می‌دهد.
پیش از اجرای برنامه انرژی هسته‌ای توسط امارات متحده عربی در سال ۲۰۰۸ ، توسعه برنامه‌های جدید هسته‌ای متوالی و آهسته تصور می‌شد. امارات نشان داد که می‌توان با انجام چندین کار به صورت موازی، با استفاده از مهاجران با تجربه در ابتدا و انتقال به تخصص بومی در طول زمان، و با متعهد شدن به یک سازنده راکتور و نیروگاه با تجربه با سابقه کار، سریع‌تر برنامه را پیش‌برد.
منبع: world-nuclear.org
انتهای پیام/ انرژی
