به گزارش مسیر اقتصاد در این هفته در ایالت ایلینوی آمریکا اصلاحیه قانون مالیاتی رای گیری خواهد شد که مطابق آن ساختار جدید مالیاتی برای جبران کسری بودجه اجرایی می‌شود. طرفداران این قانون، آن را مالیات عادلانه می‌نامند. در این قانون نرخ مالیات بر درآمد افراد متناسب با درآمدشان افزایش پیدا می‌کند. مطابق این قانون نرخ مالیات بر درآمد ۳ درصد ثروتمندان افزایش می‌یابد. اما در واقع با این کار نرخ مالیات ۹۷ درصد بقیه جامعه کاهش پیدا می‌کند.
در شرایط عادی اقتصادی این قانونِ مالیات عادلانه ۳.۶ میلیارد دلار درآمد سالانه برای دولت به همراه خواهد داشت. اما باید در نظر داشت که به دلیل بحران کرونا، در حال حاضر اقتصاد در شرایط ویژه و رکود بزرگی به سر می‌برد. همین شرایط باعث شده است کسانی که مخالف افزایش مالیات ثروتمندان هستند بیان کنند که اکنون زمان بسیار بدی برای افزایش مالیات است و این اقدام رکود اقتصادی را افزایش می دهد. با این حال تحقیقات نشان می دهد که دقیقا برعکسِ این ادعا صحیح است.
تجربه ایالت‌های آمریکا: افزایش مالیات ثروتمندان بهترین روش جبران کسری بودجه
جوزف استیگلیتز، اقتصاددان و برنده جایزه نوبل روش های مختلف ایالت‌ها برای کاهش کسری بودجه در مواجهه با بحران کرونا را بررسی کرده است. وی دریافته است که ایالت‌هایی که از طریق افزایش مالیات ها کسری بودجه را جبران کرده اند و از این روش برای تامین هزینه های خدمات اصلی استفاده کرده اند، به ازای هر یک دلار که مالیات اخذ و خرج شده، به صورت ضریب فزاینده، ۱.۵ دلار در اقتصاد تاثیر داشته است.
افزایش مالیات ثروتمندان به ایالت ها کمک کرده است که نسبت به ایالت‌هایی که با کاهش مخارج به دنبال حل مشکل کسری بودجه اند، سریع تر از رکود اقتصادی خارج شوند.
افزایش مصرف طبقه متوسط با افزایش درآمدهای مالیاتی
دلیل اثر گذاری مثبت روش افزایش مالیات ثروتمندان به موضوع میزان مصرف افراد که تقریبا ۶۷ درصد از کل فعالیت‌های اقتصادی را تشکیل می دهد، مربوط می شود. بهترین مصرف کنندگان کارگران کم درآمد و با درآمد متوسط هستند. اما درآمد آن ها در ۴۰ سال گذشته با توجه به تورم، کاهش یافته است.
این افراد میل نهایی به مصرف (MPC) زیادی دارند. این بدین معناست که مصرف این افراد متناسب با افزایش یا کاهش درآمد تغییر می‌کند. بنابراین با افزایش مالیات ثروتمندان و کاهش مالیات کم درآمدها احتمالا این افراد هر دلار از این کاهش مالیات را برای مصرف و خرید کالا در اقتصاد محلی خود استفاده می‌کنند.
اما در مقابل افراد ثروتمند میل نهایی به مصرف کمی دارند. یعنی افزایش یا کاهش درآمد این افراد تغییر زیادی در مصرف آن ها نخواهد گذاشت. افزایش درآمد بسیار زیاد این افراد در چهار دهه گذشته این موضوع را تایید می کند. متوسط درآمد تعدیل تورمی شده ۱ درصد ثروتمند در ایالت ایلینوی، از ۴۱۱ هزار و ۱۷۷ دلار در سال ۱۹۷۹ به بیش از ۱.۴ میلیون دلار در سال ۲۰۱۷ رسیده است.
در واقع ۳ درصد ثروتمند در ایالت ایلینوی که در این قانون مشمول افزایش مالیات می شوند، در فاصله بین سال های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۷ درآمد بعد از کسر مالیاتشان ۱۶ میلیارد دلار افزایش یافته است. این نشان می‌دهد که چرا افزایش مالیات ثروتمندان باعث کاهش درآمدهای آن ها نمی‌شود.
افزایش مالیات ثروتمندان محرک بخش خصوصی و اشتغالزایی
علاوه بر این بیشتر درآمد حاصل از این مالیات ها برای خدمات آموزشی، اجتماعی، امنیت و بهداشت خرج می شود که در مجموع بیش از ۹۵ درصد از کل هزینه‌های دولت را تشکیل میدهند. این مالیات ها برای پرداخت دستمزد کارگران، معلمان، کارمندان و کادر بهداشتی مصرف می‌شود.
همچنین این امر باعث تحریک اقتصاد خواهد شد زیرا همه این کارگران بخش عمومی در طبقه متوسط با میل نهایی به مصرف (MPC) زیاد هستند. و این دستمزدی که دریافت می کنند را در همان جایی که زندگی می کنند خرج می کنند. این اقدام باعث تحریک بخش خصوصی و اشتغال زایی که استیگلیتز آن را بیان کرد، خواهد شد.
به عبارت دیگر همانگونه که آمار نشان می دهد افزایش مالیات ثروتمندان در دوره های رکود اقتصادی علاوه بر تامین هزینه های عمومی دولت، به بخش خصوصی و اشتغالزایی بیشتر این بخش، کمک می کند. شرایط کنونی فرصتی مناسب برای افزایش مالیات ثروتمندان و عدالت مالیاتی است.
منبع: وب‌سایت News Gazette
انتهای پیام/ دولت و حاکمیت
