به گزارش مسیر اقتصاد بر اساس توافقنامه اقلیمی پاریس که در سال ۲۰۱۵ میلادی بین ۱۸۸ کشور منعقد شده است، کشورهای جهان متعهد شده‌اند به صورت داوطلبانه برنامه‌ای برای کاهش میزان تولید گازهای گلخانه‌ای و مصرف سوخت‌های فسیلی در دستورکار قرار دهند.
بر اساس تعهد کشورها اهدافی در زمینه جلوگیری از تغییرات اقلیمی در توافقنامه پاریس در نظر گرفته شده است. به طور خاص محدود نمودن میزان گرمایش زمین به کمتر از ۲ درجه سانتی گراد از سطح پیشاصنعتی، یکی از مهم‌ترین اهداف در نظر گرفته شده در توافقنامه اقلیمی پاریس است.
اهداف توافقنامه پاریس فاصله زیادی با واقعیت دارد
اما اهداف در نظر گرفته شده در این توافق بسیار دور از واقعیت است و با برنامه‌هایی که دولت‌ها برای سال‌های آتی خود در نظر گرفته‌اند، اجرایی شدن آن بسیار دور از انتظار است.
اکنون بیش از ۳ سال از انعقاد توافقنامه پاریس می‌گذرد و در این مدت کشورها یکی پس از دیگری از پایبندی به حرکت در مسیر تحقق اهداف این توافقنامه سر باز زده‌اند؛ برخی کشورها این اقدام را صرفا در برنامه‌های اجرایی خود نشان داده‌اند و برخی دیگر همچون آمریکا به صورت علنی از عدم پایبندی به توافقنامه پاریس و اجرایی نبودن اهداف آن سخن به میان آورده‌اند.
کشورهای جهان در مسیر تحقق اهداف توافقنامه اقلیمی پاریس قرار ندارند
گزارش‌های منتشر شده از سوی سازمان ملل و دیگر نهادهای مرتبط با تغییرات اقلیمی جهان حکایت از آن دارد که اکنون اغلب کشورها در مسیر تحقق اهداف توافقنامه اقلیمی پاریس حرکت نمی‌کنند.
مهم‌ترین مسئله در این زمینه برنامه‌های اعلام شده از سوی کشورهای جهان درخصوص میزان تولید سوخت‌های فسیلی از جمله زغال سنگ، نفت و گاز در طول دهه‌های آتی است.
کشورهای جهان برنامه‌ای برای کنار گذاشتن سوخت‌های فسیلی ندارند
بر اساس نتایج تحقیقات به عمل آمده انتظار می‌رود با تداوم روند کنونی میزان تولید کربن حاصل از سوخت‌های فسیلی در فاصله ۲۰ ساله تا سال ۲۰۴۰ میلادی به بیش از ۴۱ گیگا تن برسد. این درحالیست که بر اساس برنامه داوطلبانه ارائه شده از سوی کشورهای جهان میزان کربن تولیدی در این مدت باید در بالاترین حالت کمتر از ۳۶ گیگا تن باشد.
علاوه بر این تحقق اهداف توافقنامه اقلیمی پاریس مستلزم آن است که میزان کربن تولیدی در جهان از محل سوخت‌های فسیلی در ۲۰ سال آتی در مجموع کمتر از ۱۹ گیگاتن باشد؛ که نشان می‌دهد اهداف توافقنامه پاریس چه میزان دور از واقعیت هستند.
در شکل زیر میزان برنامه ریزی کشورها در مصرف سوخت‌های فسیلی شامل زغال سنگ، گاز و نفت، به همراه میزان لازم برای تحقق اهداف توافقنامه اقلیمی پاریس نشان داده شده است.
بسیاری از کشورها به تولید سوخت‌های فسیلی یارانه می‌دهند
بر اساس گزارش‌های منتشر شده از سوی سازمان توسعه و همکاری اقتصادی و آژانس بین‌المللی انرژی، درحال حاضر بسیاری از کشورهای جهان همچنان به تولید سوخت‌های فسیلی یارانه پرداخت می‌کنند. بر این اساس مجموع یارانه پرداختی کشورها به تولید سوخت‌های فسیلی در سال ۲۰۱۷ میلادی بیش از ۲۴ میلیارد دلار بوده است.
به طور خاص چین یکی از بزرگترین تولیدکنندگان زغال سنگ در جهان است که از آن در زمینه تولید برق بهره می‌برد و دورنمایی روشن برای کنار گذاشتن و یا کاهش قابل توجه سهم آن از بخش انرژی ندارد. همچنین آمریکا به عنوان یکی از بزرگترین مصرف کنندگان سوخت‌های فسیلی بیش از ۱۶ نوع یارانه حمایتی به تولید انواع سوخت‌های فسیلی اختصاص می‌دهد.
منبع: اکونومیست plink.ir/WJina
انتهای پیام/ اقتصاد بین الملل
