به گزارش مسیر اقتصاد در طول سال های اخیر یک رسوایی پولشویی بزرگ در بین بانک های اروپایی رخ داده است که با مرور زمان ابعاد گسترده تری از آن نمایان می شود. این بزرگترین رسوایی مالی بانک های اروپایی در زمینه شست و شوی پول های کثیف در تاریخ اتحادیه اروپاست.
پولشویی گسترده بانک های اروپایی از کجا شروع شد؟
این رسوایی مالی ابتدا از بانک های منطقه بالتیک در شرق اروپا شروع شد. به طور خاص ابتدا مشخص شد که دو بانک بزرگ کشورهای دانمارک و سوئد به طور گسترده ای در نقل و انتقال پول های مشکوک مشارکت دارند.
نکته مهم ماجرا این بود که پدیده پولشویی در این بانک ها سابقه طولانی داشته است و برای سال های طولانی در جریان بوده است. این درحالیست که در این مدت هیچ نهاد نظارتی توان و یا توان رصد این جریان پولشویی و جلوگیری از آن را نداشته است.
پولشویی بزرگ فقط در بانک های اروپای شرقی نبوده است
در ادامه و با افزایش نظارت ها و بررسی دقیق تر مستندات مربوط به نقل و انتقال پول از سوی این دو بانک بزرگ شرق اروپا، مشخص شد که بانک های بزرگ دیگری در سراسر اروپا در این پولشویی گسترده سهیم هستند.
ابتدا بانک بزرگ ABLV لاتویا و سپس شعبه دانسک بانک دانمارک در استونی و در نهایت دیگر بانک های معتبر اروپایی همچون دویچه بانک آلمان و ING هلند نیز در این پرونده بزرگ به پولشویی متهم شدند.
گسترش پدیده پولشویی در بانک های معتبر اروپایی
ابعاد این پولشویی به قدری وسیع است که نشان می دهد پدیده پولشویی در اروپا ریشه دوانده و بسیاری از بانک ها نیز در آن مشارکت دارند.
به طور خاص تنها شعبه دانسک بانک دانمارک در کشور استونی، در طول سال های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۵ در نقل و انتقال بیش از ۲۰۰ میلیارد یورو پول کثیف مشارکت داشته است. همچنین بانک بزرگ ING هلند سال گذشته تنها در یک پرونده به دلیل مشارکت در پولشویی به پرداخت ۹۱۵ میلیون دلار غرامت محکوم شده است.
جریمه ۱۶ میلیارد دلاری بانک‌های اروپایی به دلیل مشارکت در پولشویی
در مجموع در فاصله سال های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۸، که بررسی های گسترده تری درخصوص مشارکت بانک های اروپایی در پدیده پولشویی انجام گرفته است، این بانک ها بیش از ۱۶ میلیارد دلار جریمه پرداخت کرده اند.
اما نکته جالب توجه اینکه بیش از ۷۵ درصد این جریمه ها به نهادهای نظارتی آمریکایی پرداخت شده است و نهادهای اروپایی سهمی به مراتب کمتر داشته اند.
اروپا تمایلی برای مبارزه با پولشویی ندارد
در طول سال های اخیر پدیده پولشویی به یک بحران جهانی تبدیل شده و بسیاری از کشورها در تلاش هستند تا نظارت ها در این زمینه را چه در سطح ملی و چه در سطح جهانی افزایش دهند. اما با این وجود عملکرد نهادهای نظارتی کشورهای اروپایی نشان می دهد که این کشورها تمایلی برای سختگیری در زمینه مبارزه با پولشویی ندارند.
در برخی موارد نهادهای نظارتی ملی به دلایلی همچون جلوگیری از اثرات مخرب مشخص شدن عمق پولشویی، از بررسی های بیشتر در این زمینه ها خودداری می کنند. چراکه به محض مشخص شدن مشارکت یک بانک در پدیده پولشویی، علاوه بر کاهش رتبه اعتباری بانک و کشور آن، میزان سرمایه های ورودی به آن کاهش خواهد یافت و این مسئله یک ضربه اقتصادی بزرگ محسوب می شود.
به همین دلیل اکنون قوانین سختگیرانه ای در زمینه مبارزه با پولشویی در کشورهای اروپایی وجود ندارد و بانک ها نیز از گزارش بسیاری از معاملات مشکوک برای بررسی های بیشتر خودداری می کنند.
هیچ نهاد نظارتی بین المللی به داده های بانک های اروپایی دسترسی ندارد
به طور خاص در کشورهای اروپایی داده هایی همچون سهم افراد خارج نشین در سپرده های بانک ها و یا اطلاعات مربوط به نقل و انتقال های مالی بزرگ بین کشوری، تنها در سطح ملی جمع آوری می شود و به جز در موارد خاص، هیچ نهاد نظارتی خارجی و بین المللی حق دسترسی به این اطلاعات را ندارد.
در موارد خاص نیز عمدتا نهادهای نظارتی آمریکایی به دلیل بهره مندی از اهرم وابستگی دیگر کشورها به دلار، از بانک های اروپایی درخواست می کنند داده هایی را در اختیار آن ها قرار دهند.
کاهش میزان شفافیت در زمینه داده های مربوط به مبارزه با پولشویی، با هدف جلوگیری از کاهش اعتبار بانک های اروپایی در دستور کار این کشورها قرار گرفته است، اما در نهایت به گسترش پدیده پولشویی در این بانک ها منجر شده است.
منبع: رویترز linkp.ir/zywq
انتهای پیام/ اقتصاد بین الملل
