مسیر اقتصاد/ در مطالب قبلی به توضیح و معرفی نظریه پولی تولید پرداخته شد و عنوان گردید که این نظریه، برای وضعیت حال اقتصادی کشور که دچار رکود و بیکاری است، دلالت بسیار کاربردی دارد.
طبق این نظریه، اگر پول جدید (خلق پول) به سمت بخش های حقیقی که نیاز اصلی آن ها تامین مالی است، هدایت شود، قادر به به کاراندازی عوامل تولید و خلق ثروت و در نتیجه به جا گذاری تاثیرات ماندگار بر بخش حقیقی خواهد بود.
هدایت اعتبار و نقدینگی اولویت دارد یا افزایش هزینه بازارهای موازی؟
با وجود مزیت ها و قابلیت هایی که نظریه پولی تولید برای رونق بخش تولید و هدایت نقدینگی دارد، یکی از سوالاتی که در برابر آن مطرح می شود، مسئله بازارهای موازی است.
در واقع گفته می شود آنچه که مهم تر از خلق پول و هدایت پول خلق شده به بخش تولید است، مسئله بازارهای موازی است که باید راه های آن بسته شود و اگر راه های جاری شدن اعتبار به بخش های غیرمولد بسته شود، خود به خود مسئله هدایت اعتبار و نقدینگی منتفی خواهد شد.
هدایت اعتبار راه میان بر
هرچند افزایش هزینه بازارهای موازی و غیرمولد یک اقدام حیاتی است، اما خلق پول و هدایت اعتبار راهی میان بر در حمایت از تولید است.
نهاد قانون گذار و تصمیم گیر به جای اینکه رفتار همه ساختارها و نهادهای اقتصادی را اصلاح کند، کافی است که بر روی اهرم اصلاح رفتار بانک داری تمرکز نماید و رفتار این نهاد را در حوزه خلق پول و هدایت اعتبار تصحیح کند.
اگر این اتفاق بیفتد و خلق اعتبار و هدایت آن به درستی انجام شود، حمایت از تولید آغاز و به صرفه می شود و در مقابل قوت فعالیت های غیرمولد نیز کاهش می یابد.
بانک مرکزی مهترین رکن در مدیریت خلق پول
از آنجا که مهمترین رکن اقتصاد را پول تشکیل می دهد، می توان ادعا کرد که مهمترین بخش اصلاحات اقتصادی، حوزه پولی و بانکی است و لذا اگر سازوکارهای بانک مرکزی به عنوان یک نهاد حاکمیتی در این زمینه اصلاح شود، زمینه اصلاحات کلان اقتصادی فراهم می شود.
یکی از کلیدی ترین وظایف بانک مرکزی مدیریت خلق پول در اقتصاد است؛ بنابراین ضروری است این نهاد به گونه‌ای عمل نماید که هدایت خلق پول به سمت بخش های مولد، نتیجه آن باشد.
انتهای پیام/ نظام مالی
