به گزارش مسیر اقتصاد یکی از اقدامات مؤثر گروه بریکس، توسعه روابط بانکی کشورهای عضو این گروه در قالب روش‌های مستقل از نظام دلاری و سوئیفتی است. سید حسن محفوظی در گفتگو با برنامه رهیافت رادیو اقتصاد ضمن تشریح ابعاد این موضوع به بیان چالش‌های احتمالی و راهکارهای رفع آن برای استفاده هر چه بیشتر از ظرفیت گروه بریکس پرداخت.
اقدامات گروه بریکس در جهت توسعه روابط بانکی مستقل از دلار و سوئیفت
محفوظی در خصوص تفاوت سازکار بریکس‌پی و سوئیفت گفت: ابتدا باید به این موضوع توجه کرد که سازکار بریکس‌پی در ابتدا برای اتصال شبکه پرداخت خرد کشورهای عضو بریکس به یکدیگر ایجاد شده بود که پس از مدتی، زیرساخت پیام‌رسانی مالی و حتی استفاده از رمزارزها و CBDCها را به سازکار خود اضافه کرد. با این حال با توجه به اینکه اخیراً این تغییر رخ داده، حجم استفاده از این سازکار اندک است.
این کارشناس حوزه تجارت خارجی ادامه داد: البته گفتنی است که روابط بانکی صرفاً با ساختاری مشابه شبکه سوئیفت کامل نمی‌شود و پیام‌رسانی مالی، که سوئیفت هم صرفاً یک پیام‌رسان مالی است، بخشی از زیرساخت لازم برای برقراری روابط بانکی است. برقراری روابط کارگزاری بانکی و نظام پایاپای و تسویه دو پیش‌نیاز دیگر برای ایجاد روابط بانکی است که در این زمینه نیز کشورهای عضو گروه بریکس اقداماتی را انجام داده‌اند.
حرکت کشورها به سمت استفاده از سازکارهای پرداخت منطقه‌ای
وی افزود: در حال حاضر بیشتر کشورها ضمن انتقاد از یک‌جانبه‌گرایی آمریکا در نظام مالی و بانکی جهانی، به دنبال ایجاد سازکارهای پرداخت منطقه‌ای هستند که از این میان می‌توان به اقدامات کشورهای شرق آسیا، آمریکای جنوبی، آفریقا و گروه‌هایی مانند بریکس و سازمان شانگهای اشاره کرد.
محفوظی تأکید کرد: این اقدامات در حالی است که موضوعاتی مانند تحریم و اعمال محدودیت بر ذخایر ارزی سایر کشورها، مزید بر علت شده و این روند را سرعت بخشیده است، مگر نه بسیاری از کشورهایی که هدف تحریم‌ها نیز نبوده‌اند، در این روند حضور دارند. به عنوان مثال کشورهای آفریقایی با راه‌اندازی نظام پرداخت درون‌منطقه‌ای خود، ادعا می‌کنند که انجام پرداخت‌های منطقه‌ای از طریق این نظام و عدم استفاده از بانک‌های کارگزار آمریکایی و اروپایی، سالانه حدود ۵ میلیارد دلار صرفه‌جویی ارزی از محل عدم پرداخت کارمزد و… دارد.
استفاده از ظرفیت بریکس نیازمند اصلاح رویه‌های داخلی است
وی در پایان تصریح کرد: استفاده از ظرفیت‌های به‌وجود آمده در گروهی مانند بریکس یا سازمان شانگهای، الزاماتی دارد که مهمترین آن پیگیری مستمر و اصلاح قوانین و ساختارهای داخلی است. تجربه اثبات کرده که در بسیاری از موارد، صرفاً به دلیل تعلل و طولانی‌شدن بروکراسی در کشور، این ظرفیت‌ها را از دست داده‌ایم. ضروری است نهادهای سیاستگذار و مجری با در نظر گرفتن شرایط فعلی کشور و نظم جدیدی که در جهان در حال شکل‌گیری است، شیوه تعامل با گروه‌ها و سازمان‌های منطقه‌ای را اصلاح کنند.
انتهای پیام/ تجارت و دیپلماسی
