هادی بیگی نژاد عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی با اشاره به طرح‌های بهینه‌سازی و ارتقاء پالایشگاه‌های کشور در گفتگو با مسیر اقتصاد گفت: طرح‌های بهینه‌سازی و ارتقاء پالایشگاه‌های نفت خام کشور اهدافی از جمله پاسخگویی به تغییر الگوی مصرف از فرآورده‌های میان تقطیر به فرآورده‌های سبک‌تر، ارتقای کیفیت فرآورده‌های تولیدی بر اساس استاندارد‌های بین‌المللی، کاهش تولید نفت کوره، کاهش مصرف انرژی، کاهش آلاینده‌های محیط زیستی، تولید بنزین و ارتقای کیفیت فرآورده‌های بنزین و گازوئیل به یورو ۴ و یورو ۵ را دنبال می‌کنند.
وی در ادامه افزود: طرح‌های بهینه‌سازی و ارتقاء پالایشگاه‌ها به دستهبندیهای مختلفی تقسیم می‌شود؛ به عنوان مثال اگر در بهینه‌سازی و ارتقاء پالایشگاه‌ها، از واحد‌های RFCC استفاده شود، فرآورده اصلی تولیدی یا به عبارت بهتر بیش‌ترین محصول تولیدی، بنزین خواهد بود. بنابراین باید در ابتدا هدف از اجرای طرح‌های بهینه‌سازی و ارتقاء پالایشگاه‌ها مشخص شود و سپس با توجه به آن، سیاست‌ها و تصمیم‌گیری‌های لازم اتخاذ شود.
دیدگاه‌های مدیریتی، رابطه مالی و تأمین مالی پروژه‌ها؛ سه مانع توسعه پالایشگاه
عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی بیان کرد: باید از سه دیدگاه، موانع توسعه صنعت پالایشگاهی کشور را بررسی کرد. این دیدگاه‌ها شامل دیدگاه‌های مدیریتی، دیدگاه‌های رابطه مالی دولت و پالایشگاه‌ها و دیدگاه‌های مرتبط با تأمین مالی پالایشگاه‌ها است.
بیگی نژاد در ادامه اظهار داشت: خروجی دیدگاه مدیریتی در حال حاضر باعث شده است که تمایلی به ساخت پالایشگاه در کشور وجود نداشته باشد و در مبحث نظام مالی نیز کشور با قبول اینکه سودآوری پالایشگاه‌ها به‌علت قیمت‌گذاری دستوری، پایین است از تأمین مالی پروژه‌های پالایشی اجتناب می‌کند.
وی ادامه داد: برای توسعه پالایشگاه‌ها در کشور باید این سه مانع برطرف شود و سران کشور باید بپذیرند که از دیدگاه مدیریتی کلان، ساخت پالایشگاه امری مهم و صحیح برای افزایش تولید سوخت و کمک به امنیت انرژی کشور است. بنابراین ضروری است دولت اقدامات مناسب جهت افزایش ظرفیت‌های پالایشی کشور و تکمیل زنجیره ارزش محصولات پایین دست به منظور ایجاد ارزش‌افزوده بیش‌تر نسبت به فروش نفت خام را اجرایی کند.
اصلاح رابطه مالی دولت و پالایشگاه‌ها؛ مهمترین راه‌حل توسعه پالایشگاه‌ها در کشور
دکتر بیگی‌نژاد در خصوص دو سازوکار رابطه مالی دولت و پالایشگاه‌ها و شیوه‌های تأمین مالی آن‌ها گفت: رابطه مالی دولت و پالایشگاه‌ها در حال حاضر، یک رابطه تکلیفی است؛ یعنی دولت پالایشگاه‌های کشور را مکلف به عرضه محصولات با قیمت مصوب می‌کند و به پالایشگاه‌ها اعلام می‌کند که مابه‌التفاوت را طبق اسناد بدهی پرداخت خواهد کرد؛ در صورتی که این اسناد بدهی انباشته شده و سبب عدم توسعه پالایشگاه‌ها در کشور خواهد شد. بنابراین از دیدگاه مالی باید حق پرداخت به پالایشگاه‌ها حفظ شود.
وی در پایان خاطر نشان کرد: با توجه به اینکه ساخت یک پالایشگاه نیازمند سرمایه‌گذاری بسیار زیادی است، دولت باید سالانه یک بخش از بودجه خود را به ساخت پالایشگاه اختصاص دهد. به عنوان مثال اگر دولت در یک کشور خارجی پالایشگاه فراسرزمینی احداث می‌کند، بهتر است سود مازاد آن بخش را برای ساخت پالایشگاه در کشور سرمایه‌گذاری کند.
انتهای پیام/ انرژی
