به گزارش مسیر اقتصاد اهمیت گروه بریکس (برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی) متشکل از اقتصادهای نوظهور، در سال‌های اخیر افزایش یافته است. مجموع تولید ناخالص داخلی کشورهای بریکس اکنون بیشتر از G7 (کانادا، فرانسه، آلمان، ایتالیا، ژاپن، بریتانیا، و ایالات متحده آمریکا) است و بر اساس برآوردها نفوذ اقتصادی و سیاسی آنها در سال‌های آینده افزایش خواهد یافت.
دلایل تمایل عربستان و امارات برای پیوستن به بریکس
کشورهای بریکس در مجموع بیش از ۴ میلیارد نفر جمعیت دارند که تقریبا نیمی از جمعیت جهان را در برمی‌گیرد. همچنین، این کشورها بیش از ۲۰ تریلیون دلار تولید ناخالص داخلی دارند که حدود ۲۵ درصد تولید ناخالص داخلی جهان است. کشورهای بریکس تولیدکنندگان عمده کالاهایی مانند نفت، گاز و فلزات هستند و به طور فزاینده‌ای در اقتصاد یکدیگر سرمایه گذاری می‌کنند. این کشورها، برای اصلاح نظام مالی جهانی با یکدیگر همکاری دارند.
در ماه‌های اخیر گزارش‌هایی مبنی بر احتمال پیوستن عربستان سعودی و امارات متحده عربی به گروه بریکس منتشر شده که در صورت موافقت با آن، یک تحول بزرگ با پیامدهای گسترده برای توازن قدرت جهانی خواهد بود. دلایل متعددی برای تمایل عربستان سعودی و امارات در پیوستن به بریکس وجود دارد. نخست اینکه این دو کشور تولیدکنندگان عمده نفت بوده و از روابط اقتصادی نزدیکتر با چین و هند، دو مصرف‌کنندگان عمده نفت، سود خواهند برد. دوم اینکه عربستان و امارات به دنبال موازنه قدرت آمریکا در غرب آسیا از طریق بریکس هستند. سوم، هر دو کشور در پی تنوع بخشیدن به اقتصاد خود هستند و پیوستن به بریکس دسترسی به بازارهای جدید و فرصت‌های سرمایه‌گذاری را ممکن می‌کند. چهارم، تحمیل یکجانبه اراده ایالات متحده در صحنه جهانی برای ایالات متحده دشوارتر می‌شود.
تاثیر پیوستن عربستان بر سیستم مالی جهان
همچنین پیوستن عربستان و امارات به بریکس چالش بزرگی برای تسلط دلار آمریکا در سیستم مالی جهانی خواهد بود. در حال حاضر، دلار ارز ذخیره جهان یعنی ارز انتخابی برای تجارت و سرمایه‌گذاری بین‌المللی است. این امر به ایالات متحده قدرت اقتصادی و سیاسی قابل توجهی می‌بخشد. اگر کشورهای بریکس موافق پیوستن عربستان باشند، بازیافت دلارهای نفتی متوقف خواهد شد. عربستان، نفت را به دلار به آمریکا می‌فروشد که به افزایش ارزش آن کمک می‌کند. اگر کشورهای بریکس خرید دلاری نفت از عربستان را متوقف کنند، دلار تضعیف و گرفتن وام برای آمریکا دشوارتر می‌شود که تأثیر بالایی بر اقتصاد ایالات متحده دارد.
چین یکی از بزرگترین دارندگان اوراق قرضه خزانه‌داری ایالات متحده است. اگر پکن خرید اوراق قرضه خزانه‌داری آمریکا را متوقف کند، وام گرفتن برای ایالات متحده دشوارتر خواهد شد. این مسئله موجب افزایش نرخ بهره و کندی اقتصاد آمریکا می‌شود. اگر عربستان و امارات به بریکس بپیوندند، احتمالا سایر کشورهای تولیدکننده نفت نیز دنباله روی آنها خواهند بود که می‌تواند موجب کاهش قابل توجه تقاضا برای دلار و تضعیف بیشتر آن شود.
اگر بریکس ارز خود را ایجاد کند، تقاضا برای دلار آمریکا را کاهش می‌دهد و در نتیجه موقعیت دلار آمریکا به عنوان ارز ذخیره جهان را تضعیف می‌کند. این امر تامین مالی کسری بودجه و همچنین اعمال تحریم‌های اقتصادی علیه سایر کشورها را برای ایالات متحده دشوارتر می‌کند. ایجاد ارز بریکس، تحولی بزرگ با پیامدهای گسترده برای توازن قدرت جهانی خواهد بود که تسلط دلار را تضعیف و به اقتصادهای نوظهور مانند چین و هند قدرت اقتصادی و سیاسی بیشتری می‌بخشد. از همین روی، احتمالا ایالات متحده در برابر هرگونه تلاش بریکس برای ایجاد واحد پولی خود ایستادگی کند.
پیامدهای بالقوه پیوستن عربستان و امارات به بریکس چندوجهی است. این موضوع هرچند منافع اقتصادی قابل توجهی برای ریاض دارد اما موجب افزایش تنش با ایالات متحده و دیگر قدرت‌های غربی می‌شود. از همین روی، هر تصمیمی در مورد پیوستن به BRICS باید به دقت ارزیابی و با مولفه‌های مختلف آن سنجیده شود. در مجموع، چشم‌انداز پیوستن این دو کشور به بریکس، شبکه پیچیده تاثیرگذار بر بازار نفت و رقابت مداوم برای نفوذ در میان کشورهای بزرگ تولیدکننده نفت را پررنگ می‌کند.
منبع: اورسیا ریویو
انتهای پیام/ اقتصاد بین‌الملل
