به گزارش مسیر اقتصاد با تداوم رقابت برای نظام چندقطبی و منابع اروپا و آسیا، میدان دیگری برای تقابل استراتژیک بین قدرت‌های جهانی به تدریج در حال شکل گیری است. در این میان قاره آفریقا با کانون‌های حساس درگیری اما سرشار از منابع طبیعی، سرمایه گذاران بسیاری را از سراسر جهان جذب می‌کند. اقتصادهای پیشرفته آسیایی نیز برای چندین دهه در حال ایجاد روابط اقتصادی خارجی با کشورهای آفریقایی هستند. در این راستا کره جنوبی به دنبال چین، در حال افزایش نفوذ خود در جنوب صحرای آفریقا از طریق پروژه‌های سرمایه‌گذاری خود است و تجربیات خود را در اجرای اهداف توسعه پایدار به کار می‌گیرد.
دلایل تقویت روابط کره جنوبی با کشورهای آفریقایی
جمهوری کره به دلایل مختلف در حال تقویت موقعیت خود در قاره آفریقا است. نخست اینکه تجربه کره جنوبی در ساخت مدل اقتصادی پایدار، یک الگوی مثبت برای کشورهای در حال توسعه و فقیر سراسر جهان است. کشورهای آفریقایی نیز از این قاعده مستثنی نیستند؛ آنها مشتاق همکاری با کره جنوبی و بهبود شاخص‌های اجتماعی و اقتصادی خود هستند. اقتصاددانان آفریقایی در تحلیل سیاست اقتصادی جمهوری کره به اهمیت اصلاحات در سیستم آموزشی و توسعه صنایع سرمایه‌بر با الگوبرداری از این کشور تاکید دارند.
دوم، افزایش مشارکت اقتصادی در آفریقا با برنامه‌های یون سوک یول، رئیس جمهور، برای ورود به بازارهای جدید و تنوع بخشیدن به روابط اقتصادی کره جنوبی مطابقت دارد. سوم، افزایش تعامل جمهوری کره با کشورهای آفریقایی در هماهنگی کامل با ایالات متحده و همپیمانان آن است، چون هدف آنها محدود کردن همکاری چین با قاره آفریقا است.
در حال حاضر کشورهای نیجریه، آفریقای جنوبی، تانزانیا، رواندا، جمهوری آفریقای مرکزی، جمهوری دموکراتیک کنگو، نامیبیا، زامبیا و بوروندی در اولویت جمهوری کره برای همکاری در آفریقا هستند. دیدارهای دوجانبه بین نهادهای کره جنوبی و چندین کشور آفریقایی در پاییز ۲۰۲۲ افزایش یافت. برای اولین بار پس از ۱۰ سال، محمدو بوهاری، رئیس جمهور نیجریه در ۲۶ اکتبر ۲۰۲۲ برای دیدار با رئیس جمهور یون از کره جنوبی بازدید کرد. رهبران دو کشور در پایان دیدار خود از تقویت همکاری‌های اقتصادی، راه‌های تقویت امنیت شرکت‌ها و به‌ویژه مبارزه با دزدی دریایی در خلیج فارس و همکاری در صنایع دفاعی اسقبال کردند.
تجارت دوجانبه بین کره جنوبی و نیجریه در شش ماهه نخست سال جاری با ۲۰ درصد افزایش نسبت به مدت مشابه سال ۲۰۲۱ به ۱.۱ میلیارد دلار رسید. همچنین در سال گذشته نیجریه با پشت سر گذاشتن آفریقای جنوبی به بزرگترین شریک تجاری کره جنوبی در میان کشورهای آفریقایی تبدیل شد.
زمینه‌های مشارکت اقتصادی سئول با آفریقا
در اوایل نوامبر، کیم جون نایب رئیس اس‌کی اینوویشن، شرکت هلدینگ نفت و گاز کره‌ای، به عنوان فرستاده ویژه وزارت خارجه این کشور به آفریقا سفر کرد تا در مجمع تجاری به مناسبت ۳۰ سال روابط دیپلماتیک بین کره جنوبی و آفریقای جنوبی شرکت کند. همچنین او از جمهوری آفریقای مرکزی و جمهوری دموکراتیک کنگو بازدید کرد. هدف از این دیدار دعوت از کشورهای آفریقایی برای شرکت فعال در نمایشگاه بوسان در سال ۲۰۳۰ بود. نماینده کره جنوبی اعلام کرد که به دنبال فرصت‌های همکاری با این دو کشور در چارچوب جنبش جامعه جدید ( Saemaul Undong) و تجارت اس‌کی در زمینه‌های انرژی، نیمه هادی‌ها، فناوری اطلاعات، زیست پزشکی و مراقبت‌های بهداشتی در منطقه است.
یکی از ابزارهای مهم جمهوری کره در جنوب شرق آسیا و اکنون در آفریقا، اهداف توسعه پایدار مانند پروژه‌های کشاورزی بوده است. دانشمندان و مقامات کره جنوبی و آفریقا در اوایل نوامبر ۲۰۲۲ در جزیره ججوی جمهوری کره، درباره اقدامات موثر برای توسعه کشاورزی پایدار در آفریقا مذاکره کردند. لی سوک جین، مدیرعامل شرکت لیهوا، اظهار داشت که شرکت‌های کره‌ای باید ماشین آلات کشاورزی کوچک و متوسط را در آفریقا هدف قرار دهند، چون ایالات متحده و سایر کشورها بر بازار ماشین آلات بزرگ تسلط دارند.
علاوه بر این، جمهوری کره قصد دارد پروژه‌های انرژی سبز را بطوری جدی در آفریقا توسعه دهد و همکاری در اکتشاف و استخراج مواد معدنی برای تولید هیدروژن و انرژی هسته‌ای را افزایش دهد. بنابراین، روند افزایش حضور جمهوری کره در آفریقا کاملا مشهود است. سئول با تبدیل موفقیت اقتصادی خود به برند تجاری، منافع خود را در جهان از جمله از طریق همکاری با کشورهای فقیر دنبال می‌کند. تعداد فزاینده پروژه‌های سرمایه گذاری در آفریقا نه تنها فرصتی برای سود اقتصادی در بلندمدت است، بلکه زمینه بزرگی برای پروژه‌های آزمایشی فناوری سبز بوده که اثربخشی آنها هنوز با تردید مواجه است.
اگر سیاست اقتصادی خارجی رئیس جمهور کره ادامه یابد، نقش کشورهای آفریقایی در گردش تجاری این کشور پررنگ‌تر می‌شود. به باور کارشناسان کره جنوبی، این موضوع نه تنها وابستگی کره جنوبی به چین را کاهش می‌دهد، بلکه به این کشور اجازه رقابت با چین در آفریقا را می‌دهد.
منبع: ژورنال-نئو
انتهای پیام/ تجارت و دیپلماسی
