به گزارش مسیر اقتصاد جمعیت فعلی کره جنوبی حدود ۵۱ میلیون نفر است. این کشور به دلیل نرخ باروری پایین در معرض بحران پیری جمعیت قرار دارد، و تقریبا تا سال ۲۰۲۷ شاهد نرخ رشد جمعیتی مثبت خواهد بود و پس از آن نرخ رشد جمعیتی کره منفی خواهد شد. به گزارش سازمان ملی آمار کره، جمعیت این کشور در سال ۲۰۱۵ به ۵۰.۶ میلیون نفر رسیده است و انتظار می رود در سال ۲۰۳۰ به ۵۲.۲ میلیون نفر برسد.
میانگین سنی کره ای نیز ها در حال افزایش است؛ میانگین سنی این کشور هم اکنون ۴۰.۸ سال است، اما در ۲۰۴۰ میانگین سنی کره ای ها به ۵۲.۶ سال خواهد رسید. نرخ باروری پایین و طول عمر بیشتر به شدت ساختار جمعیتی این کشور را تغییر خواهد داد. نرخ باروری کره جنوبی در سال ۲۰۱۵، ۱.۲۴ بوده است.
افزایش نسبت حمایت و چالش اقتصادی پیش روی کره
هم اکنون افراد بالای ۶۵ سال، ۱۳.۱ درصد از جمعیت کره را تشکیل می دهند اما سهم این افراد از جمعیت این کشور تا ۲۰۶۰ به بیش از ۴۰ درصد خواهد رسید.
به بیان دیگر در سال ۲۰۶۰، ۱۰۰ نفر نیروی کار بین ۱۵ تا ۶۴ سال، باید منابع لازم برای ۸۰.۶ نفر بالای ۶۵ سال را تامین نمایند. در واقع نسبت حمایت بالقوه در این سال ۸۰.۶ خواهد بود. این نسبت هم اکنون ۱۷.۹ است. هم چنین آمارها نشان می دهند که خانوارهای تک نفره کره ای در حال افزایشند.
به حاشیه رفتن ازدواج علت کاهش نرخ باروری
جوانان کره ای امروزه بیشتر ازدواجشان را به تاخیر می اندازند و سالمندان بیشتری مستقل از فرزندانشان زندگی می کنند. در سال ۲۰۱۰، ۲۳.۹ درصد خانواده ها تک نفره بوده اند در حالی که این درصد در سال ۱۹۸۰، تنها ۴.۸ درصد بوده است. در سال ۱۹۸۰ یک خانواده به طور متوسط ۴.۵ عضو داشت، اما این تعداد در سال ۲۰۱۰ به ۲.۷ رسید.
در نظر بیشتر مردم کره ازدواج تنها یکی از گزینه های موجود است. در سال ۲۰۱۴ تنها ۵۶.۸ درصد از مردم معتقد بودند که ازدواج یک ضرورت است، در حالی که در سال ۲۰۰۸ همین میزان ۶۸ درصد بوده است.
هزینه ۷۰ میلیارد دلاری کره‌جنوبی برای تشویق فرزندآوری در دهه گذشته
شاخص امید به زندگی در کره افزایش قابل توجهی داشته است؛ امید به زندگی مردم کره در سال ۲۰۱۴، ۸۲.۴ سال بوده است. امید به زندگی مردان کره ای در این سال ۷۹ سال و زنان کره ای ۸۵.۵ سال بوده است. افزایش امید به زندگی در کنار فرصت های قابل توجه، می تواند تهدیدی اساسی در حوزه اقتصاد جمعیت تلقی شود.
دولت کره جنوبی یکی از سخاوتمندانه ترین نظام های تشویقی را برای فرزندآوری به اجرا درآورده است؛ سیاست هایی که در در یک دهه گذشته برای این کشور ۷۰ میلیارد دلار هزینه داشته است. عمده امتیازات اقتصادی فرزندآوری در این کشور شامل یارانه های نگهداری از کودکان، کمک های مالی برای پدرومادر های کارمند و مشوق ها یا کمک های مالی برای خانواده های پرجمعیت بوده است.
با وجود این مشوق های مالی گسترده، هنوز پیشرفتی در افزایش نرخ باروری و بهبود وضعیت جمعیتی مشاهده نشده است؛چراکه تغییر وضعیت جمعیتی یک جامعه فرایندی زمان بر و تدریجی است. به علاوه فرهنگ ضدجمعیتی که در طول سالیان دراز در چنین کشورهایی ریشه دوانده است را نمی توان با مشوق های مالی به آسانی تغییر داد.
منابع:
خبرگزاری کره تایمز yon.ir/9zIA4
پایگاه اطلاعاتی yon.ir/XrZcX ،Worldometers
سایت سیتی لَب yon.ir/Af8VU
انتهای پیام/ اقتصاد بین‌الملل
