به گزارش مسیر اقتصاد جمعیت تایلند در سال ۱۹۵۵، حدود ۲۳ میلیون نفر بود که در ۲۰۱۹ به ۶۹ میلیون نفر افزایش یافته است. در تمام این بازه نرخ رشد جمعیت این کشور با وجود کاهش قابل توجه، همواره مثبت بوده است. نرخ رشد جمعیت تایلند از ۲.۷۴ در ۱۹۵۵ به ۰.۱۸ در ۲۰۱۹ رسیده است. با این وجود براساس پیش بینی پایگاه اطلاع رسانی worldometers، نرخ رشد جمعیت این کشور در حدود سال ۲۰۲۷ به صفر و پس از آن به کمتر از صفر خواهدرسید تا حدی که در ۲۰۵۰ جمعیت تایلند نرخ رشد ۰.۵- را تجربه خواهدنمود.
پیری جمعیت در کمین تایلند
میانگین سنی مردم تایلند در سال ۱۹۵۵، تنها کمتر از ۱۹ سال بوده و با این حساب تایلند یکی از جوان ترین کشورها محسوب می شده است. میانگین سنی تایلندی ها با افزایشی پایدار، در سال ۲۰۱۹ به بیش از ۳۸ سال رسیده است. پیش بینی می شود تا ۲۰۵۰ این میزان به ۴۹.۲ سال برسد.
نرخ باروری این کشور از ۱۹۵۵ تا کنون همواره سیر کاهشی داشته و از ۶.۱۴ به ۱.۵۲ رسیده است. پیش بینی می شود این میزان تا ۲۰۲۵ به ۱.۴۱ برسد و در سال ۲۰۵۰ به ۱.۵۹ افزایش یابد.
با توجه به نرخ باروری کنونی این کشور که همچنان کمتر از حد جانشینی است، پیش بینی می شود روند پیری جمعیت نیز در آن ادامه یابد. میانگین سنی ۴۹.۲ سال تایلند را به یکی از سالمند ترین کشورهای جهان تبدیل خواهدکرد و موجب صدمات جبران ناپذیری برای شرایط اقتصادی، سیاسی و فرهنگی آن خواهدشد.
سیاست‌های جمعیتی تایلند، از کنترل جمعیت تا تشویق به فرزندآوری
سیاست های جمعیتی تایلند به سه بخش تقسیم می شود:
- بخش اول بین سال های ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۶ که با هدف کاهش نرخ رشد جمعیت و با شعار «فرزند بیشتر، زندگی فقیرانه تر» انجام می شد. این سیاست ها با محوریت تشویق خانواده ها به کنترل داوطلبانه تعداد فرزندان انجام می شد. این بخش از سیاست ها با پویش ها و امتیازات مالی برای تشویق مردم به کاهش نرخ باروری انجام می شد. این سیاست ها موفقیت های قابل توجهی در کنترل جمعیت داشته اند.
- پس از موفقیت بخش اول سیاست ها، بخش دوم آن ها بر حفظ نرخ باروری در حد جانشینی متمرکز شدند. این سیاست ها عمدتا در مناطقی از تایلند که نرخ باروری کمتر یا مساوی با حد جانشینی داشتند، اجرا می شد. اما به تدریج در سایر مناطق این کشور نیز ادامه یافت. در واقع این بخش از سیاست ها حاصل تغییری قابل توجه در رویکرد‌های جمعیتی این کشور بود؛ اما به دلیل نبود نقشه اقدام و قواعد مشخص، تاثیر لازم را بر نرخ باروری نداشت تا جایی که در سال ۲۰۱۱ نرخ باروری تایلند به ۱.۵ رسید.
- بخش سوم سیاست ها از سال ۲۰۱۱ با هدف جلوگیری از کاهش نرخ باروری بیش از حد موجود، و از طریق ترویج فرزندآوری در میان زوج ها، فراهم نمودن مشوق های مالی فرزندآوری و مشوق های رفاهی مرتبط با فرزندان اجرا شدند.
تحول بنیادین سیاست‌های جمعیتی، اقدامی که دیر انجام شد
بخش اول سیاست های جمعیتی که بر کاهش نرخ رشد جمعیت متمرکز بود، تحت تاثیر پارادایمی بین المللی انجام می شد. با این حال، در بخش دوم سیاست ها که بر حفظ نرخ باروری متمرکز بود، موفقیت مشخصی در حوزه بین المللی رخ نداد و در داخل کشور نیز برنامه قابل توجهی برای حفظ نرخ باروری وجود نداشت.
چالش امروز تایلند این است که بتواند وضعیت جمعیتی خود را به واسطه سیاست های افزاینده نرخ باروری معکوس نماید؛ درست شبیه بسیاری کشورهای دیگر که نرخ باروری کمی دارند و در معرض پیری جمعیت و کاهش جمعیت قرار گرفته اند.
منابع:
پایگاه اطلاعاتی yon.ir/BoIXH ،worldometers
سایت yon.ir/shdq1 ،Health info
انتهای پیام/ اقتصاد بین‌الملل
