به گزارش مسیر اقتصاد کشور فنلاند با جمعیت ۵.۵ میلیون نفری، رتبه ۱۱۶ را از نظر جمعیتی در جهان داراست. این کشور بر خلاف بسیاری کشورهای دیگر حتی در سال ۱۹۵۵ نیز نرخ باروری چندان زیادی نداشته و نرخ باروری آن حدود ۳ بوده است. از طرفی رفته رفته این میزان دچار کاهش شده و در سال ۲۰۱۵ به ۱.۷۷ رسیده و از ۲۰۱۵ تاکنون تقریبا ثابت مانده است.
به علاوه میانگین سنی مردم فنلاند در سال ۱۹۵۵، ۲۸ سال بوده که با افزایشی چشمگیر در سال ۲۰۱۹ به بیش از ۴۲ سال رسیده است. پایگاه اطلاعاتی worldometers پیش بینی می کند جمعیت این کشور تا سال ۲۰۵۰ افزایشی جزئی داشته باشد و حدود ۳۰۰هزار نفر رشد کند و از طرفی نرخ باروری آن در همین زمان به ۱.۸۲ خواهد رسید که با وجود افزایش، همچنان کمتر از حد جانشینی خواهد بود. بر اساس این پیش بینی، میانگین سنی در این کشور در سال ۲۰۵۰ نزدیک به ۴۵ سال بوده که نشان از بحران جدی پیری جمعیت در فنلاند دارد.
ارائه کمک نقدی به والدین برای نگهداری و تربیت کودکان در فنلاند
از این رو مسئولین فنلاند اقداماتی را برای توقف روند خطرناک پیری جمعیت در دستور کار قرار داده اند. سابقه سیاست های جمعیتی در فنلاند به سال ۱۹۴۷ باز می گردد. در آن زمان برای اولین بار کمک هزینه هایی به برخی خانواده ها اعطا شد. در دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ بیشتر سیاست های فنلاند معطوف به بیمه های درمانی و بازنشستگی بود.
در دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ با گسترش حضور زنان در بازار کار، دولت فنلاند اولین تدابیر را برای بهبود کمیت و کیفیت خدمات مراقبت از کودکان اندیشید. این اقدامات با وجود برخی ابعاد مثبت، نگرانی طرفداران خانواده و تربیت کودکان توسط مادران را برانگیخت. به علاوه، این خدمات هزینه های سنگینی را به دولت تحمیل می کرد. در آن زمان مراقبت از کودکان برای همه مردم رایگان بوده و با هزینه شهرداری ها انجام می شد. با این وجود بسیاری از شهرداری ها و مسئولین شهرها برای خانواده هایی که از خدمات مراقبت از کودکان استفاده نمی کردند، کمک هزینه هایی را در نظر می گرفتند. لذا خانواده ها می توانستند بین استفاده از خدمات رایگان مراقبت از کودکان یا دریافت مستقیم کمک های مالی برای نگهداری از فرزندان خود انتخاب نمایند.
مرخصی پدران، مادران و مرخصی ویژه والدین
فنلاند آخرین کشوری بود که سیستم کمک های فرزندآوری را به راه انداخت. مرخصی زایمان از سال ۱۹۲۲ در بخشی از قانون کار گنجانده شده بود اما در مدت مرخصی، زنان با مشکل نداشتن درآمد مواجه می شدند. تا ۱۹۷۸ عملا مرخصی فرزند آوری برای پدران وجود نداشت. در این سال مرخصی دو هفته ای برای پدران پایه گذاری شد که به تصمیم مادران بستگی داشت و مادران به دلخواه می توانستند دو هفته از مرخصی خود را به پدران اختصاص دهند. در ۲۰۰۳ مرخصی یک ماهه مستقل از مادر به پدران اعطا شده و در ۲۰۱۳ این مرخصی به ۹ هفته افزایش یافت.
هم اکنون مرخصی های فرزندآوری در فنلاند شامل مرخصی پدران، مرخصی مادران و مرخصی پدر و مادر می شود.
- مرخصی مادران شامل ۱۰۵ روز کاری (تقریبا ۵ هفته قبل و ۱۳ هفته بعد از تولد نوزاد) همراه با پرداخت کمک هزینه باروری به آن ها است.
- مرخصی پدران حداکثر ۹ هفته است اما در صورتی که مادر کمک هزینه های باروری را دریافت نماید، پدر تنها مجاز به استفاده از ۳ هفته مرخصی است.
- مرخصی پدر و مادر ۱۵۸ روز کاری (تقریبا ۲۶ هفته) است که به دلخواه پدر و مادر میان آن ها تقسیم می شود و اگر پدر و مادر در این مدت به طور پاره وقت کار کنند، هرکدام از بخشی از کمک های فرزند آوری بهره مند خواهند شد.
انواع کمک هزینه های خانواده ها
کمک های خانواده ها به چهار بخش تخفیف های مالیاتی، مزایای باروری، کمک هزینه کودک و کمک هزینه مسکن تقسیم می شود.
از سال ۱۹۴۸ تا کنون همه خانواده ها از مزایای باروری بهره مند می شوند. این مزایا می تواند به صورت بسته حمایتی کودک شامل لباس، رختخواب، پوشک و محصولات مراقبت از کودک باشد یا به صورت کمک نقدی ۱۴۰ یورویی پرداخت شود.
کمک هزینه های کودک از ۱۹۴۹ بنا نهاده شده بود اما در ۱۹۶۲ این کمک ها افزایش یافته و به صورت تصاعدی از فرزند اول به بعد افزایش می یابد.
در سال ۱۹۹۴ تخفیف های مالیاتی لغو شده و در عوض کمک هزینه های کودک افزایش یافت.
کمک هزینه مسکن در فنلاند از ۱۹۴۰تا ۱۹۶۰ تنها با خانواده های کم درآمد با فرزندان زیاد اعطا می شد اما از ۱۹۸۷ به بعد، شامل همه خانوارهای کم درآمد گردیده اما مقدار آن به نسبت تعداد خانوار معین می شود.
قوانین ازدواج در فنلاند
اصلی ترین قانون ازدواج در فنلاند در سال ۱۹۲۹ تدوین شده است. در این کشور دولت دخالت چندانی در ازدواج افراد نکرده و ازدواج ها که در کلیسا انجام می شوند، تنها از نظر موانع قانونی مانند رابطه رسمی طرفین با شخص دیگر و وجود رابطه نزدیک خانوادگی بررسی می شوند.
براساس قانون مصوب سال ۲۰۰۱، ازدواج افراد هم جنس نیز می تواند به ثبت قانونی برسد. از منظر جمعیت شناسی، قانون ازدواج همجنس گرایان را می توان از مهم ترین دلایل کاهش فرزندآوری و رشد جمعیت در جوامع اروپایی از جمله فنلاند دانست. براساس شواهد موجود، در جوامع آسیایی و خاور میانه با وجود عدم اتخاذ سیاست های لازم برای تشویق مردم به فرزندآوری، به علت فرهنگ متفاوت مردم با اروپاییان، کانون خانواده در این کشورها جایگاه باثبات تری داشته و بحران هایی به شدت اروپا در این کشورها، به ندرت مشاهده می شود.
منابع:
پایگاه اطلاعاتی yon.ir/YKgUb، worldometers
سایت یابنده و آرشیو منابع جمعیت اروپا، yon.ir/VnCu0
انتهای پیام/ اقتصاد بین‌الملل
