مسیر اقتصاد/ ملت ایران طی ماه های اخیر بیش از هر زمان دیگری، آثار جنگ اقتصادی را در زندگی خود درک کرده است و بر همگان محرز شده است که هم اکنون، کشور در شرایط جنگ اقتصادی قرار دارد.
این شرایط، نیازمند تدابیری است که باید هرچه سریعتر در دستور کار قرار گیرد تا جمهوری اسلامی ایران بتواند بار دیگر، از این کارزار نیز با سربلندی خارج شود. اقتصاد باید مقاوم شود و این نیازمند اقداماتی راهبردی است که باید توسط دستگاه های اجرایی و قانونی کشور، هرچه سریعتر در دستور کار قرار گیرد.
هیچ بن بستی پیش روی کشور وجود ندارد و در صورتی که این اقدامات که تنها بخشی از مسیرهای پیش روی ملت ایران است، در دستور کار قرار گیرد، پیروزی در جنگ اقتصادی به حول و قوه الهی قطعی و حتمی است.
در ادامه این راهکارها در ۵ محور تشریح می شود:
هدایت نقدینگی به سمت پروژه های عمرانی
اقدام اول هدایت نقدینگی است؛ در این راستا، ضروریست سازوکارهایی ایجاد شود که مردم سرمایه های خود را وارد فعالیت‌های مولد اقتصادی نمایند. چرا پروژه های بزرگی مانند پروژه های عمرانی، که سوددهی قابل توجهی نیز پس از راه اندازی می توانند داشته باشند، باید معطّل بودجه دولت باشد؟ آن هم زمانی که سرمایه های فراوانی در کشور و نزدم مردم وجود دارد.
سهام بخش قابل توجهی از ۶۰۰ هزار میلیارد تومان پروژه عمرانی، که با بودجه دولت امکان تکمیل آن وجود ندارد، می‌تواند در قالب صندوق های پروژه به مردم واگذار شود و مردم با خرید این سهام، در سودآوری و مالکیت پروژه دخیل شوند. به این ترتیب هم اقتصاد مردمی می شود، هم پروژه های مولد از رکود و توقف خارج می شود و هم زیرساخت های کشور تکمیل می گردد. این راهکار به یک معنا، اصلاح ساختاری بودجه نیز می‌باشد و بیش از ۳۰ درصد از حجم بودجه سالانه می کاهد.
جلوگیری از سوداگری با حذف نرخ سود کوتاه مدت و اخذ مالیات بر عایدی سرمایه
اقدام دوم جلوگیری از سوداگری است؛ یعنی جلوگیری از فعالیت هایی که مانع رونق تولید و هدایت نقدینگی به سمت فعالیت های مولد می شود؛ در این زمینه دو اقدام باید در دستور کار قرار گیرد. اقدام اول در این محور اینکه لازم است سود سپرده های کوتاه مدت و کمتر از ۶ ماه بانک ها، که زمینه را برای سفته بازی فراهم می کند، صفر شود؛ چرا باید عده ای پول خود را در بانک نگه دارند، سود آن را دریافت کنند و بلافاصله با مشاهده فرصت های کسب سود بیشتر در بازارهایی مثل سکه و ارز، وارد آن بازارها شوند و موجب نوسان اقتصادی گردند؟ هیچ کجای دنیا چنین وضعیتی وجود ندارد.
اقدام دوم در این راستا نیز اینکه باید از فعالیت های سوداگرانه مالیات اخذ شود؛ مهمترین ظهور و بروز این فعالیت ها در بازار مسکن است؛ سوداگرای در بخش مسکن فاصله مردم با خرید این کالای حیاتی را بیش از پیش کرده است و باید از آن جلوگیری شود. با اخذ مالیات بر عایدی سرمایه مانند ۱۱۰ کشور جهان، فعالیت های سوداگرانه در بازار مسکن کاهش می یابد و قیمت در این بازار کنترل خواهد شد. طرح مالیات بر عایدی سرمایه با تلاش کارشناسان در یک فرآیند دو ساله آماده شده و هم اکنون در کمیسیون اقتصادی مجلس قرار دارد و منتظر تصمیم این کمیسیون است.
پایان خام فروشی نفت با توسعه پتروپالایشگاه ها
اقدام سوم بحث خلق ارزش از نفت است؛ همگان از لزوم پایان خام فروشی صحبت می کنند، اما کمتر به راهکار عملی آن اشاره می شود. راهکار عملی مقابله با خام فروشی به گونه ای که تحریم ها نیز بی اثر شود، توسعه پتروپالایشگاه‌ها است. در روزهای اخیر شاهد آن بوده‌ایم که دشمن با هدف صفر شدن صادرات نفت ایران، که البته هرگز محقق نخواهد شد، فشارها علیه کشور را تشدید کرده است. افزایش ظرفیت فرآورش نفت و میعانات گازی با بهره گیری از ظرفیت‌های داخلی، این هربه دشمن را بی اثر می کند.
با تبدیل نفت خام به فرآورده، می‌توان سهم مناسبی از بازار منطقه‌ای فرآورده‌های نفتی را بدست آورد، که علاوه بر بی‌اثر کردن تحریم‌های نفتی، باعث کاهش خام فروشی نفت نیز می‌شود و همچنین می‌تواند ثمرات قابل توجهی در حوزه‌های دیپلماسی، اقتصاد و صنعت داشته باشد. لازم به ذکر است که هم اکنون طرح «افزایش ظرفیت پالايشگاه‌های ميعانات گازی و نفت خام با استفاده از سرمايه‌گذاری مردمی» در نوبت بررسی صحن علنی مجلس شورای اسلامی قرار دارد و ضروری است در تصویب آن تسریع شود.
مقاوم سازی نظام ارزی کشور با استفاده از پیام رسان های جایگزین سوئیفت
اقدام چهارم مقاوم سازی نظام ارزی کشور است؛ در جنگ اقتصادی که آمریکا علیه ایران آغاز کرده است، سوئیفت ابزار شناسایی برای اتاق جنگ این کشور است. این به چه معناست؟ به این معنا که آمریکا و وزارت خزانه داری آن به عنوان اتاق جنگ اقتصادی این کشور علیه ایران، از طریق سوئیفت تمام شریان های اقتصادی، تجاری و بانکی کشور با دیگر کشورهای جهان را شناسایی می کند و بدین وسیله به راحتی می تواند ایران را تحت شدیدترین تحریم های اقتصادی قرار دهد و مبادلات کشور با طرف های تجاری را قفل نماید.
چرا آمریکا به راحتی شرکای خرد و کلان اقتصادی کشور را شناسایی می کند؟ چگونه وزارت خزانه داری این کشور کشورهای منتخب را جهت مذاکره علیه ایران تعیین می کند؟ شرکت های بزرگ که در پروژه های مختلف با ایران همکاری می کنند، چگونه توسط آمریکا رصد می شوند و این کشور از ریز مبادلات آنها مطلع می گردد؟
ابزاری که در همه این اقدامات به امریکا کمک کرده و می کند، سوئیفت است. بانک مرکزی باید به این سمت حرکت نماید که دیگر هیچ یک از مبادلات مالی کشور را از طریق سیستم سوئیفت مخابره نکند تا امکان رصد و شناسایی تبادلات مالی ایران و جاسوسی آمریکا از آن از بین برود؛ در این زمینه می توان مانند کشورهایی همچون چین و روسیه، از پیام رسان های موازی و حتی داخلی استفاده کرد و مانعی در این زمینه وجود ندارد. البته پازل سوئیفت با FATF تکمیل می شود و باید از پیوستن به این نظام استعماری بین المللی نیز پرهیز شود.
تحول در نظام بانکی با توسعه بانکداری قرض الحسنه
اقدام پنجم تحول در نظام بانکی است؛ اما نقطه شروع این تحول که منجر به رونق تولید و تقویت جبهه اقتصادی کشور در این جنگ می شود، کجاست؟ سودهای بانکی، تولید را با بیشترین فشارها مواجه کرده است. وقتی بانک به سپرده ها ۲۵ درصد و بیشتر سود می دهند، کدام صاحب سرمایه ای، به جز کسانی که پیشرفت کشور و تولید برایشان مهم است و البته کم هم نیستند، به سمت تولید و سختی های آن می رود؟ کدام تولیدکننده می تواند با نرخ ۳۰ درصد و بیشتر تسهیلات بگیرد و آن را از محل سود تولید بازپرداخت نماید؟
مشخص است که در چنین نظام بانکی، فعالیت های غیرتولیدی و غیرمولد که سودهای کلان و بادآورده دارد، مخاطب اصلی تسهیلات بانکی شده و رشد می کنند. آیا نمی توان نظام بانکی کشور را به سمت بانکداری قرض الحسنه سوق داد و سود را حذف نمود؟ مگر نه اینکه بانک های قرض الحسنه طی سال های اخیر با استقبال عمومی مردم مواجه شده اند و روز به روز در حال رشد هستند؟
پیشنهاد عملی در این زمینه، استفاده از فرصت ادغام بانک های نهاهای نظامی در بانک سپه برای آغاز تحول در نظام بانکی است. بر اساس مطالعات کارشناسی صورت گرفته، این امکان وجود دارد که بانک جدید با الگوی «قرض الحسنه» تحت عنوان «بانک قرض الحسنه سپه» به فعالیت خود ادامه دهد و زمینه ساز حذف سودهای نجومی و بعضا ربوی از نظام بانکی گردد. این اقدام اگر با مدیریت هوشمندانه انجام شود، به دومینوی رقابت بر سر سود بیشتر بین بانک ها پایان خواهد داد و بهترین هدیه به تولیدکنندگان در سال رونق تولید خواهد بود.
انتهای پیام/ دولت و حاکمیت
