به گزارش مسیر اقتصاد در طول سال های اخیر سازمان تجارت جهانی در تحقق اهداف تعیین شده در رهبری نظام تجارت بین الملل، ناموفق بوده است. این مسئله موجب شده است بسیاری از کشورهای جهان از ضرورت تغییر در ساختار تجارت جهانی سخن به میان آورند.
اکنون سازمان تجارت جهانی با تهدید هایی همچون عدم دستیابی به توافق جدید تجاری در طول نزدیک به دو دهه اخیر، عدم توانمندی در الزام کشورها به اجرای قوانین، عملکرد ناموفق نهاد داوری و در نهایت تعطیلی نهاد داوری این سازمان درپی جلوگیری از اضافه شدن قاضی جدید از سوی آمریکا، مواجه است.
به همین دلیل بسیاری از تحلیلگران بین المللی معتقدند سازمان تجارت جهانی، دست کم با ساختار کنونی، آخرین روزهای خود را سپری می کند.
صف آرایی جدید در عرصه تجارت بین الملل
در ساختار کنونی تجارت بین الملل، سازمان تجارت جهانی نقشی محوری دارد و در عمل تصمیم گیری های کلان این عرصه و هر نوع توافق تجاری در این سازمان مطرح می شود و از سوی کشورهای عضو مورد بحث قرار می گیرد.
اما با فرارسیدن پایان کار سازمان تجارت جهانی، در عمل صف آرایی عرصه تجارت جهانی دستخوش تغییر خواهد شد.
افزایش تعرفه های گمرکی گریز ناپذیر است
اما به طور قطع پایان کار سازمان تجارت جهانی، به معنی افزایش قابل توجه تعرفه های گمرکی و دیگر محدودیت های تجاری از سوی بسیاری از کشورهای جهان خواهد بود؛ چراکه در بی نظمی جدید، کشوری که تعرفه های خود را افزایش ندهد، در عمل واردات محصولات دیگر کشورها به بازار خود را تسهیل کرده است، درحالیکه از این موهبت از سوی دیگر کشورها محروم می ماند.
بنابراین انتظار می رود بعد از پایان کار سازمان تجارت جهانی تا زمان دستیابی به تعادل جدید، جنگ های تعرفه ای از سوی کشورهای جهان در دستور کار قرار بگیرد.
بلوک های منطقه‌ای جایگزین سازمان تجارت جهانی می‌شوند
پس از آن انتظار می رود بلوک های تجاری منطقه ای در آمریکا، اروپا، آسیا و دیگر نقاط جهان جایگزین نظام یکپارچه تجارت جهانی شود، که اکنون بر جهان حاکم است؛ چراکه شکل دهی به یک نظام جهانی جدید، که مورد توافق همه کشورها باشد، به آسانی امکان پذیر نخواهد بود.
در حال حاضر اقتصادهای مناطق مختلف در جهان، با همکاری یکدیگر زنجیره های تولید منطقه ای را شکل داده اند. به همین دلیل کشورهای هرکدام از مناطق تلاش خواهند کرد، حتی بدون وجود سازمان تجارت جهانی، از طریق انعقاد توافقات تجاری دوجانبه و چندجانبه منعقد نمایند تا بتوانند همچنان زنجیره های تولید منطقه ای خود را حفظ کنند.
توافقات تجاری دوجانبه و منطقه ای تنها راهکار کاهش موانع تجاری
اما انتظار نمی رود در کوتاه مدت تعرفه های تجاری کشورها، برای کشورهایی که در خارج از مناطق خود قرار دارند، به مقادیر پایین کنونی نزدیک شود. در واقع در تعادل جدید تنها راه کاهش تعرفه های تجاری، انعقاد توافقات تجاری دوجانبه و یا منطقه ای خواهد بود.
انعقاد توافق تجاری دوجانبه و منطقه ای، به دلیل کمتر بودن طرف های مذاکره و همچنین همگرایی بیشتر کشورها در یک منطقه، به مراتب ساده تر از شکل دهی به یک توافق تجاری بین المللی است. بنابراین انتظار می رود در تعادل جدید توافقات تجاری دوجانبه و منطقه ای بیشترین نقش را در تسهیل تجارت بین کشورهای جهان ایفا نماید.
منبع: پایگاه تحلیلی بارونز yon.ir/XVcot
انتهای پیام/ اقتصاد بین الملل
