۰۲ آذر ۱۴۰۳

رهبر معظّم انقلاب: علاج برون رفت از مشکلات کشور «اقتصاد مقاومتی» است.

شناسه: ۷۷۴۱۸ ۱۹ دی ۱۳۹۷ - ۱۲:۵۴ دسته: انرژی کارشناس: مرتضی قربانی
۰

تحولات صنعت نفت در دوره های اخیر، آینده صادرات طلای سیاه را در هاله ای از ابهام قرار داده است. کاهش همزمان تقاضا و قیمت جهانی نفت، کشورهای صادرکننده مانند کویت را بر آن داشته است تا توجه ویژه ای به صنایع پایین دستی داشته باشند. ورود به بخش های پایین دستی، موجب می شود کشورهای نفتی بتوانند سهم بیشتری از ارزش افزوده تولید فرآورده‌های نفتی داشته باشند؛ سهمی که اکنون به کشورهای صنعتی واردکننده نفت اختصاص دارد.

به گزارش مسیر اقتصاد کویت در جست و جوی جایگزینی برای درآمدهای نفتی است و توسعه صنعت پالایش و پتروشیمی یکی از مسیرهایی است که مورد توجه مسئولین این کشور قرار گرفته است.

بر اساس آمار کویت دارای بیش از ۹۰ میلیارد بشکه نفت زیرزمینی است که اکثر آن ها با هزینه کمتر از ۱۰ دلار برای هر بشکه، قابل استخراج است. علاوه بر آن باید گفت عملیات پالایش در اروپا و آسیا با مشارکت داخلی و خارجی انجام می شود و سود چندجانبه دارد که پوشش کلی و سرمایه گذاری های نفتی در آن قابل توجه است و هنوز شانس بیشتری برای رشد این صنعت وجود دارد.

با این وجود، باید در نظر گرفت که صرفا وابستگی به یک محصول در طولانی مدت، چشم انداز اقتصادی سالم و موفقی ندارد؛ پیشرفت های فعلی و آینده انرژی های جایگزین، می تواند وضعیت صنعت نفت در هر بخش را تهدید کند. بنابراین، به جای وابستگی بیش از ۹۰ درصدی به درآمدهای نفتی لازم است به اطراف نگاه کرد و منبع درآمد جدید را پیدا کرد.

کویت در مسیر بهره برداری از صنایع پایین دستی نفت

کارشناسان معتقدند کویت باید منابع نفتی خود را بهینه سازی کند و مطمئن شود که در هر زمینه ای که می تواند درآمد نفت را به حداکثر رسانده و غنی سازی نماید، وارد شود. نه تنها در صنعت پالایش نفت خام، بلکه باید محصولات نفتی برای بازارهای رقابتی و با ارزش افزوده را تولید کند.

کویت تا امروز سرمایه گذاری در صنعت محصولات پتروشیمی را از دست داده است در حالی که درآمد این کشور از تجارت صنایع پایین دستی و فروش آن در خارج از کشور باید به حداکثر برسد.

توجه به صنایع پایین دستی نفت، آماده کردن زمینه برای مواجهه با آینده صنعت نفت است تا بازار محصولات با ارزش افزوده بالا را از دست نرود؛ چرا که پتروشیمی، آینده صنعت نفت است و کویت قصد دارد بخشی از آن باشد.

با این حال، کویت نمی تواند این صنعت را به تنهایی مدیریت کند و باید شرکای خارجی داشته باشد؛ که البته طرف های خارجی تمایلی به پذیرش تفاهم نامه و همکاری ندارند.

سود سرشار در فرآورده های نفتی برای کشورهای صنعتی

کویت باید در میان بزرگان این تجارت باشد. این کشور باید از بخش های پتروشیمی هند، کره و چینی دعوت کند تا در این سرمایه گذاری جدید شرکت کنند و درآمدهای نفتی را به حداکثر برسانند؛ همانگونه که در وطن خود با این رویه پیش می روند.

این کشورها نفت را وارد می کنند و با انجام عملیات مختلف بر روی نفت، آن را به صورت مواد پلاستیکی و شیمیایی به کشورهای نفتی می فروشند و درآمد خالصی از ۵۰ دلار تا ۶۰ دلار برای هر بشکه نفت به دست می آورند. به عبارت دیگر، آن ها به راحتی نفت ۶۰ دلاری را از کویت می خرند و به بیش از ۲۰۰ درصد بازده سرمایه گذاری تبدیل می کنند. این ارزش افزوده می تواند برای کشورهای نفتی همچون جذاب باشد و آن ها را نیز می توانند در این کسب و کار وارد شوند.

افزایش سود کسب و کار در صنعت فرآورده های نفتی

البته، توجه به صنایع پایین دستی جایگزینی برای صنعت نفت نیست، اما کسب و کار جدید آن با سود سرشار می تواند برای کویت سودمند باشد، به خصوص اینکه علیرغم پایین آمدن قیمت نفت، تقاضا برای آن نیز کاهش یافته است.

سرمایه گذاری در صنایع پایین دستی نفت مثل محصولات پتروشیمی، با استفاده کامل از نفت و تکمیل زنجیره ارزش، می تواند یک سرمایه گذاری مطمئن و پایدار باشد.

منبع: کویت دیلی نیوز yon.ir/bp4w4

انتهای پیام/ نفت و انرژی



جهت احترام به مخاطبان فرهیخته، نظرات بدون بازبینی منتشر می شود. لطفا نظرات خود را جهت تعميق و گسترش بحث ارائه نمایید. نظرات حاوی توهين، افترا و تهمت به ديگران پاک می شود.