به گزارش مسیر اقتصاد در گزارش قبلی بیان شد که سیاست صنعتی بسیاری از کشورهای توسعه یافته و پیشرفته، تجمیع و ادغام بنگاه ها در قالب شرکت های بزرگ به منظور بهره گیری از اقتصاد مقیاس بوده است.
در این گزارش اقدامات دولت کره جنوبی به منظور تجمیع بنگاه ها و استفاده از صرفه های مقیاس بررسی می شود. کره جنوبی یکی از کشورهای در حال توسعه جهان محسوب می شود. اقتصاد این کشور در رتبه دوازدهم بزرگترین اقتصادهای جهان قرار دارد. این کشور از سال ۱۹۶۲ در طول چهار دهه، نرخ رشد اقتصادی سالانه بین ۵ تا ۱۱ درصد را به ثبت رسانده و در حد فاصل سالهای ۱۹۵۵ تا ۱۹۸۵ تولید ناخالص ملی خود را ۲ برابر کرده است.
یکی از علل موفقیت برنامه ریزی اقتصادی در کره جنوبی را می توان سیاست ادغام بنگاه ها دانست. بدین ترتیب که در دو دهه آخر قرن بیستم، متناسب با شرایط و زیرساخت های اقتصادی، سیاست گذاران این کشور یکی از اولویت های اقتصادی کره را حمایت از شکل گیری بنگاه های بزرگی که توان رقابت در بازارهای بین المللی و صادرات به سایر نقاط جهان به منظور کسب درآمد و ارزآوری را داشته باشند، نهادند.
تجربه مدیریت کره در دهه ۷۰ و ۸۰ حاکی از آن است که دولتمردان این کشور همواره سیاست های مشخصی برای بهره گیری از اقتصاد مقیاس اتخاذ کرده اند. دولتمردان این کشور با سیاست کنترل مجوزهای ورود و فعالیت و اعطای اعتبارات یارانه ای با نظارت قوی، توانستند تا زمینه ورود بنگاه های بزرگ را در بخش های مختلف صنعتی فراهم کنند. علاوه بر این دولت کره جنوبی همواره به دنبال ایجاد تعامل نزدیک بین بنگاه ها و بخش خصوصی بوده است.
سیاستگذاری هوشمندانه برای تشکیل بنگاه های بزرگ در کره جنوبی
سیاستگذاران کره ای در سال های توسعه این کشور قوانین هوشمندانه ای به منظور ادغام شرکتها وضع نموده اند؛ که از جمله آنها می توان به ماده ۷ قانون تنظیم انحصارات و تجارت منصفانه اشاره کرد.
در این قانون، ضابطه کلی جهت تشخیص مجاز بودن ترکیب بنگاه ها تعیین شده است. در واقع ضابطه این مقرره بدین صورت است که همزمان با تشویق بنگاه ها به ادغام، از زیاده خواهی بنگاه هایی که به دنبال محدود شدن رقابت در بازار هستند، جلوگیری می نماید.
اما دولت کره جنوبی در بازارهایی که واردات گسترده صورت می گیرد و یا واردات درصد بیشتری از بازار را در اختیار دارد، امکان ترکیب بنگاه ها را کاهش داده و رقابت را به طور اساسی محدود کرده است.
تشکیل بنگاه های بزرگ با هدف بهبود صادرات
طبق بررسی های انجام شده در صورتیکه صادرات، بخش بزرگ قابل توجهی از فروش را در اختیار داشته باشد و رقابت جدی نیز در بازارهای بین المللی وجود داشته باشد، ادغام بنگاه ها منجر به افزایش صادرات می شود.
در واقع ادغام بنگاه ها موجب می شود تا تولیدات صنایع مختلف از صرفه های مقیاس برخوردار شوند و توانایی رقابت پذیری در بازارهای مطرح جهانی را داشته باشند. بر این اساس، کره جنوبی با حمایت از تشکیل بنگاه های بزرگ داخلی و افزایش قدرت رقابت مندی آنها در عرصه های بین المللی از ادغام و تملک شرکت های صنعتی حمایت کرده است.
در دهه ۱۹۸۰، به دلیل فقر منابع طبیعی و معدنی، تراکم بالای جمعیت و انباشت کم سرمایه، دولت کره چاره کار را در رسیدن به صرفه های مقیاس به منظور تقویت قدرت رقابت بین المللی و افزایش صادرات دید. بنابراین سیاست حمایت از شکل گیری شرکتهای بزرگ به یکی از اولویت های برنامه توسعه اقتصادی کره تبدیل شد و بر مبنای همین رویکرد بود که نسبت به ادغام شرکت های داخلی با وجود آنکه ممکن بود بازارهای ملی را به سمت انحصار سوق دهند، سخت گیری کمتری روا داشته شد.
دولت کره برای تشویق شرکت های کوچک به ادغام، سیاست های تشویقی نظیر معافیت های مالیاتی در نظر گرفت. همچنین دولت این کشور، در این برهه از قانون ضد انحصار چشم پوشی کرد.
منبع:
جی اف تی سی http://yon.ir/lpQ4e
ویپو http://yon.ir/rjh2m
اپن اسکولارشیپ http://yon.ir/ZWoHZ
تجربه کشورها در ادغام بنگاه های صنعتی موسسه پژوهش بازرگانی http://yon.ir/HMEu4
انتهای پیام/ تولید و اشتغال
