به گزارش مسیر اقتصاد چین روند بین المللی سازی یوآن در دهه گذشته را افزایش داده است. رشد اقتصادی و جهانی شدن سریع این کشور در دهه های اخیر نیز موجب شده افزایش تأثیرات این کشور بر اقتصاد بین المللی شده است.
گام های چین برای بین المللی کردن یوآن
از آنجایی که کشور چین نسبت به هر کشور در حال توسعه دیگری پیش افتاده است و با فاصله زیادی نسبت به آن ها، دومین اقتصاد جهانی است، لذا بین المللی شدن یوآن یک موضوع با اهمیت برای سیاستمداران کشور است.
بین المللی شدن یوآن به گسترش نقش این ارز در نظام پولی بین المللی و افزایش وزن آن در معاملات حساب جاری(مبادلات تجاری)، معاملات حساب سرمایه (نقل و اتقالات سرمایه) و ذخایر خارجی کمک می کند.
برخی از جایگاه تردید، هنوز معتقدند که یوآن با موقعیت امن بین المللی فاصله دارد و به عنوان یک ارز ذخیره بین المللی در دهه گذشته تنها مقدار کمی از کشش را به دست آورده است. علاوه بر این یوآن هنوز یک ارز به طور کامل قابل تبدیل نیست که یکی از عوامل مهم برای اعتماد اقتصادی است.
بنابراین سیاستگذاران چینی گام های تدریجی در جهت تبدیل یوآن به یکی از ارزهای اصلی بین المللی جهت ذخیره را برداشته اند.
حرکت چین به سمت پیمان های پولی جهت کاهش ریسک های استفاده از دلار
سیاستگذاران چینی اقدامات پیوسته و ویژه ای را برای تبدیل یوآن به عنوان یک وسیله ارزی برای پرداخت های تجاری و کاهش ریسک های سرمایه گذاری دلار و تأمین این ارز انجام داده اند. چین این اقدامات را با امضای پیمان های پولی دوجانبه با بیش از ۳۰ کشور جهان پیش برده است.
از آنجایی که سهم چین در صادرات بین المللی ۱۳ درصد و سهم آن در تجارت با شرکای آسیایی ۵۰ درصد است، به کار بردن یوآن در جریان های پرداختی نه تنها به کاهش هزینه های تجاری کمک کرده است، بلکه جایگاه یوآن به عنوان ارز اصلی را نیز افزایش می دهد.
استفاده هند از پیمان های پولی جهت در امان ماندن از شوک های ارزی
ملاحظات جغرافیایی-سیاسی، هند را تحت فشار قرار داده است تا گزینه بین المللی کردن روپیه را مورد توجه قرار دهد. هند همچنین در تلاش برای دستیابی به اهداف متعدد خود، چندین پیمان پولی دوجانبه را با دیگر بانک های مرکزی امضا کرده است.
اما این پیمان های پولی به طور عمده در حال حاضر به منظور کاهش ریسک های تأمین مالی و سرمایه گذاری دلاری مورد استفاده قرار می گیرد تا اقتصاد را از شوک های ارزی محافظت کند. با توجه به این که هند دارای کسری حساب جاری با کمتر از ۲ درصد از سهم صادرات بین المللی است و روپیه نیز با اقبال جهانی آنچنانی مواجه نیست، لذا بین المللی شدن این ارز راه طولانی را در پیش دارد.
منافع استراتژیک انعقاد پیمان پولی میان هند و چین
هر چند در نگاه اول انعقاد این پیمان پولی ممکن است به نفع یوآن باشد، اما این امر می تواند منافع استراتژیکی را برای هند به ارمغان بیاورد. انعقاد این پیمان نه تنها به دو کشور کمک می کند که به اهداف فردی خود دست یابند، بلکه به طور جمعی نیز به آن ها کمک می کند.
انتظار می رود که هند در دهه آینده یکی از سریعترین رشدهای اقتصادی را در بین اقتصادهای جهان داشته باشد و تقاضایش برای انرژی و مواد اولیه به سرعت افزایش یابد. هند سومین واردکننده نفت خام است و انتظار می رود که در سال ۲۰۳۰ بازار هند از چین به عنوان بزرگترین بازار به لحاظ رشد حجمی نیز پیشی بگیرد.
چین در تلاش است تا کاربرد یوآن برای تجارت نفتی را توسعه دهد. اگر هند در تجارت نفتی خود به جای دلار آمریکا از یوآن استفاده کند به بین المللی شدن این ارز کمک خواهد کرد و هند می تواند هزینه های این کار را کاهش دهد.
امضای پیمان پولی با چین می تواند سهم هند از بازار مصرفی چین را افزایش دهد و ورود گردشگر چینی به هند را نیز افزایش دهد و به ایجاد اشتغال کمک کند.
منبع: گلوبال تایمز
