به گزارش مسیر اقتصاد بزرگترین شهرهای استرالیا با کمبود آب روبرو هستند به طوری که آب ذخیره شده در مخازن این شهرها برای جمعیت رو به رشدشان کافی نیست.
چالش سراسری تامین آب در بزرگترین شهرهای استرالیا
علی رغم مشکل کم آبی و بحران آب در استرالیا، بسیاری از شهرهای این کشور در آینده ای نزدیک با رشد سریع جمعیت مواجه خواهند بود. به طور مثال انتظار می رود ملبورن به بزرگترین شهر این کشور تبدیل شود و سیدنی تا ۲۰ سال دیگر جمعیت ۱.۶ میلیون نفری را در خود جای دهد.
بزرگترین مراکز سواحل شرقی استرالیا از جمله شهرهای ملبورن، کانبرا، بریزبن و سیدنی، همه با چالش های آب مواجه شده اند، اما دو شهر پرت و آدلاید به سطح بحرانی کمبود آب رسیده اند.
سطوح ذخیره سازی آب در شهرهای مرکزی استرالیا در هوبارت ۹۴.۲٪ در ملبورن ۶۹.۷٪ و در پرت تا ۴۰.۴٪ رسیده است. البته تا یک سال پیش در شهر پرت این میزان در وضعیت هشدار دهنده ۲۸.۵٪ قرار داشت که عمدتا ناشی از کمبود شدید بارندگی در این شهر بود.
خشکسالی موجود در شهر پرت و بحران عرضه آب در این شهر موجب شد حجم بلندمدت جریان آب در منابع آب از میانگین سالیانه ۳۳۸ گیگالیتر به کمتر از ۵۰ گیگالیتر کاهش یابد.
راهکارهای حل بحران آب در شهر پرت
اما به راستی شهر پرت چگونه توانست در مقابل این خشکسالی دوام بیاورد؟ پاسخ روشن است با استمداد از نمک زدایی آب دریا و استخراج حداکثری آب های زیرزمینی.
شهر پرت کمتر به آب های زه کشی شده و مخازن سطحی متکی است و مردمان آن معمولا از آب زیر زمینی به عنوان منبع اصلی آب خانگی استفاده می کنند.
به طور کلی آب و برق در سراسر استرالیا با افزایش رشد جمعیت و دوره های طولانی کمبود بارش باران، کم شده است؛ همچنین خشکسالی باعث مشکلات فراوانی برای همه منابع آب شهری استرالیا شده به طوری که سطوح ذخیره سازی آب در سواحل شرق در دهه های گذشته به پایین ترین سطح خود رسیده است.
استفاده حداکثری شهرهای استرالیا از نیروگاه های تصفیه آب و آب شیرین کن ها
همه ایالت های استرالیا نیروگاه آب شیرین کن ساخته اند و برای ساخت این نیروگاه ها قیمت های گزافی را متحمل شده اند؛ به طوری مثال نیروگاه آب ملبورن حدود ۴ میلیارد دلار هزینه در بر داشته است.
هزینه های عملیاتی این نیروگاه ها بسیار زیاد است به طوری که هزینه های نیروگاه سیدنی بیش از ۵۰۰ هزار دلار در روز است. نمک زدایی به وسیله آب شیرین کن ها نیز برق زیادی مصرف می کند؛ به همین خاطر استرالیا به نوعی با بحران نیرو آب و برق مواجه شده است.
رشد جمعیت شهری و دیگر فعالیت های انسانی با مسائل کیفیت آب در منابع آب شهری مرتبط است. آبشارهای مصنوعی شهر ملبورن به دلیل کاهش مصرف آب، عمدتا «بسته» هستند.
به تازگی بازرسان در بازرسی های خود از آبخیزها(باران گیرها) و مخازن آب سیدنی گزارش دادند که ارتقاء نیروگاه های تصفیه فاضلاب کیفیت آب را بهبود بخشیده است. این بازرسان توصیه کردند که با ارتقاء هر چه بیشتر این نیروگاه ها مشکل بحران آب ناشی از جمعیت رو به فزونی سیدنی حل خواهد شد.
استرالیا هیچگاه به سدسازی روی نیاورده است
پرت و آدلاید که هر دو مرکز ایالت هستند بیشترین استرس آب را دارند؛ به همین دلیل در حال حاضر به شدت به آب بازیافتی و نمک زدایی تکیه می کنند. این دو شهر از آب های زیرزمینی دیگر شهرها استفاده می کنند.
با وجود خشکسالی های اخیر از سال ۱۹۸۰ تاکنون هیچ گاه مسئولین استرالیایی روی سد سازی برای تامین آب مردم کشورشان حساب باز نکردند؛ چراکه معتقد بودند حل مشکل آب با سد سازی میسر نیست. این در حالی است که آب شیرین کن ها، آب های زیرزمینی و آب های بازیافتی در این کشور اهمیت فراوانی دارند.
منبع: theconversation
خب سوال من اینه چرا ایران آب شیرین کن نمیسازه؟
به جای ساختن تبخیرگاه(سد)مسئولین کشور باید به فکر ساخت آب شیرین کن باشد تا چندین سال دیگه به مشکل بی آبی شدید دچار نشیم.
مشکل این است که آب دریا شور میشه؟کشور های عربی اطراف خلیج فارس دارن به شدت از دریا آب میگیرن اونوقت در ایران مشکلشان شوری آب دریاست؟
واقعا متاسفم