به گزارش مسیر اقتصاد شرکت فرانسوی توتال چندی پیش توانست قرارداد توسعه فاز ۱۱پارس جنوبی را بر اساس قالب قراردادهای جدید نفتی با وزارت نفت منعقد نماید.
توسعه میدان های گازی پارس جنوبی یک ابر پروژه کلان محسوب می شود که در دل آن انواع پروژه های زیرساختی و تولیدی متعددی وجود دارد. یکی از بخش های این پروژه بزرگ، تأمین لوله های فولادی مورد نیاز برای انتقال گاز و دیگر محصولات این میادین گازی است.
توتال تجهیزات فاز ۱۱ پارس جنوبی را وارد می کند
یکی از دلایل وزارت نفت برای انعقاد فاز ۱۱ پارس جنوبی انتقال تکنولوژی عنوان شده و تأکید شده بود در این پروژه از حداکثر توان داخلی استفاده خواهد شد.
با این حال در روزهای اخیر خبری در رسانه ها منتشر شده که توتال در زمینه استفاده از لوله های فولادی و برخی دیگر از تجهیزات مورد نیاز خود، کیفیت تولیدات داخلی را مناسب ندانسته و به دنبال واردات آن ها از خارج کشور است.
این درحالیست که لوله های تولید داخلی و بسیاری دیگر از تجهیزات مورد نیاز شرکت توتال در توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی، در حال حاضر با کیفیت و کمیت بالایی در حال تولید هستند و حتی ۲۶۰ کیلومتر لوله گازترش پروژه‌های توتال در ۲۰ سال قبل هم توسط لوله‌سازان ایرانی تامین شده است.
امیرحسین کاوه دبیر سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل فولادی ایران ۳۰ مهر در همین زمینه به نقل از محمد رضا نعمت‌زاده مشاور صنعتی وزیر نفت و وزیر صنعت، معدن و تجارت دولت قبل، گفت: متاسفانه در کمال تعجب، توتال در فهرست خود اسم لوله‌سازان ایرانی تولیدکننده نفت و گاز را نیاورده و درصدد واردات لوله نفت و گاز از آلمان و چند کشور دیگر به ایران است.
سه شرکت لوله سازی امکان تأمین لوله های فولادی مورد نیاز پارس جنوبی را دارند
در حال حاضر سه شرکت لوله‌سازی اهواز، ماهشهر سدید و صفا تولیدکننده لوله‌های قطور فولادی خطوط انتقال نفت و گاز در ایران هستند. این شرکت‌ها توانایی تولید لوله‌هایی با کیفیت جهت استفاده در محیط‌های شیرین و ترش (زیردریا) را دارند.
لوله‌سازان ایرانی تاکنون حدود سه میلیون تن لوله تولید کرده‌اند، برای مثال تنها یک مورد آن پروژه مربوط به کشور ترکمنستان به طول ۱۹۸ کیلومتر لوله ۵۶ اینچ و وزن ۱۱۷ هزار تن بوده است که توسط گروه صنعتی سدید انجام و با بهترین کیفیت و قیمت رقابتی و در زمان مقرر انجام شد.
توتال توانمندی شرکت‌های ایرانی را سرسری بررسی کرده است
امیرحسین کاوه دبیر سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل فولادی ایران همچنین گفته است: شرکت توتال توان ساخت داخلی ایران را به درستی نشناخته است و به صورت سرسری و فقط با بازدیدی کوتاه‌مدت اقدام به ارزیابی ناقص شرکت‌های سازنده تجهیزات نفت و گاز کرده است.
کاوه افزود: شرکت‌های داخلی با توجه به مواردی که توتال اعلام کرده بود پس از نهایی شدن قرارداد این شرکت با وزارت نفت، اقدام به رفع مغایرت‌های پیشنهادی کرده و منتظر ممیزی بعدی بودند، اما توتال بدون اطلاع قبلی تصمیم گرفت برخی تجهیزات و خدمات ازجمله لوله‌های موردنیاز خود را از خارج تامین کند.
طبق گفته آقای کاوه، در حال حاضر با توجه به ظرفیت خالی تولیدکنندگان داخلی و نداشتن طرح‌های کاری، این شرکت‌ها قطعا توانایی تولید در شیفت‌های بلندمدت جهت ساخت و تحویل لوله طبق زمان‌بندی مورد نیاز توتال را دارند.
در قرارداد توتال امکان استفاده از توان داخلی کشور وجود دارد
دبیر سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل فولادی تصریح کرد: قرارداد با شرکت توتال فرانسه، قراردادی ۴.۸ میلیارد دلاری است، بنابراین با توجه به وسعت محل اجرای قرارداد، این طرح نیازمند حدود ۲۵۰ کیلومتر لوله ۳۲ اینچ مناسب گازترش است که توانمندی داخلی می‌تواند تمام آن را تامین نماید.
طبق گفته آقای کاوه برخلاف قراردادهای فاینانسی که اخیرا منعقد می شود، در قرارداد توتال امکان استفاده از ظرفیت های داخلی فراهم است. گرچه در این قرارداد نیز به نظر نمی رسد شرکت توتال به استفاده حداکثری از توان داخلی ملزم شده باشد.
از این رو انتظار می رود وزارت نفت اهتمام بیشتری به استفاده از توان داخلی در پروژه های نفتی و گازی داشته باشد و شرکت های خارجی را به استفاده حداکثری از توان داخلی ملزم نماید.
امکان استفاده از ظرفیت تولیدکنندگان تجهیزات برقی داخلی هم در قرارداد توتال فراهم است
علاوه بر لوله‌سازان، تولیدکنندگان تجهیزات صنعتی برق داخلی هم امکان مشارکت در قرارداد توتال و تأمین تجهیزات مورد نیاز توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی را دارند. با اینحال این تولیدکنندگان نیز نسبت به بی‌توجهی توتال به آن ها و واردات تجهیزات برقی ابراز نگرانی کرده اند.
در همین زمینه، پیام باقری نایب رئیس سندیکای صنعت برق ایران گفته است: در این قرارداد به شرکت توتال برای تأمین نیازهایش از محصولات خارجی، اختیاراتی داده شده که تولیدکنندگان داخلی را با چالش جدی مواجه نموده است.
وی افزود: بر اساس آنچه توتال با ایران قرارداد بسته، تقریبا ۲۰ درصد کل قرارداد در بخش صنعت برق است، بنابراین اگر قرار باشد توتال تجهیزات برقی مورد نیاز خود را از خارج تامین نماید، ظرفیت بزرگی در استفاده از توان داخلی تولیدکنندگان تجهیزات برقی از دست می رود.
باقری گفت: مسئولان هنگام عقد قراردادهای این‌چنینی باید دقیقا به توانمندی داخلی توجه داشته باشند تا بتوانند بر اساس آن، تبصره‌هایی را به قرارداد بیفزایند که طرف خارجی ملزم به استفاده از توانمندی‌های داخلی شود، چون در غیر این صورت تولید داخلی قطعا از چرخه تولید خارج می‌شود.
ضرورت شفاف سازی وزارت نفت در خصوص استفاده از توان داخلی در قرارداد با توتال
در همین راستا آقای رضا پدیدار عضو انجمن سازندگان تجهیزات صنعت نفت ایران نیز با بیان اینکه شرکت توتال در ارزیابی‌های خود به این نتیجه رسیده که شرکت‌های تولیدکننده لوله‌های ایرانی استانداردهای مورد نیاز توتال را برای تأمین تجهیزات ندارند، خواستار شفاف سازی وزارت نفت در خصوص علت رد صلاحیت تولیدکنندگان ایرانی در تأمین تجهیزات مورد نیاز توتال شده است.
هدف از بین بردن توان ایران در راستای تحریم ها توسط کشورهای غربی است.