به گزارش مسیر اقتصاد شهردار لندن قصد دارد برنامه‌هایی را برای دو برابر کردن تعداد مسکن جدید ساخته شده در لندن طی دهه آینده، به حدود یک میلیون واحد، اعلام کند.
ساخت و ساز در زمین‌های قهوه‌ای (مکان‌های قبلاً توسعه یافته) برای دستیابی به این هدف کافی نخواهد بود و شهردار پیشنهاد داده است که ساخت و ساز انتخابی در زمین‌های سبز (به مناطقی از زمین گفته می‌شود که در اطراف شهرهای بزرگ و مناطق توسعه‌یافته تعیین می‌شوند تا از گسترش بی‌رویه شهرها جلوگیری کنند) تخریب‌شده – به اصطلاح کمربند خاکستری – که اغلب اصلاً سبز نیستند، مجاز شود. یکی از بدنام‌ترین مکان‌های زمین‌های کمربند سبز، یک تعمیرگاه خودروی فرسوده در فاصله کمی از ایستگاه تاتنهام هیل است. با وجود ظاهرش، این مکان زمین کمربند سبز محسوب می‌شود و به همین دلیل امکان ساخت مسکن در آن وجود ندارد.
بیانیه شهردار حاکی از آن است که با ظرفیت ساخت ۴۰,۰۰۰ خانه در سال در زمین‌های قهوه‌ای واقع در مناطق شهری لندن، تنها راه دو برابر کردن این رقم به ۸۰,۰۰۰ واحد در سال، گسترش به مناطق حومه‌ای نیز است.
علاوه بر کمبود زمین‌های قهوه‌ای برای توسعه، بزرگترین مانع، قیمت بالای زمین‌های موجود است که باعث می‌شود پروژه‌های مسکن‌سازی در تامین مسکن مقرون به صرفه به عنوان بخشی از توسعه با مشکل مواجه شوند. ساخت و ساز در زمین‌های کمربند خاکستری با هزینه کمتر ممکن است راهی برای افزایش عرضه کلی مسکن و در عین حال حفظ تامین مسکن اجتماعی باشد.
راهکار پیشنهادی برای افزایش مسکن اجتماعی: کاهش بار مالی از دوش سازندگان
یک راه حل بهتر برای کمبود عرضه مسکن اجتماعی می‌تواند کاهش الزام برای پوشش هزینه‌ها توسط سازندگان ملک باشد. در حال حاضر، با تامین مسکن اجتماعی در پروژه‌های مسکن‌سازی جدید، هزینه مسکن اجتماعی بر دوش خریداران خانه‌های جدید است که در هر صورت کمترین توانایی مالی را دارند. این امر همچنین به طور مصنوعی هزینه خانه‌های جدید را با تحمیل هزینه‌ای که می‌تواند از طریق مالیات عمومی بر کل جامعه گسترده شود، افزایش می‌دهد.
این امر امکان ارائه مسکن اجتماعی بیشتری را فراهم می‌کند و در عین حال هزینه ساخت خانه‌های جدید را کاهش می‌دهد، که باعث افزایش قدرت خرید در پروژه‌های مسکن تجاری می‌شود.
نقش حیاتی توسعه زیرساخت‌های حمل و نقل در توسعه مسکن
یکی دیگر از چالش‌ها این است که اگرچه شهردار این اختیار را دارد که درخواست‌های مربوط به طرح‌ریزی را از شوراهای محلی بگیرد، به‌ویژه زمانی که این درخواست‌ها می‌توانند بر طرح جامع لندن اثر بگذارند، اما شهردار نمی‌تواند مستقیماً ساخت مسکن را در زمین‌های مختلف آغاز کند یا تصمیمات شوراهای محلی در مورد مکان‌یابی مسکن را لغو نماید.
با این حال، کاری که شهردار می‌تواند انجام دهد، ترویج ارتباطات حمل و نقل است که همین امر می‌تواند منجر به توسعه مسکن شود.
نقش زیرساخت‌های حمل و نقل در شکل‌دهی آینده توسعه لندن
بیانیه شهردار خواستار سرمایه‌گذاری در توسعه خطوط بیکرلو (یکی از خطوط متروی لندن) و DLR (یک سیستم قطار سبک خودکار) شده است. با این حال، این پروژه‌ها مناطق شهری قهوه‌ای موجود را هدف قرار می‌دهند. آنچه مشخص نیست، ارتقاءهای حمل و نقلی است که در مناطق دورتر، جایی که حمل و نقل عمومی ضعیف و زمین فراوان است، در نظر گرفته شده‌اند.
طرحی برای لندن که، به عنوان مثال، یک خط راه‌آهن یا تراموای کمربندی در حاشیه بیرونی لندن بزرگ با زمین‌های حفاظت‌شده برای حفظ مسیرها را پیشنهاد کند، صرفاً با مطرح شدن آن، موجی از توسعه املاک را به راه خواهد انداخت.
این امر می‌تواند منجر به ایجاد حلقه‌ای از نقاط توسعه در حاشیه بیرونی لندن شود، جایی که زمین برای ساخت و ساز در دسترس است و همه این نقاط از طریق خطوط ریلی یا تراموای جدید به خطوط ریلی شعاعی موجود که به مرکز لندن منتهی می‌شوند، متصل خواهند شد.
منبع: ianvisits
انتهای پیام/ مسکن
