مسیر اقتصاد/ پس از سفر به بیروت در شرایط امنیتی حساس منطقه، وزیر امور خارجه ایران در هفته گذشته، به منظور ادامه گفتگوها درباره مسائل منطقه، از جمله مسائل مربوط به فلسطین و لبنان، به عربستان سعودی و پس از آن به قطر رفت. انجام ماموریت‌های دیپلماتیک از این دست، که نویدبخش دیپلماسی فعال دولت چهاردهم در تعامل با همسایگان است را می‌توان از نقاط مثبت عملکرد دولت چهاردهم در عرصه سیاست خارجی، تا بدین لحظه، برشمرد.
پیگیری مسئولانه وزیر خارجه ایران در خصوص موضوع فلسطین
در ادامه سفرهای منطقه‌ای و در راستای تکمیل دستاورهای آن، وزیر خارجه ایران در نامه‌هایی جداگانه خطاب به برخی همتایان، دبیرکل سازمان همکاری اسلامی، کمیسر عالی پناهندگان سازمان ملل متحد و رئیس کمیته بین‌المللی صلیب سرخ، در خصوص تجاوزات و جنایات اخیر رژیم صهیونیستی و وخامت وضعیت بشردوستانه در غزه و لبنان هشدار داد.
وزیر امور خاجه در این نامه‌ها بر ضرورت تلاش‌های جمعی دیپلماتیک جهت توقف تجاوزات و جنایات رژیم صهیونیستی تاکید کرده و از اعضای جامعه بین‌المللی خواسته است، اقدامات فوری و قاطعی را جهت توقف حملات، بمباران‌ها و کشتار مردم بی‌گناه غزه و لبنان و همچنین رسیدگی فوری به وضعیت وخیم انسانی، دستیابی به آتش‌بس و تسهیل کمک‌های امدادی و بشردوستانه به عمل آورند.
ایجاد منافع مشترک علیه رژیم، پیوست اقتصادی لازم برای تکمیل دیپلماسی
اگرچه سفرهای منطقه‌ای وزیر امور خارجه ایران، به خودی خود، دستاوردی دیپلماتیک محسوب شده و نشانه دیپلماسی فعال ایران در منطقه است، اما به نتیجه رسیدن این تلاش‌ها در خصوص رژیم صهیونیستی نیازمند اقداماتی نوآورانه و رو به جلو به عنوان پیوست اقتصادی اقدامات سیاسی در منطقه است.
امید بسیاری از کشورهای منطقه به ایجاد ارتباط با رژیم صهیونیستی و عادی‌سازی تدریجی روابط با رژیم، پس از عملیات هفتم اکتبر حماس و آغاز جنبش طوفان‌الأقصی در منطقه غرب آسیا به ناامیدی بدل شده است و مسلم است که با توجه به شدت جنایات ارتکابی رژیم اسرائیل در غزه و لبنان، ملت‌های منطقه، به خصوص در کشورهای با اکثریت مسلمان، عادی‌سازی روابط با رژیم را بر نمی‌تابند. در چنین شرایطی، جمهوری اسلامی از این مزیت برخوردار است که ضمن شناسایی نقاط ضعف و قوت رژیم، به ابتکار خود بسته‌های سیاسی-اقتصادی متعددی را طراحی و به کشورهای منطقه به عنوان جایگزینی برای همکاری با رژیم پیشنهاد بدهد.
به عبارت دیگر، آنچه تلاش‌های دستگاه دیپلماسی برای تقویت جبهه مقاومت را به نتیجه می‌رساند، تهیه پیوست‌های اقتصادی برای افزایش تعامل و ایجاد وابستگی متقابل میان ایران و کشورهای منطقه است. این پیوست‌ها می‌تواند همکاری‌های دوجانبه و همچنین همکاری‌های چندجانبه با درگیر کردن دیگر کشورها از جمله چین و روسیه را شامل شود.
با توجه به تلاش بسیاری از کشورهای منطقه از جمله ترکیه و عربستان برای پیوستن به سازمان همکاری شانگهای و گروه بریکس، عضویت جمهوری اسلامی ایران در این دو نهاد بین‌المللی و نیاز کشورها به جلب رضایت ایران برای پیوستن به آنها می‌تواند به عنوان اهرمی در مذاکرات میان ایران و کشورهای منطقه مورد استفاده قرار بگیرد.
افزایش هزینه حمایت از رژیم صهیونیستی برای کشورهای منطقه از جمله هند
در میان کشورهای منطقه، هند از موارد معدودی است که بدون توجه به جنایات رژیم صهیونیستی، به حمایت سیاسی، نظامی و اقتصادی از رژیم ادامه داده است. در چنین شرایطی، به نظر می‌رسد اولاً باید از ظرفیت‌های بین‌المللی، از جمله سازمان همکاری شانگهای با توجه به عضویت ایران و هند در آن، برای پاسخگو کردن این کشور نسبت به عملکرد خود استفاده شود.
همچنین، حمایت دولت این کشور از جنایات رژیم صهیونیستی باید با هزینه سیاسی و اقتصادی برای این دولت همراه باشد. در این موقعیت و با توجه به عملکرد نه‌چندان مطلوب هند در توسعه بندر چابهار، باید منتظر ماند و دید دستگاه دیپلماسی دولت چهاردهم نسبت به دولت‌های حامی رژیم در منطقه از جمله هند چه عملکردی خواهد داشت.
انتهای پیام/ تجارت و دیپلماسی
