به گزارش مسیر اقتصاد طبق گزارشی که وال استریت ژورنال در ژولای ۲۰۲۱ منتشر کرده است، قیمت متوسط یک خانه در ایالات متحده ۳۵۰ هزار دلار است و این مقدار در حال افزایش است. همچنین گزارشهای منابع مختلف مانند هاروارد و انجمن ملی مشاوران املاک آمریکا به این نتیجه رسیدهاند که عرضه مسکن جدید بسیار محدود است که نتیجه آن، خانوادههایی هستند که به طور فزایندهای تحت فشار هزینههای مسکن قرار دارند و افراد بیخانمان بیشتری در خیابانها سرگردانند.
ابعاد بحران مسکن در اقتصاد آمریکا
امروز فقط محافظهکاران نیستند که از بحران مسکن ایالات متحده و علل آن ابراز تاسف میکنند. منابع مختلف طرفدار دولت بایدن، مانند نیویورک تایمز، VOX و یواسای تودی همگی مقالاتی چاپ کردهاند که اذعان میکنند محدودیتهای بیش از حد کاربری زمین، هزینه مسکن را برای همه گروهها بالا میبرد. قیمت مسکن در حومه شهرها سر به فلک کشیده است؛ زیرا کارمندان ادارات در حال فرار از شهرهای آلوده و جرمخیز به سمت خانههای زیبای حومه شهر با حیاط مستقل و دفتر کار خانگی هستند.
مطالعه انجمن ملی مشاوران املاک تخمین میزند که کشور آمریکا به ۶.۸ میلیون واحد مسکونی جدید نیاز دارد. اکثر تخمینها اذعان دارند که فقط نیمی از تقاضای فعلی ناشی از افزایش جمعیت، ایجاد خانوارهای جدید و بافتهای فرسوده پاسخ داده میشود. همانطور که نیویورک تایمز گزارش میدهد «بیش از یک دهه است که مسکن کمتری نسبت به میانگین دهههای گذشته ساخته شده است.»
امروزه درصد خانوارهایی که «بار هزینهای[۱]» دارند رو به افزایش است. بار هزینهای به این معناست که یک خانواده باید بیش از یک سوم یا حتی بیش از نیمی از درآمد خود را برای مسکن بپردازد. این امر به ویژه در ایالتهای ساحلی مانند کالیفرنیا که دارای قوانین سختگیرانه هستند، صادق است.
پهنهبندی و کنترل سختگیرانه برای ساخت مسکن عامل کاهش رشد اقتصادی
یک مطالعه از مرکز مشترک مطالعات مسکن در دانشگاه هاروارد، وضعیت خانوارهای کم درآمد را تشریح کرد؛ «پس از کسر هزینههای مسکن، این خانوارها فقط ۲۲۵ دلار در ماه برای تمام هزینههای غیرمسکنی داشتند. از سال ۱۹۸۰، مطالعات به این نتیجه رسیدهاند که رابطه بین اقدامات کنترل رشد (مانند پهنهبندی، فضای باز مورد نیاز، حداقل اندازه زمین و غیره)، تأثیرات مهمی بر هزینههای مسکن داشته و اجارهبها و ارزش مسکن را افزایش و نرخ مالکیت خانه را کاهش داده است. که اثرات القایی آن فقط بر بخش مسکن نبوده، بلکه کل اقتصاد را تحت تأثیر قرار داده است. در همین راستا میتوان گفت؛ «محدودیتهای شدید برای عرضه مسکن جدید، رشد ایالات متحده را بین سالهای ۱۹۶۴ و ۲۰۰۹ به میزان ۳۶ درصد کاهش داده است».
چیزی که شاید جدید باشد این است که متخصصانی که مدتها برای پهنهبندی و کنترلهای زیست محیطی سختگیرانه با ساخت خانههای جدید مبارزه میکردند، اکنون بار وحشتناکی را میبینند که این سیاستها بر دوش خانوادههای آمریکایی گذاشته است. بهویژه خانوادههایی که در پلههای پایینتری از دهک اقتصادی دست و پنجه نرم میکنند. این متخصصان بالاخره تشخیص دادند که یک راهحل، ساخت مسکن بیشتر است همانطور که در مجله نیویورک وکس (VOX) عنوان شد؛ برای بازسازی بهتر، آمریکا باید مسکن بیشتری بسازد.
بحران مسکن در ایالات متحده چگونه قابل رفع است؟ فقط مسکن بسازید.
برای رفع بحران مسکن به یارانههای بیشتری نیاز نیست که متقاضیان با پول بیشتری به تعقیب همان تعداد محدود خانهها بپردازند. بلکه نیاز داریم که مسکن بیشتری بسازیم. نوعی از مسکن که سازندگان خانه بدانند چگونه بسازند و مردم بخواهند بخرند. در واقع تنها راه واقعی برای تثبیت قیمت مسکن، ساخت خانههای بیشتر است که با ملاحاظات زیر هر چه زودتر باید انجام شود.
- به مردم اجازه دهید خانههایی را که میخواهند بسازند. البته این ممکن است به موقعیت مکانی بستگی داشته باشد، بنابراین خانههای تکخانواری بیشتری در مناطق حومهای ساخته میشوند و خانههای دوبلکس و چندخانواری بیشتری به مراکز شهرها نزدیکتر خواهند شد.
- به صاحبان خانه اجازه دهید تا سازههای جانبی را به واحدهای مسکونی موجود اضافه کنند و به اصطلاح «آپارتمان بزرگ[۲]» بسازند. سپس صاحبان خانه میتوانند مسکن اجارهای جدیدی ایجاد کنند که به آنها در پرداخت وام مسکن و خدمات آب و برق کمک میکند.
- به پهنهبندی و کنترل بیش از حد توسعه پایان دهید.
- «رشد هوشمند[۳]»، «مرزهای رشد شهری[۴]» و «کمربند سبز[۵]» را بازنگری کنید؛ همه اینها مردم را از ساختن خانههایی باز میدارد که مردم میخواهند در آن زندگی کنند.
- پایان دادن به قانون کنترل اجاره که ساخت آپارتمانهای جدید را از نظر اقتصادی بی معنی میکند.
- به طور خلاصه فقط مسکن بسازید و بسازید.
پینوشت:
[۱] cost-burdened
[۲] granny flats
[۳] smart-growth
[۴] urban-growth boundaries
[۵] greenlining
منبع: pacificlegal.org
انتهای پیام/ مسکن