به گزارش مسیر اقتصاد ایمنی غذا به مجموعه اقداماتی اطلاق میشود که تهدیدات فیزیکی، شیمیایی، بیولوژیکی و سایر خطرات احتمالی در مواد غذایی را کاهش و یا نابود میکند. بنابراین، غذای خطرناک را میتوان به عنوان تغذیه مضر برای سلامتی انسان و نامناسب برای مصرف تعریف کرد. ایمنی مواد غذایی یک رشته علمی است که با مدیریت، استفاده و نگهداری مواد غذایی از طریق پیشگیری بیماریهای ناشی از غذا سروکار دارد. این روند شامل فرآیندی است که برای جلوگیری از خطرات جدی سلامت باید رعایت شود.
دلیل توجه روز افزون پکن به ایمنی غذایی
چین که یک پنجم جمعیت جهان را شامل میشود، به تنهایی یک چهارم تولید جهانی غذا را تامین میکند. با در نظر گرفتن کمیت، چین بزرگترین تولیدکننده محصولات کشاورزی در جهان است. علاوه بر این، از نظر ارزش پولی، دومین واردکننده بزرگ محصولات کشاورزی است. در کشوری که تولیدات کشاورزی گسترده بوده، امنیت غذا و مواد غذایی نگرانیهای قابل توجهی دارد. چین پیشرو جهانی در تولید گندم و برنج و همچنین یکی از کشورهای اصلی در تولید ذرت، جو و دانههای روغنی است. پس از جنگ تجاری با ایالات متحده، چین سیاستهای کشاورزی خود را با هدف افزایش تولید سویا تغییر و همزمان به استراتژی خودکفایی خود در تولید گندم و برنج ادامه داد. بنابراین، ایمنی مواد غذایی از نظر کیفیت و کمیت کالاهای تولید شده بسیار مهم است. محصولات اصلی حیوانی چین نیز شامل گوشت گاو، لبنیات و تخم مرغ است.
دولت چین نه تنها تولید محصولات کشاورزی، بلکه تولید بسته بندی مواد غذایی، ظروف، استفاده از افزودنیهای شیمیایی، تولید دارو و مدیریت بازرگانی را نیز تنظیم میکند. در سالهای اخیر، دولت چین از زمان تأسیس سازمان غذا و داروی دولتی در سال ۲۰۰۳، تلاشهایی را برای تقویت مقررات موجود ایمنی مواد غذایی انجام داده است. لی کچیانگ، نخستوزیر سابق چین در جلسه شورای دولتی بر اهمیت ایمنی غذا و مواد غذایی تأکید و اظهار داشت: «ایمنی غذا ضروری است و باید در اولویت قرار گیرد. زیرا ارتباط نزدیکی با زندگی مردم، سلامت، توسعه اقتصادی و هماهنگی اجتماعی دارد.» البته مسائل ایمنی مواد غذایی همچنان در دستور کار جهانی قرار دارد. فرآیند تضمین ایمنی مواد غذایی با فعالیتهای کشاورزی در مرحله تولید آغاز میشود. با توجه به افزایش قیمت کود، چین همچنان به چالش در مورد ایمنی مواد غذایی مواجه شد. کمیسیون توسعه و اصلاحات ملی (NDRC) چین، در بیانیهای بر اهمیت کود برای تولید کشاورزی و امنیت غذایی تاکید کرد. آنها از مقامات خواستند تا از ثبات قیمت اطمینان حاصل کنند و تامین مواد خام و انرژی برای شرکتهای کود شیمیایی را در اولویت قرار دهند.
اهمیت امنیت غذایی در اسناد بالادستی چین
در طول همهگیری کووید-۱۹، چین بر امنیت غذایی تمرکز و برنامهریزی ویژه داشت و فشار بیشتر بر تولیدکنندگان داخلی برای افزایش عملکرد دانه و حمایت از صنعت داخلی بذر اعمال کند. برنامه سالانه سیاست روستایی که به عنوان «سند شماره ۱» شناخته میشود، تاکید بیشتری بر امنیت غذایی نسبت به سال های گذشته داشته و از همه استانها خواسته است تا عملکرد غلات را طی دوره ۲۰۲۱-۲۰۲۵ افزایش دهند. پکن که امنیت غذایی را برای جمعیت ۱.۴ میلیاردی خود در اولویت قرار داده، پس از نگرانیها در مورد تأثیر همهگیری بر کشورهای عمده صادرکننده غذا و ثبات منابع غذایی، تمرکز خود را بر این موضوع تشدید کرده است. تانگ رنجیان، وزیر کشاورزی و امور روستایی، گفت: «ما نباید موضوع امنیت غلات را دست کم بگیریم چون جمعیت چین همچنان در حال افزایش است». در سند منتشر شده توسط شورای دولتی چین، نیز آمده که کمیتههای حزب کمونیست و همچنین دولت محلی مسئول ایمنی مواد غذایی خواهند بود. این کشور به دنبال ساخت «کمربند ملی صنعت مواد غذایی» است.
نسخه پکن برای تامین امنیت جهانی غذا
ژانگ جون، نماینده دائم چین در سازمان ملل، در نشست علنی آگوست ۲۰۲۳، خواستار بهبود حاکمیت جهانی غذا و کشاورزی، کاهش شکاف توسعه بین شمال و جنوب و تقویت سیستم جهانی غذا و کشاورزی شد. او اعلام کرد که چین از اتخاذ یک مفهوم مشترک، جامع، مبتنی بر همکاری و امنیت پایدار و حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات حمایت میکند. ژانگ همچنین، بر اهمیت مقابله با چالشهای مختلف مانند امنیت غذایی از طریق همبستگی و تفکر منافع مشترک تاکید کرد. نماینده چین بر اهمیت مخالفت قاطعانه با رفتارهایی مانند تحریمهای یکجانبه، اختلال در نظم بازار و اعمال فشار بر تجارت سایر کشورها، که امنیت غذایی بینالمللی و همکاریهای جهانی را تحت تأثیر قرار میدهد، تأکید کرد. در مجموع، امنیت غذایی از اهمیت حیاتی برخوردار است زیرا به محافظت از مصرف کنندگان در برابر خطرات بیماریهای ناشی از غذا کمک میکند. این موضوع به دلیل افزایش جمعیت چین از اهمیت بالایی برخوردار است.
منبع: مرکز مطالعات سیاسی و بحران آنکارا (آنکسام)
انتهای پیام/ کشاورزی