به گزارش مسیر اقتصاد چین با همکاری کشورهای جنوب شرق آسیا (آ سه آن) در حال توسعه شبکه راه آهن سراسری این منطقه است. نام این شبکه ریلی که بخشی از طرح کمربند و جاده ابریشم است «پان آسیایی» نام دارد و قرار است ضمن توسعه تعاملات اقتصادی و ژئوپلتیکی بین چین و سایر کشورهای منطقه، این کشور را به سنگاپور، حیاتی ترین شریان اقتصادی جنوب شرق آسیا و آب‌های جنوبی متصل کند. پیش از تلاش چین برای توسعه این شبکه ریلی، ژاپن نیز قصد مشارکت در احداث راه آهن پرسرعت در تایلند را داشت. اما اختلافات مالی بین دو کشور، این پروژه را اجرایی نکرد. پس از آن بود که چین با سودای رسیدن به آب‌های اقیانوس آرام در جنوب آسیا، مصمم به تکمیل این پروژه شد.
شبکه راه آهن سریع السیر چین و آسه آن چه ویژگی‌هایی دارد
شبکه راه آهن سریع السیر جنوب شرق آسیا دارای سه مسیر است که هر سه این مسیرها از شهر کونمینگ در جنوب شرق چین شروع شده و پس از عبور از کشورهای عضو آ سه آن یعنی، مالزی، اندونزی، فیلیپین و برونئی، ویتنام، میانمار، لائوس، کامبوج و سنگاپور، در بانکوک پایتخت تایلند به یکدیگر تلاقی می‌کنند.
ایجاد راه آهن سریع السیر چین و کشورهای آ سه آن، تنها از منظر اقتصادی حائز اهمیت نیست، بلکه ایجاد بستر استفاده مسافری و جابجایی شهروندان بین کشورهای منطقه، ضمن بهبود مناسبات سیاسی به برخی مناقشات و تنش‌ها بین کشورها مانند مناقشه چین و ویتنام نیز پایان خواهد داد.
موانع پیشرفت پروژه و راه حل‌های مقابله با آن
مشکلات مالی برخی کشورها و جنگ داخلی میانمار از جمله موانع پیشرفت پروژه راه آهن سریع السیر چین و کشورهای آسه آن است. اما برخی کشورها مانند مالزی برای فائق آمدن بر این موانع، پروژه‌های قبلی خود را متوقف کرده‌اند تا بتوانند پروژه بزرگ راه آهن سریع السیر را تامین مالی کنند. این کشور، احداث خط آهن ۶۸۸ کیلومتری که جنوب تایلند را به کوالالامپور متصل می‌کند و ۲۰ میلیارد دلار برای آن در نظر گرفته شده بود و همچنین عملیات ساخت خط آهن مالزی-سنگاپور به طول ۳۵۰ کیلومتر را به تعویق انداخته است.
به نظر می‌رسد، پیامدهای مثبت اقتصادی که راه آهن سراسری سریع السیر برای کشورهای منطقه به ارمغان خواهد آورد، به قدری قابل توجه است که کشور در حال توسعه مالزی ترجیح داده است دیگر پروژه‌های منطقه‌ای خود را به حالت تعلیق درآورد.
منبع: گلوبال اوردر
انتهای پیام/ حمل و نقل
