مسیر اقتصاد/ امروزه مسکن در بریتانیا به طور جدی غیرقابل استطاعت شده است و احتمال بدتر شدن این مسئله در آینده نیز وجود دارد. جمعیت جوان این کشور بیشترین آسیب را از این وضعیت می‌بینند. سپرده گذاری برای خرید خانه یکی از بزرگترین تصمیمات مالی بسیاری از مردم است. اما مقرون به صرفه بودن شرط حیاتی برای انجام این سپرده گذاری است. یکی از رایج‌ترین معیارهای سنجش قیمت مسکن، نسبت قیمت مسکن به درآمد است. اگر میانگین قیمت‌ها بیش از سه برابر حقوق متوسط نباشد، خانه‌ها مقرون به صرفه در نظر گرفته می‌شوند.
بحران قیمت مسکن به ویژه در بخش‌هایی از انگلستان شدید است
در انگلستان و ولز در سال ۲۰۲۲، متوسط درآمد سالانه برای شخصی که حقوق تمام وقت داشت حدود ۳۳ هزار پوند بود؛ این بدان معناست که قیمت یک خانه مقرون به صرفه باید ۱۰۰ هزار پوند باشد؛ این در حالی است که متوسط قیمت یک واحد مسکونی در سال ۲۰۲۲ در بریتانیا حدود ۲۷۰ هزار پوند اعلام شده بود که حدود ۹ برابر درآمد سالانه افراد است. در بخش‌های خاصی از این کشور مانند شهر لندن، خانه‌ها به طور قابل توجهی گران‌تر هستند. بحران قیمت مسکن به ویژه در بخش‌هایی از انگلستان شدید است. اما باید در نظر داشت که این یک پدیده جهانی نیز هست. مقرون به صرفه بودن مسکن در سراسر جهان برای چندین دهه متوالی، کاهش یافته است؛ به ویژه در شهرهای بزرگ و مکان‌هایی که گردشگران زیادی را پذیرا هستند.
در سال ۲۰۲۱، بر اساس نمونه‌ای از بیش از ۴۰۰ منطقه شهری در ۹ کشور از جمله بریتانیا، تعداد مناطقی که نسبت قیمت مسکن به متوسط درآمد سالانه در آن‌ها به بالای ۱۰ رسیده است، نسبت به یک دهه گذشته، بیش از ۵ برابر شده است. بنابراین، تعداد این مناطق به مرور در حال افزایش است.
نسبت وام‌های رهنی در طول ۳ دهه، ۲ برابر شده است
کاهش نرخ بهره در یک دوره طولانی تا حدی این روند را توضیح می‌دهد. اما مقرون به صرفه بودن مسکن حتی با در نظر گرفتن نرخ بهره به طور جدی بدتر شده است. در واقع، نسبت وام‌های رهنی افرادی که برای اولین بار قصد خرید خانه دارند، به‌عنوان درصدی از پرداخت برای خانه در بریتانیا بین سال‌های ۱۹۹۵ تا ۲۰۲۲ دو برابر شده و در شهر لندن این مقدار ۱۶۰ درصد افزایش یافته است. علاوه بر این‌‌ها، مشکل فقط به قیمت مسکن و خریداران احتمالی محدود نمی‌شود، چرا که اجاره‌های خصوصی نیز به طور جدی نسبت به درآمد غیرقابل استطاعت است.
مقرون به صرفه نبودن مسکن، مانع از رشد اقتصادی می‌شود
بحران مقرون به صرفه بودن مسکن در بریتانیا بیشترین ضربه را به نسل جوان وارد کرده است. برای چندین دهه، نرخ مالکیت خانه برای افراد بالای ۶۵ سال به طور پیوسته در حال افزایش است. اما مالکیت خانه در میان افراد ۲۵ تا ۳۴ ساله صرفا در اواخر دهه ۱۹۷۰ به اوج خود رسید. در حالی‌که در بین سال‌های ۱۹۸۹ تا ۲۰۱۶ به نصف کاهش یافت. تعداد بزرگسالانی که در انگلستان و ولز با والدین خود زندگی می‌کردند در طول یک دهه با افزایش ۷۰۰ هزار نفری به ۴.۹ میلیون نفر در سال ۲۰۲۱ رسید. این بحران نه تنها نابرابری نسلی ایجاد می‌کند بلکه کارگران را از مهاجرت به شهرهای پر بازده باز می‌دارد و مانع رشد اقتصادی می‌شود.
منبع: رصدخانه اقتصاد
انتهای پیام/ مسکن
